Ocena kierowcy - Honda Accord VII Kombi

Bardzo udany samochód, warty polecenia. Świetny i trwały silnik diesla, doskonały układ jezdny i pojemny bagażnik. Słowem - ten samochód posiada wszystko czego można oczekiwać od wygodnego kombi. Kwestią dyskusyjną pozostaje design (zwłaszcza tył samochodu) - złośliwi pytają dlaczego na moim aucie nie ma reklamy zakładu pogrzebowego :). Największym mankamentem jest fatalna karoseria (lakier rysuje się przy każdej możliwej okazji, a tylne nadkola i drzwi od dołu korozja zżera niemiłosiernie). Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że wiele "japończyków" boryka się z tym problemem, zwłaszcza jeśli zjechały z taśmy produkcyjnej kilkanaście lat temu. Nie zmienia to jednak ogólnej oceny tego auta, która pozostaje bardzo wysoka. Autem jeżdżę od ponad 4 lat i w tym czasie zrobiłem nim ponad 80 000 km. Auto tylko raz odmówiło mi posłuszeństwa tak, że nie chciało ruszyć (na szczęście blisko domu), kiedy wystąpiły problemy z alternatorem, przez które rozładował się akumulator. Niemniej jednak samochód udało się odpalić "z kabla" i dojechać nim do warsztatu bez potrzeby holowania.

Bardzo udana, trwała i elastyczna jednostka. Od jakiegoś czasu zdarza się gwizdanie turbiny, zwłaszcza na zimnym silniku. Czasem przydymi trochę przy przyspieszaniu. Przy przebiegu ponad 250 000 km. nie powinno to jednak dziwić. Trzeba się oswoić z myślą, że przed 300 000 pewnie konieczna będzie regeneracja turbo i wtryskiwaczy.

Biegi wchodzą płynnie, bez zarzutu. Skrzynia biegów bardzo dobra. Wersja po liftingu, która ma 6-cio biegową skrzynię jest godna polecenia. Jedyna uwaga (ale to kwestia indywidualna) - ja wolę jeśli wsteczny jest "obok" jedynki, a nie "obok szóstki".

W mojej ocenie to najmocniejsza strona tego auta. Samochód świetnie trzyma się drogi, jest "dobrze osadzony", bardzo pewnie prowadzi się na zakrętach.

Linia nadwozia dla mnie ładna, chociaż złośliwi porównują auto do karawanu z uwagi na charakterystyczny "ścięty tył". To jest jednak kwestia dyskusyjna. Natomiast dużym mankamentem jest duża podatność auta na korozję (konieczne będą niebawem reperaturki nadkoli). Korozja pojawia się niestety także w innych miejscach (np. na dole drzwi). Poza tym lakier bardzo łatwo się rysuje, wystarczy zahaczenie czymkolwiek np. suwakiem od kurtki, żeby powstała widoczna rysa. Na ciemno-brązowym lakierze (swoją drogą bardzo ładnym) widać wyraźnie wszystkie uszkodzenia.

Widoczność bardzo dobra - może mogłoby być trochę lepiej jeśli chodzi o tzw. "martwą strefę" lusterka boczne mogłyby być trochę lepsze - na pewno przydałby się "asystent martwego pola", który jest dostępny w wielu nowszych samochodach. W tamtych latach nie było to jednak standardowe wyposażenie. Poza tym bez większych zastrzeżeń.

Wszystko co istotne jest pod ręką. Wygodne przyciski na kierownicy pozwalające sterować najważniejszymi funkcjami (np. radio, tempomat). Jedyna uwaga - schowek od strony pasażera mógłby być większy. No i pozostaje ostatni minus - wymiana żarówek, które w przypadku świateł mijania dosyć często się przepalają to nie lada wyczyn... Może małe japońskie rączki radzą sobie z tym dobrze, ale każdy chłop z trochę większą ręką będzie klął pod nosem próbując dostać się do którejś z żarówek, zwłaszcza z przodu...

Żadnych uwag - wszystko działa tak jak należy. Klima i nawiewy działają bez zarzutu. Czasem przy większych upałach mam tylko wrażenie, że przy przy trybie "auto" klima miewa problemy z właściwym schłodzeniem wnętrza. Zawsze można jednak manualnie ustawić mocniejszy nawiew.

Miejsca z przodu jest wystarczająco dużo, a częściowo skórzane fotele są bardzo wygodne, nawet przy dłuższych trasach plecy nie bolą. Z tyłu żaden z pasażerów nigdy nie miał zastrzeżeń do ilości miejsca. Na plus oczywiście duży i wygodny bagażnik. Co ciekawe w nowszej wersji accorda bagażnik w wersji combi jest znacznie mniejszy.

Nie mam większych zastrzeżeń, chociaż przy większych prędkościach (np. 140 km/h na autostradzie) w aucie robi się trochę głośno. Do prędkości 120-130 km/h wyciszenie w mojej ocenie jest komfortowe.

Naprawy i wydatki eksploatacyjne nie kosztują fortuny. Na rynku jest dostępna spora ilość różnych zamienników, które dobrze się sprawdzają. W niedalekiej przyszłości zabieram się do poważniejszych napraw (regeneracja turbiny, wtryskiwaczy oraz wymiana sprzęgła i w razie potrzeby "dwumasy"). Być może wtedy moja opinia ulegnie zmianie. Na razie jest ok :)

Używane hondy nie należą do najtańszych samochodów i kupienie zadbanego egzemplarza - nawet wiekowego - wiąże się z konkretnym wydatkiem. Niemniej jednak biorąc pod uwagę jakość samochodu wg mnie warto zainwestować. Trzeba jednak uważać na nierzetelnych handlarzy, którzy mogą ukrywać wady auta i jego realny przebieg. Niestety diesle mogą mieć naprawdę duże przebiegi i być zwyczajnie zużyte.

Zdarzają się różnego rodzaju mniejsze usterki, jednak biorąc pod uwagę wiek auta można stwierdzić, że jest to zupełnie normalne. W zdecydowanej większości przypadków wystarczy przegląd raz do roku i wymiana drobnych elementów (np. w zawieszeniu). Poza tym zdecydowana większość wydatków związana jest z normalną eksploatacją samochodu (oleje, filtry, płyny, klocki, tarcze, nabicie klimy raz na dwa lata, itp.). Ostatnio wystąpił problem z grzejącą się tylną felgą (problem z cylinderkiem i jakąś uszczelką - wymiana nie była droga). Szyba od strony kierowcy z niewiadomych przyczyn czasem się zacina. No i żarówki świateł mijania często się przepalają (czasem nawet po 4-5 miesiącach). Jak na 14 letnie auto uważam, że i tak jest super.

Z poważniejszych napraw należy wymienić: wymianę kolektora wydechowego (nieszczelność skutkowała smrodem spalin w kabienie) oraz konieczność regeneracji alternatora. Innych poważnych usterek brak, niemniej jednak aktualnie z uwagi na występujące poślizgi sprzęgła (przy przyspieszaniu) oraz gwizdanie turbiny przygotowuję się mentalnie do większych wydatków... Jak na 80 000 km. przebiegu uważam, że jest bardzo przyzwoicie, nie daję pięciu gwiazdek, ponieważ raz samochód nie chciał ruszyć.