Ekonomicznie, ale drogo

Mimo upływu niespełna roku od wprowadzenia do sprzedaży, nowy Yaris wciąż zwraca na siebie uwagę i przyciąga spojrzenia pieszych i kierowców. Dzięki atrakcyjnej linii nadwozia, mały japończyk podoba się paniom i panom, zwłaszcza tym którzy na co dzień przemieszczają się głównie w aglomeracjach.

Duży maluch

W porównaniu z poprzednikiem nowy Yaris ma trochę większe wymiary zewnętrzne: długość 3,75 m (+11 cm), szerokość 1,7 m (+3,5 cm) i wysokość 1,53 (+3 cm). Umożliwiło to odczuwalne zwiększenie ilości miejsca we wnętrzu, przy zachowaniu zwrotności i „poręczności" samochodu w mieście. Bardzo praktyczne są liczne schowki, zwłaszcza zamykane, których aż sześć znalazło się w kokpicie. To ważna zaleta, zwłaszcza jeśli kierowcy muszą pozostawiać samochód bez opieki. Duży plastikowy kokpit nie każdemu się spodoba, podobnie jak cyfrowe „zegary" na środku. Trzeba się do nich przyzwyczaić, jeśli nie jeździło się poprzednią generacją małego japończyka albo francuskimi vanami.

Kierowca ma dobry przegląd sytuacji na drodze, a fotele są dość wygodne. W kabinie Yarisa panuje wrażenie stosunkowo dużego wnętrza, co jak na samochód o długości 3,75 m i krótszy od większości konkurentów, pozytywnie zaskakuje. W odróżnieniu od wielu dzisiejszych samochodów kierowca ma także dosyć miejsca na kolana, a to zasługa wąskiej konsoli środkowej. Dzielone tylne siedzenie daje się przesuwać, dzięki temu można regulować wielkość bagażnika – od 272 do 363 l, a w razie potrzeby, po złożeniu tylnej kanapy, zmieści się bagaż o objętości tysiąca litrów. Przydaje się też podwójna podłoga bagażnika, pod którą ukryć można płaskie przedmioty. Ładowność wynosi, zależnie od wersji wyposażenia, od 410 do 470 kg.

Twardo, ale pewnie

Yaris zapewnia udany kompromis komfortu jazdy i trzymania się drogi. Na drogach o równej nawierzchni podróżuje się wygodnie, a układ jezdny umożliwia szybką jazdę. Gorzej na drogach o gorszej i nierównej nawierzchni, tu ujawniają się niedoskonałości zawieszenia – wyraźnie odczuwamy przejeżdżane nierówności, ale trzeba przyznać, że auto cały czas pierwszorzędnie trzyma się drogi.

Układ jezdny zapewnia zaskakująco dobre prowadzenie, chociaż na początku miałem zupełnie inne wrażenia – auto wydawało się wyjeżdżać z zakrętu, za sprawą chyba zbyt wolno, w moim odczuciu, działającego układu kierowniczego. Rozwiązanie okazało się bardzo proste – wystarczy skręcać kierownicę nieco wcześniej niż zazwyczaj (np. w porównaniu z samochodami niemieckimi), dając autu chwilę na „ustawienie się". To przypadłość większej liczby małych pojazdów, negatywnie odczuwalna zwłaszcza po przesiadce z samochodów sportowych i limuzyn.

Samochód sprawuje się odczuwalnie gorzej, jeśli dopuścimy do zbyt niskiego ciśnienia w oponach – w czasie przejeżdżania zakrętów nie trzyma linii, czy zaczyna wręcz „pływać". Zwracam na to uwagę, ponieważ spotkałem się z takimi opiniami, a okazało się, że w oponach brakowało po 0,4 atmosfery.