Powiew Ameryki za rozsądną kwotę - Chrysler Neon (1999-2004)

Amerykański kompakt był dostępny pod markami Chrysler, Dodge i Plymouth. Na Starym Kontynencie samochód jest najlepiej znany jako Chrysler Neon. Historia Neona sięga 1994 roku. Wówczas uruchomiono produkcję pierwszej generacji modelu. Prezentowana, druga odsłona Neona trafiła do salonów w 1999 roku. Nie była to zupełnie nowa konstrukcja – często mówi się o głębokim facelifingu "jedynki", w ramach którego odświeżono nadwozie i wnętrza, jak również zrezygnowano m.in. ze stosowania drzwi pozbawionych ramek na szyby.

Klienci nie mieli dużej swobody wyboru - dostępne było tylko czterodrzwiowe nadwozie. Korzystny wpływ na zainteresowanie kompaktowym Neonem w Europie z pewnością miałoby poszerzenie oferty o bardziej funkcjonalnego hatchbacka. Początkowo Chryslerowi brakowało dodatkowego asa w rękawie – ekonomicznego silnika o niewielkiej pojemności. Neon rozpoczął karierę z dwulitrowym motorem o mocy 133 KM, który w cyklu mieszanym zużywa średnio 8,8 l/100km. Pod koniec 2001 roku gamę uzupełnił 115-konny silnik o pojemności 1,6 litra. Zapewniał gorsze osiągi, ale zadowalał się 7,3 l/100km. Zainteresowanie bazową wersją okazało się jednak na tyle słabe, że zrezygnowano z niej jeszcze w 2002 r.

Najczęściej spotykany motor o mocy 133 KM był łączony z pięciobiegową, ręczną skrzynią lub „automatem”, który nie wymagał dopłaty. Przez pierwsze dwa lata Chrysler stosował przekładnię z trzema biegami, która niekorzystnie wpływała na osiągi i spalanie, jednak ze względu na mało skomplikowaną budowę ma rzeszę wiernych fanów. Samochody z ręczną skrzynią przyśpieszały od 0 do 100 km/h w czasie 10,8 sekundy, co wersji z automatyczną przekładnią zajmowało dwie sekundy dłużej. W 2001 roku pojawiły się czterostopniowe „automaty”. Także ich obecność zauważalnie ograniczała temperament Neona, ale czas rozpędzania do "setki" uległ skróceniu z 12,8 do 12 s.

W 2002 roku rozpoczęto dystrybucję usportowionego wariantu R/T, który poza większymi kołami i utwardzonym zawieszeniem otrzymywał dwulitrową jednostkę o mocy 152 KM.

Wersją dla najbardziej wymagających jest bliźniaczy Dodge Neon SRT-4 z turbodoładowanym silnikiem o pojemności 2,4 litra (215 i 234 KM). Samochód był produkowany w latach 2003-2005. Prędkość maksymalna sięgająca 240 km/h oraz możliwość przyśpieszenia od 0 do 100 km/h w sześć sekund uczyniły z Neona SRT-4 jeden z najszybszych przednionapędowych samochodów. Poza mocną jednostką napędową wyróżniał się pakietem stylizacyjnym oraz zmodyfikowanym układem jezdnym.

Wróćmy jednak do szarej rzeczywistości. Wolnossące Neony zapewniają wystarczającą dynamikę, ale próby korzystania z osiągów kończą się wyraźnym podniesieniem poziomu hałasu we wnętrzu. Przy prędkościach autostradowych zaczyna również dokuczać szum powietrza opływającego nadwozie. Niepodważalną zaletą amerykańskiego przedstawiciela klasy kompaktowej jest bogate wyposażenie. W każdym Neonie znajdziemy klimatyzację, radioodtwarzacz oraz elektrycznie regulowane szyby i lusterka.

Jednym z największych mankamentów Neona jest ograniczona przestronność wnętrza – szczególnie tylnej części nadwozia. Bagażnik ma mizerną pojemność 371 litrów. Od konkurentów z Europy samochód odstaje również w kwestii stylizacji wnętrza oraz jakości użytych materiałów wykończeniowych. Tragicznie nie jest, ale do najlepszych sporo brakuje.

Raporty spalania Chrysler Neon - sprawdź, ile wydasz na stacjach paliw

Znaczna sztywność zawieszenia sprawia, że nierówności - szczególnie krótkie, poprzeczne - nie są najlepiej wybierane. Neon nadrabia jednak na zakrętach. Nieźle czuje się nawet na dynamicznie pokonywanych łukach, chociaż do zwinności znanej z europejskiej czołówki sporo brakuje. Przyjemność prowadzenia ogranicza znaczna siła wspomagania układu kierowniczego. Masywne i mocno nachylone słupki dachu zawężają pole widzenia na boki. Ponadto kierowcy nieprzyzwyczajeni do parkowania przy użyciu lusterek mogą narzekać na ograniczoną widoczność do tyłu.