Skoda Roomster - długi dystans. Bez ciśnienia

Nie była to żadna wada ani usterka. Właściwie to zaleta Roomstera – wiele innych aut by „przemilczało” zbyt niskie ciśnienie w jednym z kół, a tu żółta dioda natrętnie bije po oczach, więc chcąc nie chcąc kieruję się do najbliższej stacji paliw, pełen obaw o stan zdrowia niskoprofilowej (205/40) 17-calowej opony. Po chwili stwierdzam, że opony są jednak całe, felgi również mają się bardzo dobrze, a więc uzupełniam ciśnienie i jadę dalej.

Prostota i skuteczność

Przy tej okazji dowiedziałem się w jaki sposób Skoda mierzy ciśnienie w oponach. W odróżnieniu od złożonych systemów, stosowanych w innych autach, tu system działa w bardzo prosty, a jednocześnie skuteczny sposób: przy pomocy systemu czujników ABS mierzy się średnicę wszystkich czterech kół. Gdy tylko system wykryje, że przynajmniej jedno z kół ma odchylenie w stosunku do innych (w dowolną stronę), kierowca widzi ostrzegawczą żółtą ikonkę na tablicy rozdzielczej. Trudne technicznie? Nie wygląda, bo ABS i tak zbiera takie informacje! Czy był potrzebny dodatkowy osprzęt czy czujniki? Nie! Czy jest skuteczne? Tak! I takie rozwiązania lubimy – wnoszące nową funkcjonalność, a nie wprowadzające do auta kolejnych elementów, które mogą się popsuć.

Wewnętrzny spokój

Po zajęciu miejsca w środku auta, nie znajdziemy tu żadnych niespodzianek. Jest spokojnie i praktycznie. Na zaskoczenia czy smaczki stylistyczne nie ma tu miejsca – czuć tu wszechobecny wpływ Wielkiego Brata, który każe aranżować wnętrze w surowym stylu aut dla ludu. Ma to swoje zalety: wsiadam do auta i natychmiast się w nim odnajduje, wiem gdzie znajdę potrzebne pokrętło czy przycisk i czuje się, jakbym jeździł tym autem już długi czas. Nadzór Wielkiego brata ma też swoje wady: jedyne kolorowe elementy we wnętrzu auta to czerwony trójkącik świateł awaryjnych oraz zielone logo Skody na kierownicy. Coś za coś…

Pisałem już, że jeśli chodzi o płytę podłogową, to przód Roomstera pochodzi z Fabii. Po zajęciu miejsca w środku nie udało mi się znaleźć ani jednej istotnej różnicy pomiędzy wnętrzem Roomstera a identycznie wyposażoną Fabią. O tym, że siedzę w Roomsterze przypominają tylko charakterystyczne łuki na przednich bocznych szybach, a poza tym… różnic nie stwierdzono.

Praktyczność górą

Tym razem nie szukajmy oryginalności, tylko praktyczności. A to nie jest trudne. Projektanci przewidzieli całą masę udogodnień dla kierowcy i pasażerów. Przed pasażerem jadącym z przodu jest zamykany i chłodzony schowek (niestety bardzo ciasny i nieforemny), oraz nad kolanami bardzo praktyczna otwarta półeczka na drobiazgi, na przykład na telefon komórkowy. Pod fotelem natomiast znajduje się niewielka szuflada, której domykanie sprawiało pewne kłopoty, jednak w końcu opanowałem tę sztukę.

Liczymy schowki dalej? W podsufitce jest schowek na okulary. Przed lewarkiem skrzyni biegów są dwa miejsca na kubki oraz niewielka otwarta półeczka, do której dostęp jest raczej utrudniony. Nad lewym kolanem kierowcy znajduje się kolejny mały schowek, który może się przydać do przechowywania choćby autostradowych wydruków. Do tego płytkie kieszenie w drzwiach, z miejscem na wsunięcie butelki z napojami oraz gumką, która wygodnie i praktycznie przytrzyma mapę czy książkę, które bez niej nie ustawią się tam tak stabilnie. Nie będę zanudzał, ale z tyłu w drzwiach także są schowki a jak zacznę opisywać schowki i haczyki w 450 litrowym bagażniku to zrobi się późno, więc tylko stwierdzam oszczędnie, że ze schowkami Roomster nie ma najmniejszego problemu. A jeśli ktoś zechce zrobić z Roomstera jeden wielki schowek, to wystarczy, że wymontuje fotele z tyłu - dostanie imponujące 1780 litrów pojemności!

Plastiki we wnętrzu są w większości twarde, tylko niektóre uginają się pod palcem, ale wszystkie są przyjemne w dotyku i świetnie spasowane – jak już wspominałem wyżej, nawet szybszy przejazd po brukowanej drodze nie wywarł na plastikach najmniejszego wrażenia. Wszystkie pokrętła i przełączniki chodzą miękko i z przyjemnym oporem a obszyta skórą kierownica ma duży zakres regulacji i bardzo wygodnie leży w dłoniach.

Czesi niczego nie udają – Roomster nie jest drogim autem z segmentu Premium i w trosce o koszty nikt tu nie inwestuje w miękkie plastiki w miejscach, które klient dotknie raz czy dwa, aby sprawdzić ich miękkość a przez najbliższe 3 lata będzie na nie wyłącznie patrzył. Zamiast tego Czesi skoncentrowali się na funkcjonalności i pojemności auta, którą szczegółowo opisałem w poprzednim wpisie. Zrobili to tak, jak się zaczął ten wpis: bez ciśnienia na zrobienie auta bardziej ekskluzywnym, niż ono miało być. I dlatego tak nazwałem Roomstera w tym odcinku: Bez ciśnienia.

Ergonomia pod lupą

Najbardziej nawet dopracowane auto pokazuje swoje zalety i wady dopiero po dłuższej podróży i paru tysiącach kilometrów, parę takich podróży mamy za sobą, a więc możemy się z bliska przyjrzeć ergonomicznym plusom i minusom Roomstera. Naturalnym odruchem kierowcy jest koncentrowanie się na rzeczach, które przeszkadzają, toteż lista rzeczy, które bym zmienił jest nieco dłuższa, niż lista rzeczy, które mi przypadły do gustu – i niech Cię to nie zmyli jeśli chodzi o całokształt auta - w końcu to są tylko drobiazgi.