Spadek po... Holendrach

Które Volvo było jako pierwsze wytwarzane poza Szwecją? Był to model z nowej serii 300 oznaczony cyframi 343, produkowany od 1976 roku w zakładach DAF-a w Holandii. Pierwsza cyfra w oznaczeniu tego modelu wskazywała na numer serii, druga informowała o liczbie cylindrów silnika, trzecia zaś drzwi. W ciągu 15 lat produkcji na drogi wyjechało 1.139.689 egzemplarzy serii 300. Co ciekawe, zdecydowana większość „holenderskich" aut znalazła swoich nabywców za oceanem.

Wymiatanie konkurencji

Trzy lata przed rozpoczęciem produkcji samochodów nowej serii 300, Volvo kupiło 33 proc. akcji działu samochodów osobowych DAF-a. W 1975 roku Szwedzi byli już posiadaczami 75 proc. majątku holenderskiej firmy, tworząc jednocześnie spółkę Volvo Car BV. Co przyczyniło się do decyzji o wykupie pakietu większościowego akcji DAF-a? Odpowiedź jest prosta: Volvo chciało w ten sposób wyeliminować konkurencję. Szwedzi obawiali się nowych rozwiązań technologicznych, na którymi DAF pracował już od początku lat 70, m.in. przy wcześniejszym modelu 66. Ze względu jednak na trudności finansowe holenderskiej firmy, projekty te nie doczekały się realizacji. Po przejęciu pakietu większościowego akcji DAF-a, Volvo zaadaptowało prace nad nowym samochodem do swoich potrzeb, oznaczając w katalogu roboczym określeniem „seria 300" (podobnie zresztą stało się ze wspomnianym wcześniej modelem 66).

Transaxle i De Dion

Pierwszy model z serii 300, którym było trzydrzwiowe Volvo 343, napędzał czterocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 1,4 l i mocy 63 KM. Przekazywał on napęd na dzieloną tylną oś – tzw. De Dion, łączącą właściwości osi sztywnej i zawieszenia niezależnego – poprzez bezstopniową skrzynię biegów (CVD). Ciekawostką techniczną było usytuowanie tej ostatniej właśnie przy tylnej osi (tzw. układ transaxle). W 1979 r. do modelu 343 została wprowadzona także tradycyjna przekładnia, natomiast rok później na rynku pojawiła się pięciodrzwiowa wersja auta, oznaczona symbolem 345. Dwa lata później konstruktorzy wprowadzili zmianę silnikową: w obu wersjach (trzydrzwiowej i pięciodrzwiowej), montowano teraz dwulitrowy motor o mocy 97 KM. Równolegle była produkowana jego wzmocniona 118-konna odmiana, która napędzała wersję oznaczoną symbolem 343 R-Sport.

W 1983 roku Volvo pokazało "trzysetkę" z nowym oznaczeniem 360, w dwóch wersjach nadwoziowych, trzy- i pięciodrzwiowej (dwie ostatnie cyfry nie oznaczały już cylindrów i drzwi). Nowe auto było o 160 mm dłuższe od wersji 343 i 345. O 5 mm zwiększył się również rozstaw osi, przy niezmienionych szerokości i wysokości. W 1985 r. na rynku pojawił się sedan. Miał on najdłuższe nadwozie wśród aut z serii 300 (4.415 mm), przy niezmienionych szerokości, wysokości i rozstawie osi.

Dobra trakcja z „ciężką" kierownicą

Modele serii 300, jak przystało na samochody spod znaku Volvo, charakteryzowały się wysokim poziomem bezpieczeństwa. Przód i tył miały strefy kontrolowanego zgniotu, zaś kabina pasażerska była dodatkowo usztywniona masywnymi rurami zamontowanymi w drzwiach. Modele z serii 300 zapewniały wygodę jazdy, szczególnie na przednich dobrze wyprofilowanych fotelach. Kierujący miał do dyspozycji uporządkowaną i czytelną deskę rozdzielcza, z podświetlanymi barwnymi wskaźnikami. Dużym atutem „trzysetek" była ich dobra trakcja: tylny napęd plus skrzynia z tyłu zapewniały równomierne rozłożenie masy na obie osie. Minusem tych aut był natomiast dość ciężko funkcjonujący układ kierowniczy. Wspomaganie zaczęto montować dopiero w 1988 roku, czyli na dwa lata przed zakończeniem produkcji całej serii.