Ocena kierowcy - Citroen Xantia II Kombi

Xantia to auto które pomimo swojej starej konstrukcji, jest autem konkurencyjnym dla innych aut segmentu D, a niektóre zastosowane rozwiązania są bardzo nowoczesne również dziś. Komfort jazdy i precyzja prowadzenia przy jednoczesnym bardzo niskim spalaniu i całkiem niezłych osiągach daje przewagę nad innymi autami segmentu które pomimo różnych nadwozi są w zasadzie jednakowe. Bez wątpienia można stwierdzić iż jest to auto ponadczasowe, niestety bardzo mało popularne w Polsce, trochę bardziej za granicą. Następca Xantii - C5 nie jest już tak udaną konstrukcją. Tak małą popularność można z pewnością tłumaczyć obawami kierowców nie znających Xantii przed zawieszeniem hydraulicznym, które są spowodowane niewątpliwie błędnym stereotypem o awaryjności tego systemu.

Silnik 2.0 HDi z początkowej serii A, jeszcze pozbawiony drogiego w obsłudze filtra cząstek stałych FAP, jest w zasadzie bezawaryjny i jest to niewątpliwie jego największa zaleta. Silnik posiada intercooler i turbosprężarkę której pracę czuć już od 1250 obrotów a maksymalny moment obrotowy to 250Nm już przy 1750 obr, osiąganych przy 90km/h na V biegu, co przekłada się na bardzo dobre spalanie. Najlepsze rezultaty w spalaniu są osiągane między 1750obr a 2500obr, czyli mniej więcej ok 90 - 120 km/h. Silnik pracuje cicho, a fakt iż jest to silnik diesla zdradza jedynie jego praca na wolnych obrotach.

Skrzynia biegów stosowana w Xantii jest typowa dla diesla i charakteryzuje się krótkimi biegami I i II oraz coraz to dłuższymi następnymi biegami. Skrzynia ta nie jest tak elastyczna jak skrzynie aut z silnikami benzynowymi, lecz zdecydowanie jej zaletą jest bardzo krótki I bieg, dający dużą mobilność auta nawet w ciężkich warunkach (podjazdy pod bardzo strome wzniesienia nawet z dużym obciążeniem), oraz długi V bieg ograniczający spalanie w trasie. Istotne jest to, że obecność sprężarki oraz jej charakterystyka pozwala na wyprzedzanie bez redukcji. Pewnym utrudnieniem zaś jest takie zestrojenie biegów iż podczas jazdy po mieście z prędkością 50 km/h, na III biegu obroty są zbyt wysokie a na IV biegu zbyt niskie. Problematyczny bywa także bieg wsteczny który lubi \"nie wejść\", i jest to najprawdopodobniej spowodowane zużyciem elementów skrzyni.

Zawieszenie to jeden z dwóch atutów układu jezdnego Xantii. Hydrauliczne zawieszenie daje komfort jazdy i prowadzenie w zakrętach jakiego nie ma w innych autach. Dobrze utrzymane zawieszenie hydrauliczne nie jest awaryjne (śmiało można stwierdzić iż jest mniej awaryjne i tańsze w obsłudze od klasycznego zawieszenia). W połączeniu z tylną belką skrętną wejście w dość ostry zakręt z naprawdę dużą prędkością i utrzymanie się w nim nie stanowi problemu. Jako ciekawostkę mogę podać przykład przewidziany przez Citroena, czyli przypadek jazdy na 3 kołach, co jest możliwe tylko z hydraulicznym zawieszeniem. Inną dużą zaletą są niezwykle sprawne hamulce, wymagające innego stylu hamowania. Pedał hamulca ma skok 1/4 skoku klasycznego hamulca. Hamowanie jest bardzo skuteczne, niestety czasem zawodny potrafi być system ABS, w którym zdarzają się awarie czujników. Xantia charakteryzuje się również bardzo marnym promieniem skrętu, co czasami wymaga zastanowienia się przed wjazdem w np. wąskie ulice.

Widoczność w Xantii, w moim wypadku wersji Break, jest niezła, aczkolwiek nie doskonała. Maska opada pod sporym kątem, w związku z czym ciężko czasami zorientować się gdzie znajduje się koniec auta i wymaga to wyczucia. Przeszkadzają również dość szerokie słupki A, które potrafią czasem zasłonić, szczególnie w zakręcie, nadjeżdżające z naprzeciwka auto lub idącego pieszego. Tylna szyba pomimo tego, że jest jak to w autach kombi daleko, to daje całkiem spore pole widzenia. Widoczność w lusterkach bocznych jest również dobra. Na dużą pochwałę zasługują reflektory, dające bardzo dużo światła co pozwala na bezpieczną jazdę nocą. W szczególności dobrym pomysłem było rozdzielenie świateł mijania od świateł drogowych przez co po włączeniu tych drugich świecą jednocześnie dając duże pole widzenia zarówno blisko jak i daleko od auta.

