Nissan Sunny - "pogodny", ale nudny

Z podobnego założenia z pewnością wyszli spece od marketingu japońskiego Nissana. Gdy w 1966 roku zaprezentowali światu nowy model swojego kompaktowego auta, nadając mu taki, a nie inny przydomek, automatycznie utworzyli wokół samochodu i jego właściciela aureolę szczęścia. Bo jak w takim aucie można się czuć nieszczęśliwym?

Szkoda, że Sunny już nie stoi w salonach Nissana. Szkoda, że zrezygnowano z tak pogodnej nazwy auta na rzecz nudno brzmiącej Almery. Szkoda, bo aut, których nazwa niesie w sobie pozytywną energię jest coraz mniej.

Sunny w pierwszej odsłonie pojawił się w 1966 roku. W zasadzie to wówczas nawet nie nazywał się Nissan, tylko Datsun. I tak kolejno, poprzez generacje B10 (1966 – 1969), B110 (1970 – 1973), B210 (1974 – 1978), B310 (1979 – 1982) Nissan tkwił w stworzonej przez siebie gmatwaninie pod tytułem „Nissan/Datsun/Nissan”. Ostatecznie w 1983 roku, przy okazji prezentacji kolejnej generacji auta, czyli wersji B11, całkowicie zrezygnowano z nazwy Datsun i Nissan Sunny stał się definitywnie…. Nissanem Sunny.

Zresztą, wraz z generacją B11, produkowaną w latach 1983 – 1986, era tylnonapędowego kompaktowego Nissana dobiegła końca. Nowy model nie tylko zmienił nazwę i wyznaczył nowy kierunek technologiczny, ale był także przełomem w dziedzinie jakości. Lepsze materiały wykończeniowe wnętrza, kokpit bardziej przyjazny kierowcy, kilka wersji nadwoziowych, nowoczesne jednostki napędowe – Nissan był coraz bardziej gotowy do tego, by z impetem wkroczyć na rynek europejski.

Stało się – w 1986 roku w Europie przedstawiono pierwszą/kolejną już generację Sunny, która na rynku europejskim zyskała oznaczenie N13, a poza Europą sygnowana była symbolem B12. Obie wersje, europejska N13 i azjatycka B12, stanowiły jedność techniczną i technologiczną, jednakże karoserię wersji europejskiej zaprojektowano niemal od zera tak, by trafić w gusta wymagającego klienta.

W 1989 roku zaprezentowano japońską wersję Nissana Sunny B13, na którą w Europie trzeba było poczekać aż do 1991 roku (Sunny N14). Auta tylko nieznacznie się od siebie różniły i napędzane były tymi samymi jednostkami napędowymi subtelnie różniącymi się mocami. To właśnie za sprawą tej generacji Sunny stał się synonimem solidnej japońskiej inżynierii. W statystykach niezawodności, jak i w opiniach właścicieli, Sunny N14 uchodzi za jedno z najlepszych i najbardziej trwałych aut japońskiego koncernu. Niestety, surowy charakter i wręcz ascetyczne wyposażenie sprawiały, że auto co prawda dobrze wywiązywało się ze swojego podstawowego zadania, jakim było przewożenie z punktu A do punktu B, ale nie oferowało nic ponad to. Taki niezniszczalny „wół roboczy”…

W 1995 roku przyszedł czas na następcę, któremu nadano imię… Almera. Przynajmniej w Europie, w Japonii model nadal produkowany jest pod tą samą nazwą. I tak niestety zakończył się europejski żywot rynkowy jednego z najbardziej „pogodnych” aut na rynku. Przynajmniej z nazwy…