Mini-kombi z maxi-ceną

Momentalnie w diabły poszłaby cała otoczka misternie wymyślona przez marketing BMW jaką ma dzisiejsze MINI. Paradoksalnie ów wyjątkowy status nowe MINI w znacznej części zawdzięcza prostocie konstrukcji swojego przodka.

Nowe MINI z metką BMW oprócz nazwy ma z nim niewiele wspólnego. Jest znacznie droższym, ale też większym, szybszym i nieporównywalnie bezpieczniejszym autem od projektu Aleca Issigonisa z 1959 roku, który świat poznał jako Mini Mark I. Do kanonów przeszły dwa stwierdzenia tego uzdolnionego designera greckiego pochodzenia, który mawiał, że „jeśli ktoś dysponując tak wspaniale prowadzącym się autem wyposażonym ponadto w świetne hamulce spowoduje wypadek, będzie to wyłącznie jego wina” oraz, że „swoich aut nie projektuje pod kątem uczestnictwa w wypadkach”.

Te śmiałe słowa wyrażające jego empatię do jakichkolwiek zasad aktywnego bezpieczeństwa dziś byłyby nie do zaakceptowania, w tamtych czasach uchodziły płazem. Po części ze względu na doskonałe parametry układu jezdnego auta, które w połączeniu z piórkową wagą i mocnymi silnikami, zapewniły klasycznemu Mini sukcesy na trasach najbardziej wymagających rajdów samochodowych w tamtym okresie. Pokochały go również tysiące zwykłych klientów.

Wśród wielu oferowanych wersji klasycznego Mini obok trzydrzwiowego hatchbacka produkowano również wersję pick-up, van czy kombi znane jako Mini Traveller i Austin Mini Countryman. Oferta dzisiejszego MINI jest jeszcze bardziej różnorodna. Oprócz produkowanego od 2001 roku MINI Hatchbacka dostępna jest odmiana Convertible pozbawiona sztywnego dachu, crossover Countryman, Coupe oraz Roadster, który w salonach niemieckiej dziś marki pojawi się za parę miesięcy. Jest jeszcze MINI Clubman, według mnie jedna z najciekawszych, a na pewno najbardziej praktycznych odmian MINI.

Choć wersję koncepcyjną zapowiadającą rozszerzenie skromnej oferty MINI o spadkobiercę klasycznej wersji Traveller zaprezentowano już w 2005 roku na salonie samochodowym we Frankfurcie, jego produkcyjna wersja dołączyła do gamy „MINI XXI wieku” dopiero trzy lata później. Co ciekawe, wbrew wcześniejszym spekulacjom nową wersję MINI nazwano Clubman. Identycznie jak Mini z 1969 roku, kiedy firma British Leyland będąca wówczas właścicielem marki zdecydowała się poddać malucha liftingowi.

Zadanie powierzono Royowi Haynesowi, styliście wcześniej pracującego dla Forda, który oryginalny pas przedni „miniaka” zamienił na równie oryginalny pas przedni, tyle że od Forda Cortiny. W efekcie czego powstał mały potworek którego bały się nie tylko psy i dzieciaki, ale również klienci przyzwyczajeni do wyglądu swojego ukochanego oryginalnego Mini.

Na szczęście nowy Clubman odziedziczył po nim tylko nazwę zaś do słupka B nie różni się niczym od wersji trzydrzwiowej. Jego nadwozie jest o 24 cm dłuższe od hatchbacka i ma zwiększony o 8 cm rozstaw osi. Z każdym kolejnym centymetrem Clubman zaskakuje coraz bardziej. O ile z lewej strony mamy niczym nie różniące się od tych hatchbacka długie drzwi, po prawej jest ich dwa razy więcej! Oprócz tych klasycznych ciut krótszych od lewych otwieranych klasycznie, Clubman ma dodatkowe „wrota” otwierane pod wiatr.

Nie służą jedynie ozdobie, a ich obecność ma na celu zwiększenie ogólnie pojętej praktyczności i ułatwienie dostępu dwójce pasażerów na tylne fotele MINI. Ma to sens, gdyż w odróżnieniu od hatchbacka można tu usiąść bez obaw o skurcz przednich kończyn zaraz po ruszeniu. I choć nie jest tu tak wygodnie jak w Volkswagenie Passat czy Skodzie Superb, nie jest to absolutnie wadą tej wersji MINI. Powiedzmy, że z tyłu w Clubmanie miejsca jest tyle ile powinno być w nonkonformistycznym lifestylowym kombi tej marki, kropka. W końcu takiego auta nie kupuje się po to, by pełniło rolę taksówki.

Clubman ma również większy od standardowego bagażnik o pojemności 260 litrów. Dostępu do niego strzeże para otwieranych szeroko na boki drzwiczek. I nawet jeśli nie będziesz z niego korzystać równie często jak w nudnym rodzinnym minivanie, samo ich otwieranie i zamykanie nosi znamiona pewnej celebracji i dla samej procedury warte jest wożenia tam choćby pary rękawiczek!

To nie koniec „dziwactw” jakie oferuje MINI. Abstrahując od formy nadwozia, tak dużego prędkościomierza nie znajdziemy w żadnym innym samochodzie. Żaden współczesny ekskluzywny maluch nie oferuje też kilkukolorowego podświetlenia wnętrza, drzwi pozbawionych ramek i tak wystylizowanych przełączników w kabinie.