Pozycja bezpieczna
Utrata przytomności jest bardzo niebezpiecznym stanem. Mięśnie poszkodowanego stają się wówczas wiotkie, dlatego istnieje niebezpieczeństwo zapadnięcia języka i zablokowanie dróg oddechowych. Dlatego niezbędne jest ułożenie ciała poszkodowanego w określony sposób. Obecnie jest to pozycja bezpieczna, lecz stosujemy ją tylko w określonych przypadkach.
Jeżeli jesteśmy w sytuacji: jeden ratujący i jeden poszkodowany, który jest nieprzytomny i nie wiemy, co było przyczyną utraty przytomności, nie stosujemy pozycji bezpiecznej. Wówczas delikatnie układamy poszkodowanego na plecach i udrożniamy górne drogi oddechowe (GDO). Jesteśmy przy poszkodowanym, kontrolujemy podstawowe czynności życiowe i w miarę możliwości mówimy do poszkodowanego, dzięki czemu zapewniamy wsparcie psychiczne.
Długotrwała utrata przytomności może być niebezpieczna (musi być jej przyczyna) dlatego zawsze wzywamy pogotowie ratunkowe. Natomiast jeżeli jesteśmy w sytuacji kilku poszkodowanych i nie jest możliwe nieustanne monitorowanie stanu poszkodowanego (musimy go zostawić, aby pomóc innym), wówczas powinniśmy zastosować pozycję bezpieczną. W ten sposób ułożone ciało poszkodowanego jest stabilne, udrożnione są GDO, a także w razie, gdyby poszkodowany w trakcie naszej nieobecności np. wymiotował, zmniejszamy ryzyko niedrożności dróg oddechowych, a co za tym idzie uduszenia.
Postępowanie z nieprzytomnym poszkodowanym:
- Poproś przechodnia o pomoc, bądź jeżeli okoliczności wskazują na uraz wezwij pogotowie ratunkowe.
- Upewnij się czy w jamie ustnej poszkodowanego nie ma żadnych ciał obcych np. guma do żucia, sztuczna szczęka itp. Jeżeli jest konieczność usunięcia czegoś, wówczas kciuk i palec wskazujący opieramy na policzkach, a następnie próbujemy je złączyć. Spowoduje to odsunięcie żuchwy od górnej szczęki, a co za tym idzie dostęp do jamy ustnej. Dzięki tej technice w razie wystąpienia szczękościsku poszkodowany nie ugryzie nas, lecz siebie w wewnętrzną cześć policzka.
- Udrożnij GDO. Jest to podstawa i czynność, bez której wykonania nie możemy pozostawić poszkodowanego.
- Zabezpiecz krwotoki. Poszkodowany, którego za chwilę będziemy musieli zostawić nie może krwawić. Niezabezpieczone rany, a właściwie ubywająca z organizmu krew, mogłaby być przyczyną wystąpienia wstrząsu, a następnie śmierci.
- Ułóż poszkodowanego w miejscu, w którym się on znajduje. W szczególnych warunkach (np. błoto, zagrożenie wybuchem, nierówna powierzchnia) należy poszkodowanego delikatnie przenieść w najbliższe odpowiednie miejsce.
- Zdejmij okulary z głowy poszkodowanego. Dzięki temu eliminujemy niebezpieczeństwo uszkodzeń twarzy, a przede wszystkim oczu, które mogłoby nastąpić np. podczas układania danej osoby.
-
Zastosuj pozycję bezpieczną:
- Poszkodowany leży na plecach, natomiast ratujący klęka na wysokości jego klatki piersiowej.
- Rękę poszkodowanego znajdująca się przy swoich kolanach układamy w taki sposób, jakby poszkodowany miał "pomachać" - jest to zasada 90°. Ramię poszkodowanego przesuwamy, aby przy spojrzeniu od góry tworzyło kąt prosty z klatką piersiową, a z kolei przedramię również 90° względem ramienia.
- W palce dłoni przeciwległej ręki zaplątujemy palce naszej lewej dłoni. Następnie przesuwamy rękę poszkodowanego w taki sposób, aby przedramię leżało ukośnie na klatce piersiowej, natomiast splecione dłonie znajdowały się w okolicy przeciwległych do ręki obojczyka i policzka poszkodowanego
- Naszą drugą, "wolną" rękę kładziemy na kolanie nogi znajdującej się dalej od nas i unosimy kolano do góry, lecz stopa, która przesunęła się w kierunku pośladków opiera się na podłożu.
- Następnie opierając prawą rękę na kolanie oraz lewą trzymając dłoń poszkodowanego, delikatnym lecz pewnym ruchem przyciągamy kolano w naszą stronę. Dzięki temu bez większego wysiłku ciało poszkodowanego obróci się w naszą stronę.
- Końcowym etapem jest udrożnienie GDO, ewentualne skorygowanie ułożenia ciała poszkodowanego. Chodzi tutaj głównie o głowę, ramiona oraz nogę za którą "przekręcaliśmy" poszkodowanego. Możemy zastosować również zasadę 90° dla tej nogi - kąt prosty pomiędzy nią, a nieporuszoną nogą oraz 90° pomiędzy podudziem, a udem.