Limuzyna dla oszczędnych - Skoda Superb (2001-2008)

Przed II wojną światową Skoda oferowała samochody dla mniej zamożnych, jak również limuzyny z najwyższej półki. Komunistyczny reżim ograniczył swobodę firmy z Mlada Boleslav. W efekcie mury fabryk zaczęły opuszczać mało wyrafinowane pojazdy. Skoda ponownie złapała wiatr w żagle po mariażu z Volkswagenem. Po kompaktowej Octavii oraz miejskiej Fabii przyszedł czas na coś więcej.

W 2001 roku Czesi zaprezentowali Superba. Na dobrą sprawę był on nieznacznie zmodyfikowaną wersją przedłużonego Passata B5 Lingyu, który w 1999 roku trafił do chińskich salonów Volkswagena. Produkcję Superba powierzono fabryce w Kvasinach.

Samochód nie szokował niską ceną. Przewaga Superba nad konkurencją wychodziła jednak na jaw po dokładniejszej analizie ofert. Dodatki, które w innych modelach Superb otrzymywał w standardzie lub w wyższych wersjach wyposażeniowych. Szczególnie atrakcyjną propozycją były topowe wersje Laurin & Klement, które wzbogaciły ofertę po faceliftingu przeprowadzonym w 2006 roku. Modernizacja objęła m.in. zderzaki, światła oraz elementy wykończeniowe w kabinie. Dzięki nim Superb stał się bardziej elegancki.

Podwozie zestrojono z myślą o komforcie, jednak Superb - w szczególności mocniejsze wersje z felgami o dużej średnicy oraz wymagającym dopłaty sportowym zawieszeniem - nieźle radzi sobie także na zakrętach. Czeska limuzyna znacznie gorzej czuje się na parkingach. Blisko 12-metrowa średnica zawracania utrudnia wiele manewrów.

Przestronność przedniej części Skoda Superb nie odstaje od innych samochodów segmentu D. Karoseria o długości 4,8 metra w połączeniu z 2,8-metrowym rozstawem osi sprawiły, że z tyłu jest więcej miejsca niż w wielu limuzynach segmentu E! Fotele są obszerne, ale nie każdemu będzie odpowiadało ich wyprofilowanie. Ostateczny efekt psują również tandetne wstawki drewnopodobne na desce rozdzielczej oraz bagażnik o pojemności 462 litrów – niezbyt wiele, a w ofercie zabrakło wersji kombi.

Od swoich konkurentów Superb różni się także poziomem wyposażenia. Oczywiście w ofercie nie mogło zabraknąć podstawowej wersji, która niską ceną przyciągała klientów do salonów. Niezbędne minimum, czyli komplet poduszek powietrznych, ESP, system audio oraz automatyczną klimatyzację znajdziemy w każdym Superbie pierwszej generacji. Inwestując większą kwotę, można otrzymać samochód ze skórzaną tapicerką, czterema podgrzewanymi siedzeniami, osadzonym przy suficie zestawie do odtwarzania filmów, parasolką w tylnym podłokietniku a nawet przednim fotelem pasażera z otwieranym miejscem na nogi osoby zasiadającej na tylnej kanapie. Superb to jeden z niewielu popularnych samochodów, w których kierowca nie jest najważniejszy…

Typowe roczne przebiegi limuzyn segmentu D oraz E sięgają 20-30 tysięcy kilometrów. Oczywiście zdarzają się również bardziej intensywnie eksploatowane egzemplarze. Na rynku wtórnym zdarzają się już egzemplarze z przebiegami znacznie przekraczającymi… 400 tysięcy kilometrów. Niektóre z nich wiodły trudny żywot taksówki, ale nawet wtedy potrafią prezentować się bardzo dobrze. Wysiedziane fotele, prująca się tapicerka i ogniska zaawansowanej korozji? Nic z tego. Oczywiście aspekty mechaniczne pozostają odrębną kwestią. Jeżeli dać wiarę prawdziwości informacji zawartych w polskich ogłoszeniach, nad Wisłą nowych właścicieli szukają Skody z przebiegami najwyżej 230-250 tys. kilometrów.

Raporty spalania Skoda Superb I - sprawdź, ile wydasz na stacjach paliw

Pierwsza generacja Skody Superb była oferowana z benzynowymi silnikami 1.8T (150 KM), 2.0 (115 KM) i 2.8 V6 (193 KM). Gama diesli była większa. W jej skład wchodziły motory 1.9 TDI (101, 105, 116 i 131 KM), 2.0 TDI (140 KM) oraz 2.5 TDI V6 (155 i 163 KM). Który silnik wybrać? Do charakteru flagowej Skody najlepiej pasują jednostki V6, które z przyjemnym dla ucha pomrukiem i bez większego wysiłku rozpędzają samochód. Warto jednak pamiętać, że V6 posiadają więcej wtryskiwaczy, świec, zaworów, popychaczy, wałków rozrządu czy choćby uszczelek. Ponadto wzdłużne ustawienie silników utrudnia wymianę pasków rozrządu oraz elementów osprzętu – do niektórych czynności niezbędny jest demontaż zderzaka i pasa przedniego. Jakakolwiek naprawa będzie więc wyraźnie droższa od reanimacji silnika z czterema cylindrami.

Pewne obiekcje można mieć również do automatycznych skrzyń Tiptronic. To klasyczny „automat” z przetwornikiem momentu obrotowego. Zmienia biegi niezwykle płynnie, jednak ogranicza osiągi samochodu. W trasie szczególnie dokucza długi czas oczekiwania na „kick down”. Niedogodność można jednak rozwiązać, dobierać w trybie ręcznym pożądane przełożenie.