Kupiłem go w 2019 od pierwszego właściciela - rocznik 1990 z udokumentowanym przebiegiem 95 tysięcy. Nie jest to samochód idealny, ale z pewnością nie zasługuje na aż tak mocną krytykę z jaką spotyka się w polskim Internecie; można wręcz powiedzieć że panuje moda na opluwanie tego auta - zapoczątkowana przez pewnych motoryzacyjnych jutuberów. Samochód mi się podoba; jest bardzo komfortowy jeśli chodzi o tłumienie nierówności; przekłada się to jednak na kiepskie właściwości jezdne. Jeśli mamy jakąkolwiek kulturę techniczna i zaglądamy czasem pod maskę to jest to de facto auto bezawaryjne. Lubi wypić - zwłaszcza w jeździe miejskiej. Czy można jeszcze jeździć nim na co dzień? Oczywiście można - pod warunkiem, że się to lubi.

FSO Polonez z 1983 w wersji zubożonej C. Do dzisiaj pamiętam moment jego odbioru w marcu 1983 roku z Polmozbytu! Kosztował 770 tys zł. Polmozbyt oferował sprytnie zamiast niego tydzień wcześniej Wartburga z otwieranym dachem do odbioru natychmiastowego! Haha... do dzisiaj z tego się śmiejemy. Ehh... które dzieci dzisiaj takie rzeczy będą pamiętać?! Samochód z okresu stanu wojennego, zatem zubożony z POLMO na atrapie, jednak dało się w zasadzie wszystko dokupić i wyglądał jak normalny Borewicz z najlepszych lat poza drobiazgami jak lampki podsufitowe i chromy na zderzakach.To samochód, który dostałem od Ojca i którym jeździliśmy na wszystkie fajne wakacje od zelżenia stanu wojennego. Może ocena jest sentymentalna, jednak muszę podkreślić, że nigdy się nie zepsuł w sposób, który unieruchomił to auto poza pęknięciem pod koniec jego życia w 1998 r jakiegoś węża w układzie chłodzenia zimą. Inne usterki miały charakter eksploatacyjny typowy dla Poloneza-nagrzewnica, zaciski hamulcowe, zużycie sprzęgła, przewody WN i tyle. Korozja po przekroczeniu wieku 10 lat zaczęła dawać pierwsze oznaki pomimo, że Ojciec bardzo o auta dbał i Polonez był garażowany i zabezpieczony RustCechkiem. A ja smarowałem go Plastmalem-pamiętacie? Małe interwencje specjalistów przedłużyły życie auta, które od roku 1997 było pod chmurką do roku 2001, kiedy to jacyś debile zniszczyli je kompletnie na parkingu w chorej zabawie. Samochód komfortowy do ok. 120 km/h, wystarczająco pojemny i choć niepozbawiony licznych wad i prymitywizmu technicznego, NA SWOJE CZASY sprawdzał się doskonale.

Przed zakupem,wszyscy mnie ostrzegali,że zaraz zgnije,że pali jak smok,że to,że tamto..niestety,znajomi się rozczarowali,auto od 8 miesięcy stoi pod chmurką,blacha nadal w idealnym stanie,napraw praktycznie zero,co do spalania,to nie wiem,bo jak wcześniej napisałem,nie liczę ile pali,jestem bardzo zadowolony z tego samochodu...zdaję sobie sprawę że to przeżytek,ale wiem jedno,wolę dać 2000 zł za Poloneza w idealnym stanie i utrzymywać go w stanie,który nie sprawia niebezpieczeństwa dla innych użytkowników,niż kupić nowsze auto o kilka lat,dokładać do niego non-stop,bawić się w instalacje gazowe i nie wiadomo co..ma swoje minusy,ale ma też dużo plusów