Ocena kierowcy - Land Rover Discovery II

Auto, które można tylko kochać, lub nim nie jeździć. Obszerny, dość komfortowy wóz, sprawdza się jako weekendowa odskocznie, lub wakacyjny pojazd, którym można opuścić utwardzone nawierzchnie. Przyjmie każdy bagaż, pociągnie każdą przyczepę. Gdy o niego dbać - odwdzięczy się niemal bezproblemową eksploatacją, przeplataną niegroźnymi, brytolskimi humorami. Jeśli zaś zechcemy użyć go jako pojadu stricte offroadowego - to, po odpowiednim przygotowaniu, lepszego nie znajdziemy. Wjedzie wszędzie - od umiejętności kierowcy zależy tylko czy zewsząd wyjedzie :-) Banan na twarzy kierowcy gości bardzo często. Ja oceniam go jednak głównie jako pojazd wakacyjny - jako idealny. Nieprzesadnie drogi w eksploatacji, bezproblemowo radzący sobie na czarnym i dający ogromną frajdę p opuszczeniu szlaków pokrytych asfaltem. Polska i Świat stają się, obserwowane przez jego okna - piękniejszymi i bliższymi. Ponadto - cieszy moje oko - wrażenie subiektywne, ale nie bez znaczenia. Polecam - jeden z naprawde godnych polecenia produktów brytyjskiego przemysłu motoryzacyjnego.

Daje radę na czarnym, doskonały w terenie. Uwzgledniając wielkość, masę i aerodynamikę auta - całkiem oszczędny (konkurenci potrafią wypić znacznie, znacznie więcej). Zadbany - odwdzięcza się absolutną niezawodnością i zadowalającą kulturą pracy. Zadbać warto też o zlikwidowanie (zwykle zawsze obecnych w aucie używanym) licznych przecieków. Nieprawdą jest, jak twierdzą niektórzy, że Disko zawsze musi przeciekać. Tak twierdzą tylko niechluje.Po ok. 150 tyś km. pompa wody zwykle już dogorywa - wymienić zawczasu koniecznie, bo samodzielna wymiana w trasie jest trudna.

Bez krytycznych uwag. Warto zadbać o wymianę oleju w ramach "pakietu startowego"-znacznie odciąża to silnik.

Zadbany i bez luzów - nawet na dwucalowym lifcie sprawuje się nieźle na asfalcie. W terenie - nie ma lepszego, są tylko próbujące mu dorównać :-). W pakiecie startowym trzeba przyjrzeć się drążkom kierowniczym - podatne na urazy, jeśli nie zamontowano od nowośći ich osłon. Hamulce - trzeba pamiętać o wadze pojazdu, mimo tarcz na wszystkich kołach - hamuje raczej słabo. ABS trwały, tarcze i klocki - na ogół wchodzą w skład pakietu startowego. Elektronika i hydraulika - warta wyrzucenia - ich awarie skutkują unieruchomieniem pojazdu i kosztownymi naprawami. Lepiej zapobiegac niż leczyć.

Duże auto, z doskonałą widocznością (choć lusterka mogłyby być większe). Typowe dla terenówek - patrzenie na innych z góry - poprawiające bezpieczeństwo prowadzenia.

Brytyjska organizacja środowiska pracy kierowcy wymaga przyzwyczajenia, oględnie mówiąc. Obszerny kierowca siedzi przytulony do drzwi, wysoki - ma problem z ustaleniem pozycji za kierownicą. Pedały wszystkie pod lewą nogą ;-) Do położenia przełączników też trzeba się przyzwyczaić. Taki angol, pijący herbatę z mlekiem, zagryzający haggisem i jeżdżący lewą stroną.

Dobra wentylacja, konstrukcja nadwozia ograniczająca jego nagrzewanie w lecie, wydajna klimatyzacja, z panelem umieszczonym w niewygodnym miejscu. Ogrzewanie słabe - w zimie nagrzanie przodu troche trwa, z tyłu dłogo pozostaje zimno (niestety, poskąpiono na tylnej nagrzewnicy)

Dużo miejsca z przodu i z tyłu. Przednie fotele wygodne. Tylna kanapa - niezła, choć oparcie ustawione zbyt pionowo. Za wzgledu na jej ukształtowanie - dla trojga tylko na któtkim dystansie.

Silnik cichszy niż u japońskich konkutentów. Zawieszenie, jak na terenówkę, o umiarkowanj hałaśliwości. Dokuczliwe liczne świerszcze i grzechotki, wynikające z kiepskiego spasowania elementów wnętrza. Sporo hałasów można zlikwidować samodzielnie żmudnym dłubaniem - ale wysiłek wart jest zachodu.

Umiarkowane koszty utrzymania - pali niewiele, części kosztują średnio, podobnie - serwis. Wymaga doświadczonego serwisanta. Pan Henio i jego warsztacik z mrocznym kanałem sobie nie poradzą. Dobry dostęp do większości części zamiennych.

Za te pieniądze nie ma lepszej terenówki - trwałej, wytrwałej i dzielnej. Zadbana - owdzięcza się niezawodnością. Malkontenci narzekający na awaryjność Dyskoteki - to flejtuchy, skąpcy i druciarze.

Drobiażdżki, zwłaszcza elektryczne, nietrudne do usunięcia i nie uniemożliwiające dalszej jazdy. Warto przejrzeć działanie wszelkich przełaczników - często szwankują podnośniki szyb, siłowniki centralnego i inne ****rele.

Auto dla miłośnika - o nie trzeba i wypada dbać. To nie "golf trójka w gazie", które można naprawić drutem i częściami ze szrotu. Dbałość i pieczołowitość procentuje brakiem stresów w codziennej i wakacyjnej eksploatacji. Stateczny i pewny swego brytol z lekkimi i sporadycznymi humorami. Używający Landa tylko do upalania w terenie musza liczyć się ze sporymi wydatkami (ale nie większymi niż u konkurencji) związanymi z utrzymaniem sprawnośći auta.