Type R przegrywa z normami

Obecna generacja Civica ma zwarte, jednobryłowe nadwozie, nadające jej charakteru karabinowej kuli i wnętrze z miejscem kierowcy przypominającym bardziej kokpit statku kosmicznego niż samochodową deskę rozdzielczą. Nawet z jednolitrowym turbo dieslem sprawiałby wrażenie dynamicznego auta. Honda jednak szczyci się nie tyle dynamicznym wyglądem, ale tym, że nawet rodzinne limuzyny mają drapieżnego ducha. W 2007 roku wprowadzono więc na rynek dwie najbardziej sportowe wersje tego modelu – Type S i Type R. S oznacza sport, a R to racing, czyli wyścigi.

Obie wersje mają trzydrzwiowe nadwozia. Type R ma powiększony wlot powietrza w przednim zderzaku i większy spojler na tylnej szybie. Te wersja ma prześwit obniżony o 15 mm, a porównaniu ze standardowym modelem i specjalne, sztywne nastawy zawieszenia. Układ kierowniczy z mniejszym przełożeniem zapewnia większą precyzję i szybsze reakcje na ruch kierownicy.

We wnętrzu znajdują się kubełkowe fotele ze znakami Type R na oparciach. Symbol Type R jest umieszczony także na tunelu, obok gałki zmiany biegów.

Pod maskę Type R trafił dwulitrowy, wysokoobrotowy silnik DOHC i-VTEC. Swoją maksymalną moc 201 KM osiąga dopiero przy 7 800 obrotów. Natomiastl do5, 6 tysięcy obrotów trzeba także czekać na maksymalną wartość momentu obrotowego wynoszącą 193 Nm. Ważące 1338 kg auto rozpędza się do 100 km/h w 6,6 sekundy, dysponując maksymalną prędkością 235 km/h.

Przyjemności dynamicznej jazdy nie jest w stanie zmącić nawet spalanie, wynoszące średnio 9,1 l, a w ruchu miejskim sięgające 12,7 l/100 km. Poza tym, jazda daje bowiem bardzo wiele satysfakcji i czystej radości prowadzenia dynamicznego auta. Szkoda, że z takimi możliwościami trzeba się pożegnać.

Honda deklaruje, że miejsce takich aut jak Type R ma zająć w jej gamie nowa generacja sportowców, takich jak wprowadzona niedawno do sprzedaży hybrydowy hatchback CR-Z. Owszem, jeździ się nim przyjemnie, ale przyspieszenie do „setki" trwa mniej więcej o połowę dłużej niż w przypadku Type R.