Ocena kierowcy - Chevrolet Malibu I

Auto kultowe. Świetna baza do zbudowania klasyka lub pro touringa. Zwraca uwagę swoimi gabarytami i dostojnością. Wewnątrz totalne lata 70te - przypominają trochę dużego fiata o gabarytach salonu. Przy otwartym oknie oprócz cudownego burczenia można wyczuć delikatny zapach benzyny przetłoczonej w 5cio-litrowej V8ce. Czuć, że to maszyna, a nie plastikowa zabawka - otaczający kierowcę metal karoserii i masa robią wrażenie. Samochód wymaga pełnej koncentracji. Nie ma tu żadnej nowoczesnej elektroniki, która naprawi błędy kierowcy.

Jak na auto z 72go roku silnik cechuje się super wytrzymałością. Błędnie oznaczony przez AutoCentrum posiada pojemność 5.0L a nie 3.8L. Auto było sprowadzone przy przebiegu lekko ponad 50k kilometrów. Po wymianie oleju z filtrami i zrobieniu pierwszego tysiąca nie pojawiły się żadne wycieki.

3 biegowy automat (brak opcji automatu w AC do wyboru). Miał lekki wyciek, który szybko usunięto. Po wymianie płynów działą bez zastrzeżeń. Biegi wchodzą niezauważone, a kick-down daje przyzwoitego kopa przy wyprzedzaniu.

Zawieszenie ze względu na nasze drogi bez zastanowienia wymieniłem na nowe. Tył performance, przód klasyk. Po pierwszym 1K km bez problemów. Wspomaganie działa sprawnie, promień skrętu jak na 5cio metrowe auto przyzwoity. Zaskakuje też szerokością. Na otwartym terenie wydaje się spory, natomiast spokojnie mieści się w typowych miejscach garażowych.

Przy moim wzroście (186) trzeba stawać odrobinę przed linią zatrzymania, żeby zobaczyć sygnalizator. Problem sprawia też lusterko wewnętrzne, które zasłania pieszych wchodzących na pasy z prawej strony. Tylna szyba super. Lewe lusterko elegancko, za to prawe do kitu - ciężkie do sensownego ustawienia i nie jest zakrzywione, przez co powiększa obraz.

Jak na te lata zadziwiająco dużo udogodnień. Niektóre jednak trochę mało ergonomiczne. Pasy bezpieczeństwa dwupunktowe z możliwością złożenia z przodu w 3-punktowe. Minus przy trzypunktowych to sztywny pas piersiowy który uniemożliwia pochylenie się do przodu. To powoduje kłopot przy Regulacji wentylacji bocznej na dole przy drzwiach -ciężko do niej sięgnąć gdy jest się przypiętym pasami. To samo z korbką od szyby chociaż tu nieco łątwiej. Przełącznik wycieraczek mało praktyczny i trudno się do niego dostać (trzeba przełożyć rękę przez kierownicę albo pod nią). Plus za super wygodne rozwiązanie świateł długich przyciskiem, który włączamy i wyłączamy lewą stopą.

Mocno grzeje, sprawnie wieje. Dość szybko się nagrzewa. Przydałaby się klimatyzacja, której nie było na wyposażeniu standardowym w tej wersji (Malibu)

Zaskakująco sporo miejsca dla pasażerów z tyłu, ale nie łatwo tam się wcisnąć, a jeszcze trudniej wyjść - jest to spowodowane wysokością auta. Kierowca o dużych udach może mieć problem z przełożeniem nogi pod kierownicą przy wsiadaniu. Za to jak się już usiądzie to jest bardzo wygodnie. Do pasażera z przodu całkiem daleko - sam też ma sporo miejsca.

Jest przyzwoicie. Słychać lekkie burkanie silnika, ale nie robi rabanu nawet przy większych prędkościach.

Części w przeciętnych cenach. Eksploatacyjne dość tanie: filtry 30-40 zł, olej ze sporym zapasem dolewki 200 zł.

5,0L V8 140 KM to silnik który dzięki swoim rozmiarom i niewielkiej jak na tą pojemność mocy przy odpowiedniej eksploatacji powinien służyć wiernie przez wiele lat. Ciężko mówić o stosunku jakości do ceny w aucie z lat 70tych. Zawsze znajdzie się coś do zrobienia. Warto odbudować całą karoserię i podwozie na tyle solidnie, żeby bez problemu radziły sobie z warunkami pogodowymi w Polsce.

Gaźnik odmówił posłuszeństwa i zalał się paliwem. Nie był rozbierany ani czyszczony od lat 70tych więc się mu nie dziwię. Odrobina pracy i został przywrócony do dawnej świetności. Są gdzieniegdzie usterki blacharskie, szczególnie w części podwozia blacha jest na tyle zardzewiała, że w niektórych miejscach jest już grubości papieru. Trzeba będzie się tym zająć raz a porządnie zanim przyjdzie zima.