Xantia jest autem bardzo dobrze rozplanowanym w środku, niestety średnio wypada na tle aut z podobnego rocznika, oferując rozwiązania pamiętające jeszcze lata 80-te, co ujawnia się w m.in. suwakach panela nawiewu. Pozytywna jest duża ilość wszelkiego rodzaju schowków i uchwytów, również schowek pasażera jest dość obszerny, aczkolwiek mniejszy niż chociażby w Peugeocie 206. Zaletą Xantii jest dobra jakość plastików, które pomimo swoich lat nie trzeszczą, a te znajdujące się na desce rozdzielczej pokryte są miękkim tworzywem łatwym w czyszczeniu.

Xantia jest autem które nie umila życia kierowcy zimą, w szczególności ta z silnikiem diesla. Płyn chłodzący grzeje się bardzo powoli, przez co długi czas od uruchomienia w aucie jest zimno. Pomimo zastosowania dogrzewacza płynu chłodzącego, system pracuje średnio. Latem przy wysokich temperaturach pomaga klimatyzacja, która jest półautomatyczna i całkiem wydajna. Sporą wadą jest brak nawiewu w strefie tylnych siedzeń, oraz nawiew na nogi który dmucha na wysokości łydek, przez co stopy zimą nie są ogrzewane i w dłuższej trasie stanowi to spory problem.

Jak na auto segmentu D, Xantia posiada całkiem rozsądną ilość miejsca dla podróżujących. Autem mogą podróżować spokojnie 4 osoby przy czym te które siedzą na tylnej kanapie mają do dyspozycji podłokietnik, oraz 5 osób bez obawy przed wypadnięciem pasażera na ulicę po otwarciu tylnych drzwi. Bagażnik oferuje dużą ilość miejsca oraz jest foremny dzięki konstrukcji zawieszenia. Xantia nie posiada tylnych amortyzatorów (dokładniej nie posiada żadnych amortyzatorów ani sprężyn), przez co nic nie zajmuje miejsca przy ścianach bagażnika, a zatem miejsca jest naprawdę dużo. Miejsca na nogi jest sporo, nad głową również.

Auto jest dobrze wyciszone, ciche wewnątrz, silnik mocniej słychać dopiero powyżej 3000 obrotów. Dobre wygłuszenie powoduje, że podczas słuchania nawet głośnej muzyki nie ma problemu z brzęczącymi drzwiami.

Auto jest bardzo ekonomiczne. Silnik jest zasilany w systemie Common Rail, co sprawia że jest bardzo ekonomiczny, średnio jedno tankowanie 65L paliwa pozwala na spokojne przejechanie 1200 km w trasie. Spokojnie można zejść do 5 litrów ON w trasie i ok 7 litrów w mieście przy spokojnej jeździe. Spalanie różni się w zależności od pory roku (dokładniej temperatur), oraz długości odcinków przejazdu. Naprawy o ile wykonywane przez świadomego mechanika nie są drogie. Xantia jest autem dość trudnym w obsłudze, o ile nie ma się pojęcia na temat budowy istotnych podzespołów. Auto również bardzo źle przyjmuje stosowanie słabej jakości zamienników, które powodują szybkie zużycie innych elementów auta.

Ciężko znaleźć auto tańsze, oferujące więcej ułatwień i udogodnień dla kierowcy oraz ekonomiczniejsze od Xantii. Spadająca popularność tego auta powoduje, że egzemplarze w bardzo dobrym stanie można nabyć już za ok. 10 tyś zł a dodatkowo eksploatację auta ułatwia duża ilość wspólnych części z Peugeotem 406.

W aucie lubią sypać się drobne rzeczy, i występuje to niestety dość często. Nie są to usterki uniemożliwiające jazdę, ale mniej lub bardziej przeszkadzają. Problematyczne są słabe, korodujące połączenia elektryczne powodujące np. dezaktywację bocznych poduszek powietrznych, wyprodukowane przez SAGEM zegary, w których lubią się obrócić na ośkach wskazówki, lub zaciąć się poprzez zimne luty, awaryjny przełącznik zespolony świateł, wszelkie awarie lampek oświetlenia wnętrza, itp. Generalnie największą bolączką auta jest słaba elektronika, na szczęście ładnie oznaczona i niezbyt skomplikowana.

W Xantii wbrew pozorom nie zdarzają się praktycznie usterki układu hydraulicznego zawieszenia. Jedyne o czym należy pamiętać to o wymianie oleju LHM oraz systematycznym dobijaniu/wymianie sfer. Przez 4 lata odkąd posiadam to auto, nigdy nie zdarzyła się awaria unieruchamiająca samochód. Odpowiednie serwisowanie w postaci wymiany elementów ekspoatacyjnych i sprawna diagnoza pozwala na uniknięcie napraw, które nie są konieczne. Warto wspomnieć również o bardzo dobrym zabezpieczeniu antykorozyjnym (podwójny ocynk) przez co nawet 12 letnie egzemplarze nie posiadają w zasadzie żadnych ognisk korozji.