Skoda Roomster Scout 1.6 16V - pozer dla lekko aktywnych

Odmienność wersji Scout od zwykłego Roomstera widać już na pierwszy rzut oka. Stylizacyjny pakiet Scouta zawiera plastikowe osłony dolnej części zderzaków oraz nadkoli i drzwi, chroniąc karoserię przed zadrapaniami, gdy przyjdzie nam ochota na przejażdżkę szutrowym czy piaszczystym duktem albo wypad na trawę. Jedynie umieszczone nisko w narożu zderzaka lampy halogenów, a zwłaszcza ich płaskie klosze, wydają się zbyt wyeksponowane na ewentualne uszkodzenia. Tu lepszym rozwiązaniem byłyby jeszcze głębiej osadzone, okrągłe lampy. Srebrzysta osłona pod tylnym zderzakiem może i obiecuje nieco więcej, ale to tylko atrapa.

Scout otrzymuje w standardzie 16-calowe alufelgi i niskoprofilowe opony. Dodaje to z pewnością szyku na asfalcie, ale kłóci się z pseudoterenowym charakterem pojazdu. Komfort na wybojach zdecydowanie mniejszy, a aluminiową obręcz dużo łatwiej (i kosztowniej) uszkodzić np. na szutrowej drodze. Dla chętnych są też nawet opcjonalne 17 calówki. Nasz egzemplarz szczęśliwie jeździł obuty jeszcze w zimówki na stalowych felgach 15 calowych, dzięki czemu mogliśmy wczuć się w rolę biwakowiczów i bez strachu udać poza ubite dukty. Tam przydała się też jedyna cecha faktycznie zbliżająca Scouta w kierunku aut uterenowionych, mianowicie zwiększony o około 4,5 cm prześwit. Niby to niewiele, ale poza drogą liczą się każde centymetry, które mogą uchronić przed przytarciem podwozia o różne offroadowe niespodzianki. Podwyższone nadwozie nie wpłynęło przy tym na odczuwalne pogorszenie prowadzenia na asfalcie. Tu Roomstera zawsze wspierał spory rozstaw osi, a do tego zawieszenie zestrojone jest dość sztywno, dzięki czemu Skoda nie przechyla się na zakrętach i dobrze trzyma nadany jej kierunek jazdy, chyba że zaliczymy jakąś większą dziurę czy nierówność – wtedy jednak Roomster wyraźnie wymaga mocnego trzymania kierownicy i ewentualnej korekty.

Do napędu naszego egzemplarza Roomstera Scout posłużył silnik benzynowy o pojemności 1,6 litra i mocy 105 KM. Scout może być też napędzany mniejszym silnikiem 1,4 jak i jednostkami wysokoprężnymi 1,4 i 1,9 TDI. Silnik 1,6 daje sobie z Roomsterem radę i sprawnie rozpędza auto zarówno w ruchu miejskim, jak i na trasie. Dynamiczna jazda wymaga jednak dość zdecydowanego naciśnięcia pedału gazu, co odbija się na większym spalaniu i wzroście hałasu – zwłaszcza, gdy zbliżymy się do 4 tys. obrotów. W ruchu miejskim Roomster Scout z takim silnikiem zużyje około 9 litrów benzyny na 100 km. Równa i raczej spokojna jazda poza miastem oznaczać będzie konieczność przeznaczenia około 6-6,5 litrów paliwa na każde 100 km. Podczas naszych jazd, odbywanych w mieszanych warunkach Skoda zużywała średnio 7,4-7,6 l Pb95/100 km.

Po zmianach stylistycznych z zewnątrz, można by spodziewać się co najmniej kilku takich zmian również w środku. Tymczasem otwierając drzwi zobaczymy dobrze znane wnętrze zwykłego Roomstera. Jedyne co wyróżnia wersję Scout to wzór tapicerki Onyx jako wyposażenie standardowe. Reszta po staremu – może i nudno i smutno, ale funkcjonalnie i przestronnie. Miejsca jest dość w zasadzie wszędzie i szkoda tylko, że przednie fotele nie zapewniają wygody podróżowania. Siedziska są zbyt krótkie, a do tego nie zapewniają odpowiedniego trzymania bocznego. Chcąc ostrzej pokonać zakręt kierowca musi zaprzeć się nogami, a i tak biodra wyraźnie się przesuną. Z tyłu jest dużo ciekawiej i lepiej. Układ foteli VarioFlex to w tej klasie rzecz wyjątkowa – trzy niezależne fotele można dowolnie składać, przesuwać, pochylać albo w całości po prostu wyjąć, powiększając przestrzeń bagażową do 1780 litrów. Oczywiście miejsce środkowe nie zapewni wygody takiej, jak dwa skrajne miejsca, stąd najlepiej sprawdza się w roli...stolika z podłokietnikami. A gdy je całkiem wyjmiemy, to można nawet przesunąć boczne fotele lekko do środka, co jeszcze bardziej zwiększy wygodę dwójki pasażerów z tyłu. Do tego liczne schowki i rozwiązania ułatwiające utrzymanie porządku w bagażniku zwiększają użytkowe walory auta. Ale to wszystko mamy też przecież w zwykłej wersji Roomstera. Trochę szkoda, że projektanci nie poszli za ciosem i zmieniony design zewnętrzny nie znalazł jakiegoś odzwierciedlenia wewnątrz. Owszem, można zrobić to samemu np. fundując sobie szklany dach który idealnie doświetli całe wnętrze, a pasażerom tylnych siedzeń pozwoli na obserwowanie nie tylko otoczenia z boku i przodu auta (w czym pomaga wyżej umieszczona kanapa i niska linia okien), ale także i nieboskłonu – dzieciakom na pewno się to spodoba.