Czy warto kupić: używany Seat Exeo (od 2008 do 2013)

Na opracowanie nowego samochodu trzeba przeznaczyć miliony euro. Można też pójść na skróty – podpisać umowę, która pozwoli na naklejanie własnych logotypów na produkty zaprzyjaźnionych marek. W grę wchodzą też inne scenariusze...

Zarząd Volkswagena uznał, że Seat powinien zaoferować klientom limuzynę klasy średniej. Nie zamierzano projektować jej od podstaw. Hiszpańska marka otrzymała linię produkcyjną, na której do marca 2008 roku powstawało Audi A4 B7. Urządzenia załadowano na ciężarówki i wysłano do hiszpańskiego Martorell, gdzie w grudniu tego samego roku ruszyła produkcja Seata Exeo. Jesienią 2009 roku w salonach pojawiało się Exeo Sport Tourer, czyli zmodyfikowane Audi A4 Avant. Podobnie jak pierwowzór, hiszpańskie kombi nie zachwycało pojemnością bagażnika (442 l).

Zespół odpowiedzialny za przygotowanie Exeo dysponował ograniczonym budżetem. Jak przerobić Audi na Seata? Skupiono się na łatwo wymiennych elementach – zderzakach, masce, błotnikach, pokrywie bagażnika, lusterkach i światłach. Do wnętrza wstawiono deskę rozdzielczą z Audi A4 Cabrio, dodając kierownicę i dźwignię zmiany biegów z Leona oraz wskaźniki z typowym dla Seata tłem.

Linie nadwozia Exeo nie urzekają nowoczesnością, jednak nie sposób powiedzieć, że są przestarzałe. Upływ czasu jest też odczuwalny we wnętrzu. O wieku Exeo przypomina nagromadzenie przycisków na konsoli środkowej, nie wspominając o wyglądzie menu systemu audio czy nawigacji. Złego słowa nie sposób powiedzieć o jakości tworzyw, precyzji spasowania czy solidności montażu. Na liście opcji można znaleźć dodatki, które nawet obecnie trudno uznać za oczywiste w samochodzie klasy średniej - gniazdo 230V, absorbujące hałas, klejone szyby boczne oraz szyberdach z ogniwami słonecznymi, które zapewniają prąd niezbędny do podtrzymywania obiegu powietrza w kabinie, co w upalne dni obniża temperaturę wewnątrz zaparkowanego pojazdu o kilkanaście stopni. Pokrewieństwo z Audi procentuje.

Seat Exeo punktuje także szerokim zakresem regulacji foteli i kierownicy, jak również ilością miejsca w pierwszym rzędzie. Z tyłu sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Ilość miejsca nad głowami jest akceptowalna, ale pasażerowie mogą mieć poważny problem z ulokowaniem stóp. Na zaprojektowanie przestronnego wnętrza nie pozwoliły wzdłużnie montowane silniki i skromny, jak na auto klasy średniej, rozstaw osi (2642 mm). Pod połowie 2010 roku Seat udoskonalił Exeo – optymalizując kształt tylnej kanapy oraz projektując nowe oparcia przednich foteli odzyskano 44 mm przestrzeni na nogi. Modernizacja przyniosła też tylne światła w technologii LED. Kolejna modernizacja Exeo miała miejsce w 2011 roku. Samochód otrzymał skrętne „biksenony” z diodowymi światłami do jazdy dziennej, atrapę chłodnicy z wypełnieniem o strukturze plastra miodu, felgi z nowymi układami ramion oraz świeże tapicerki.

Seat zakładał, że Exeo zyska uznanie firm skrupulatnie liczących koszty. Tak się jednak nie stało. Zarządcy flot samochodowych albo stawiali na tańsze modele, albo wybierali bardziej prestiżowe modele. Wątpliwości mieli również klienci indywidualni. Seat od lat zabiega o miano producenta sportowych samochodów. Cóż więc w salonach robiła lekko odświeżona limuzyna Audi z paletą silników okrojoną z naprawdę mocnych jednostek?

Kto zapisał się na jazdę próbą, zwykle nie żałował. Exeo otrzymywało precyzyjne skrzynie biegów oraz komunikatywne układy kierownicze z dobrze dobraną siłą wspomagania, które pozwalały poczuć ducha Auto Emocion. Każde z przednich kół jest prowadzone przez cztery aluminiowe wahacze. Zawieszenie typu Multilink pracuje również z tyłu. Potencjał układu jezdnego nie został zmarnowany. Standardowe podwodzie zapewnia dobre prowadzenie i niezły komfort. Opcją było zawieszenie sportowe – obniżone o 20 mm i utwardzone o 25%. Poprawia wrażenia z jazdy, ale w polskich realiach często okazuje się zbyt sztywne i zbyt niskie.

Szybkie przekartkowanie cennika ponownie studziło zapał potencjalnych klientów. Wiele osób liczyło, że „odgrzane” Exeo będzie tanie. W ofercie brakowało jednak prawdziwie budżetowych wariantów. Dość powiedzieć, że bazowe 1.6 startowało z poziomu 76 990 zł. Na tle konkurentów ceny zaczynały być atrakcyjne, gdy na celowniku znalazła się mocna i dobrze wyposażona wersja. Na sensownie skompletowane Exeo trzeba było przeznaczyć ok. 100 tys. złotych. Różnice między ceną 160-konnego 1.8 TSI, 211-konnego 2.0 TSI oraz 143-konnego 2.0 TDI nie przekraczały trzech tysięcy złotych, co ułatwiało wybranie optymalnej wersji. Pod koniec produkcji standard obejmował dwustrefową klimatyzację, siedem poduszek powietrznych, tylne czujniki parkowania, alufelgi, obszytą skórą kierownicę, tempomat, samościemniające się lusterko czy system audio z ośmioma głośnikami.

Do napędu Exeo posłużyły silniki znane z Audi – zarówno A4 B7, jak i wciąż oferowanego A4 B8. Do wyboru były benzynowe 1.6 (102 KM), 1.8T (150 KM), 1.8 TSI (120 i 160 KM) oraz 2.0 TSI (200 i 211 KM), jak również wysokoprężne 2.0 TDI (120, 143 i 170 KM). Najbezpieczniejszym wyborem jest wolnossące 1.6 8V. Zapewnia mizerne osiągi – na „setkę” trzeba poczekać 12,6 sekundy – ale z naprawami prostego silnika poradzi sobie każdy warsztat. Wiele osób doceni także wzorową współpracę jednostki z instalacjami LPG. „Gaz” można wstawić także do silnika 1.8T. Motor z 20-zaworową głowicą jest sprawdzoną konstrukcją koncernu Volkswagena, która dzielnie znosi upływ kilometrów i wszelkie zabiegi tuningowe.

Raporty spalania Seat Exeo - sprawdź, ile wydasz na stacjach paliw

Kto szuka lepszych osiągów, ale akceptuje wyższe ryzyko wystąpienia usterki, może przymierzyć się do silników TSI – trudnych do znalezienia na rynku wtórnym. Warto pamiętać, że 200- i 211-konne silniki 2.0 TSI są różnymi konstrukcjami. Pierwszy, przedstawiciel rodziny EA113, ma rozrząd napędzany paskiem. W 211-konnym 2.0 TSI z wciąż produkowanego typoszeregu EA888, podobnie jak w 1.8 TSI, rozrząd jest napędzany łańcuchem. Niezbyt trwałym – dodajmy. Przypadłością wszystkich silników TSI jest skłonność do odkładania nagaru w układzie dolotowym, jak również znaczne spalanie oleju, które potrafi przekraczać 0,5 l/1000km.