Ocena kierowcy - Suzuki Vitara III SUV Facelifting

To mały i delikatny zamochodzik. Zupełnie inny niż stare Vitary. Lubię go, bo fajnie się jeździ, ale martwi mnie i to bardzu utrata wartości. Auto jest bardzo budżetowe i to widać dosłownie wszędzie. Boję się, że nie wytrzyma długo. Dlatego będę jeździł max 3-4 lata, a potem niech się jakiś Janusz martwi. W mieście jeździ się bardzo dobrze. Pozycja za kierownicą jest wysoka, jak to w suvie, jest bardzo zwrotny. Łatwo się parkuje. W trasie to zupełnie inna bajka. Jest głośno, byle podmuch wiatru zmienia kierunek jazdy. Wspomaganie kierownicy jak w starej Corolli. Kręcimy jednym palcem i uważamy, żeby nie za mocno, bo możemy w coś przydzwonić. Całokształ wypada wg mnie przeciętnie. Gdyby nie spodziewany duży spadek wartości i w zasadzie pewne na 100% kłopoty z korozją powiedziałbym, że to fajny samochód do miasta zamiast nudnego kompakta.

Przyzwoicie. Na codzienne wożenie 4 liter wystarczy, na trasę już nie.

Taka sobie, ani dobra, ani zła. Nie mogę zrozumieć dlaczego nie ma szóstego biegu. To standard przy silnikach 1l.

Mało precyzyjny, dość twardo. Przypomina mi starą Corollę z 98r. Wrażenia z jazdy podobne. Mam wrażenie, że konkurencja jest o krok do przodu, ale ogólnie nie ma co narzekać.

To mój największy ból głowy. Już w salonie byłem namawiany na zrobienie zabezpieczenia antykorozyjnego. Jak zapytałem czy fabrycznie nie ma, no to "nieee, oczywiście ma, ale wie pan...". No i żałuję, że tego nie zrobiłem. Po jednej zimie pojawiły się pierwsze ślady korozji od spodu i na klapie. Bardzo delikatne, ale to pół roku zaledwie! Dealer uspokaja, że tak ma być i nie będzie się to pogłębiać, ale boję się, że ściemnia. Nadwozie Vitary jest po prostru słabe. Oprócz rdzy martwi ogólna papierowość wszystkiego. Do czego się nie dotknąć, sprawia wrażenie taniego, albo tandetnego. Słynne plastiki mi za bardzo nie przeszkadzają, ale już blachy, które można wgiąć nawet przypadkiem, to duża przesada. Z pozytywów - projekt nadwozia jest bardzo dobry. Jest ładne, łatwo się wsiada i wysiada.

Bez uwag. Jest dobrze we wszystkich kierunkach.

Pozycja za kierownicą mogłaby być lepsza. W wersji najtańszej nie ma podłokietnika.

Ogrzewanie jest spoko, ale klima mogłaby być bardziej wydajna. Żeby było przyjemnie musimy mocniej podkręcić nawiew, a wtedy robi się bardzo głośno.

Gdybym nie jeździł VW TRoc i Jeepem Renegade, powiedziałbym, że jest dobrze. Ale ponieważ jeździłem i mam porównanie, mówię, że jest tak sobie.

To jest poziom lat 90tych. Tak miałem w Corolli. Konkurencja praktycznie cała, jest tutaj o wiele lepsza.

Auto w zasadzie tylko do miasta. Na autostradzie przez brak 6 biegu żłopie niemiłosiernie. W mieście, jak trochę przypałuję, też potrafi wypić, ale przy oszczędnej jeździe jest ok. Koszty serwisu są typowe dla rynku.

Niby płacimy 60 tys. i wyjeżdżamy z salonu nowym wozem. Renegade kosztuje coś z 75, a TRoc 80. Ale jeśli policzyć dodatkowe wyposażenie, którego Vitara zwana nie wiadomo dlaczego comfort nie ma, a konkurencja ma, dodać do tego wspomnianą niską jakość nadwozia, to wychodzi na to, że to pozorna okazja. Lepiej dopłacić i mieć porządny samochód, który nam się nie rozleci po gwarancji, niż pseudojapońską budżetówkę. Po pół roku eksploatacji uważam, że firma mocno zaszalała tym modelem. Jadą na renomie poprzedniej generacji Vitary, a sprzedają produkt, który się do niej nie umywa pod żadnym względem.

Początki korozji, podobno łatwe do usunięcia, słaba jakość elementów wnętrza.

Na gwarancji, więc mnie to nie interesuje, a długo jeździć nie będę, bo się boję, że nie uda się jej potem sprzedać.