Dobra "używka" - Fiat Grande Punto (2005- )

Trzecia generacja Fiata Punto zadebiutowała w 2005 roku. W porównaniu z poprzednikiem nadwozie samochodu jest dłuższe o 20 centymetrów, a rozstaw osi - o 5 cm. Większa jest również szerokość i wysokość karoserii. Pełna nazwa, czyli Grande Punto, nie została więc nadana na wyrost. Punto jest faktycznie Grande. Obok Clio, Corsy, Fabii, Fiesty oraz Polo to jeden z największych przedstawicieli segmentu B. Czuć to we wnętrzu Punto, które rozmiarami wnętrza może mierzyć się z samochodami kompaktowymi z lat 90.

Zainteresowani zakupem Grande Punto mogli wybierać między 3- i 5-drzwiowym nadwoziem oraz sedanem, który w 2007 roku trafił na rynek pod nazwą Linea. Na większości rynków trzon sprzedaży stanowiły hatchbacki, które mogą pochwalić się 275-litrowymi bagażnikami. To przeciętny wynik w segmencie B, jednak regularne kształty oraz opcjonalne schowki pod podłogą ułatwiają transport bagaży. Niestety standardem nie było dzielone oparcie tylnej kanapy, co zmniejsza funkcjonalność tańszych wersji.

W kształtach przedniej części karoserii Grande Punto niektórzy doszukują się cytatów z Maserati. Bez względu na to, czy doszukamy się ich, czy nie, trzeba przyznać, że włoski samochód jest niezwykle zgrabny i cieszy oko. Wnętrze, szczególnie droższych wersji, również wygląda ciekawie. Niestety czar pryska za sprawą materiałów wykończeniowych niskiej jakości, które trzeszczą i skrzypią przy każdej okazji. W przypadku kilkuletnich Grande Punto lakier zwykle nie wygląda najlepiej. Zdarzają się też ogniska korozji. Podczas codziennej eksploatacji najbardziej dokuczliwym mankamentem nadwozia będą jednak rozmiary oraz kąt nachylenia przednich słupków, które wyraźnie zawężają pole widzenia.

Fiat Grande Punto dzieli płytę podłogową z Alfą Romeo MiTo oraz Oplem Corsą D. Jest to równoznaczne z unifikacją wielu elementów podwoziowych – m.in. zawieszenia i układu hamulcowego, co z kolei przełożyło się na sporą dostępność zamienników wysokiej jakości. Najwięcej cech wspólnych mają samochody wyposażone w wysokoprężny silnik 1.3 JTD, który dostarczała fabryce Fiat-GM Power Train w Bielsku-Białej. Niewielka, ale stosunkowo wysilona jednostka (75-90 KM) okazała się trwała. Oczywiście trafią ją typowe „choroby” współczesnych diesli - najczęściej zdarzają się problemy z systemem recyrkulacji spalin. Rozrząd najmniejszego diesla jest napędzany łańcuchem. Teoretycznie to bezobsługowe rozwiązanie, ale w praktyce części w ostro eksploatowanych samochodach mogą wymagać wymiany.

Szczególnie oszczędny okazuje się silnik 1.3 JTD, który podczas rozsądnej eksploatacji zużywa w cyklu mieszanym 5 l/100km. Wersja 90-konna potrzebuje 5,8 l/100km. Przez cylindry mocniejszego, rzadziej spotykanego i droższego diesla 1.9 JTD (120 i 130 KM) przepływa zwykle 6,2-6,5 l/100km. Biorąc pod uwagę, że w ich przypadku „setka” może pojawić się na liczniku po ok. 10 sekundach, to bardzo dobre rezultaty. Pod koniec 2008 roku Grande Punto otrzymało wysokoprężny silnik 1.6 (120 KM), który łączy niskie spalanie z dobrymi osiągami. Na rynku wtórnym tak zmotoryzowany samochód pozostaje jednak rzadkością.

Raporty spalania Fiat Grande Punto - sprawdź, ile wydasz na stacjach paliw

Dla Grande Punto przewidziano benzynowe silniki 1.2 (65 KM), 1.4 8V (77 KM), 1.4 16V (95 KM), 1.4 T-Jet (120 i 155 KM). Podstawowa jednostka benzynowa zapewnia mizerne osiągi, ale spala średnio 6,4 l/100km. Warto dopłacić za samochód z wolnossącym silnikiem 1.4, który jeździ wyraźnie lepiej i zużywa 6,7-7,0 l/100km. Jeszcze ciekawsza jest doładowana wersja 1.4 T-Jet. Nowoczesny silnik wszedł do oferty w 2007 roku, ale na rynku wtórnym wciąż jest rzadko spotykany. Umiarkowanie korzystając ze dobrych osiągów można liczyć na wyniki poniżej 8 l/100km. Mocniej dociskając gaz, warto przygotować się na 10 l/100km.

Samochód nie mógł szokować ceną, ale Fiat zadbał o względnie przyzwoite nawet podstawowych wersji. Znajdziemy w niej m.in. dwie poduszki powietrzne, elektrycznie sterowane przednie szyby oraz centralny zamek. Grande Punto występowało także w drogich wersjach, które posiadały w standardzie dwustrefową „klimę”, 17-calowe koła oraz elektrycznie regulowany fotel kierowcy. Teoretycznie ciekawym dodatkiem jest multimedialny system Blue&Me, ale posiadacze Punto skarżą się na liczne nieprawidłowości w jego działaniu.

Charakterystykę zawieszenia, zapewnia przeciętne właściwości jezdne, ale podwozie przyzwoicie tłumi nierówności. Oczywiście sporo zależy od wersji – w mocniejszych wersjach oraz samochodach z kołami o dużej średnicy komfort jest obniżony. Wyróżnik Grande Punto stanowi elektrohydraulicznie wspomagany układ kierowniczy z funkcją City, która na czas parkingowych manewrów zwiększa siłę wspomagania. Nawet bez włączonego trybu City układ kierowniczy działa lekko, co ogranicza precyzję prowadzenia.