Ocena kierowcy - Fiat Punto II Hatchback

Na ogół samochód oceniam pozytywnie - spełniał moje oczekiwania. Brałem również pod uwagę zakup Skody Fabii z silnikiem benzynowym 1,4 l, lecz na Punto w 2001 r. otrzymałem 5.000 zł rabatu, poza tym Punto spalało o 1,8 l/100km mniej paliwa.

Podczas docierania oraz w początkowym okresie eksploatacji silnik niezbyt elastyczny, jednak później elastyczność zdecydowanie uległa poprawie. Mimo małej mocy przy stosunkowo niewielkiej masie własnej pojazdu, można osiągać niezłe przyspieszenie i bez większego trudu wyprzedzać TIR-y na trasie a także większość aut osobowych podczas ruszania na skrzyżowaniu. Silnik trwały - nie bierze oleju, lecz przy przebiegu ponad 100 tys. km pojawiają się nieszczelności i najpierw silnik "poci się" a potem olej zaczyna wyciekać.

Nie było problemów z biegami do jazdy do przodu. Czasami kłopoty z wrzuceniem wstecznego. Przy przebiegu powyżej 80 tys. km wyciek oleju ze skrzyni przy "wybieraku".

Raczej trwały. wersja bez wspomagania układu kierowniczego - dobrze czuć samochód podczas jazdy, a manewrowanie na parkingu nigdy nie było kłopotliwe. Przy przebiegu ok. 115 tys. km wymiana tylnych amortyzatorów oraz sprężyn i to tylko przez własną głupotę - w bagażniku przewoziłem za duży ciężar.

Dość dobra, choć zdarzały się przypadki, że przednie słupki zasłoniły prawie w całości jadący poprzeczną drogą mały samochód (126p, Tico).

Nie ma powodów do narzekań. Wszystko pod ręką. Możliwość regulacji położenia kierownicy oraz wysokości fotela kierowcy.

Ogrzewanie dość szybko działa, wentylacja nie zawsze dobrze sobie radzi z zaparowanymi szybami.

Przestrzeń dla kierowcy i wszystkich pasażerów wystarczająca. W wielu innych autach mimo, że nie należę do zbyt wysokich osób, brakowało miejsca nad głową, gdy siedziałem na tylnym siedzeniu. W Punto nie ma tego problemu. Niezbyt praktyczna (brudząca się) tapicerka materiałowa drzwi.

W czasie jazdy z niewielką prędkością nie było słychać silnika zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz pojazdu. Na postoju na biegu jałowym również wewnątrz cisza. W wyposażeniu fabrycznym brak tylnych nadkoli.

Nie ma chyba wielu samochodów w tej klasie z silnikiem benzynowym bardziej ekonomicznych. Małe zużycie paliwa, długie okresy między przeglądami - 20 tys. km, niskie ceny przeglądów (w porównaniu z innymi ASO), powszechna dostępność tanich oryginalnych części oraz zamienników.

Uważam, że stosunek jakości do ceny jest jak najbardziej pozytywny. Wiele aut, np. VW Golf ma lepszą jakość, ale cena jest prawie 2-krotnie wyższa. Czy opłaca się kupić samochód trochę lepszej jakości za tak wysoką cenę?

Na gwarancji wymieniono przełącznik zespolony, ponieważ przy włączonym prawym kierunkowskazie i wykonaniu skrętu, podczas odbijania kierownicą w lewo automatycznie wyłączał się prawy kierunkowskaz (tak być powinno) i dodatkowo włączał się kierunkowskaz lewy (tak być nie powinno). Tę usterkę nie wyeliminowano do dnia dzisiejszego, bo w przeczytanej opinii o Grande Punto znalazłem to samo. Również na gwarancji przednie pasy bezpieczeństwa, po ich odpięciu, przestały się automatycznie zwijać do końca. Fotel kierowcy podniesiony maksymalnie wysoko po 2-3 dniach samoczynnie opadał niżej. Zbyt często przepalały się żarówki H-7, ale to raczej wina producenta żarówek. Przy przebiegu ok. 70 tys. km zaczął czasami zacinać się wentylator nadmuchu powietrza; wystarczyło lekko stuknąć w jego obudowę i wtedy zaczynał pracować. Akumulator wytrzymał 5 lat, a układ wydechowy (środkowa i tylna część) całkowicie skorodował po 6 latach.

Przy przebiegu ok. 85 tys. km wysiadło sprzęgło (już od nowości samochód trochę szarpał na jedynce), a później (przebieg ok. 90 tys. km) - rozrusznik. Wystarczyło go wymontować, rozebrać i wyczyścić (bez wymiany na nowy). Alternator zepsuł się (pękła obudowa) przy przebiegu ok. 110 tys. km. Podobno i tak długo wytrzymał, bo jest to wada fabryczna. Aby temu zapobiec, można zamontować od spodu osłonę komory silnika (koszt ok. 50 zł) i wtedy woda z kałuży nie dostanie się do rozgrzanego alternatora i obudowa nie pęknie.