Miałem Malibu LTZ z silnikiem Diesla przez 4 lata, kupione w polskim salonie. Uważam, że w swojej klasie (klasa średnia, marka popularna) jest to bardzo fajne auto, o rewelacyjnym współczynniku cena/jakość. Za relatywnie niewielkie pieniądze dostaje się dobrze wyciszoną, przyzwoicie wyposażoną i mało palącą limuzynę. Jasne, przy niskich prędkościach klekot Diesla jest słyszalny, za to przy poruszaniu się prędkościami 120-140km/h w aucie robi się cicho. Przez cały okres użytkowania (160 tys. km) nie miałem z nim żadnych problemów - tylko części eksploatacyjne przewidziane przez producenta. Jest to oczywiście brat bliźniak Insigni (a raczej to ona kopiuje Malibu, bo Chevrolet to przecież marka GM na rodzimy rynek amerykański), ale w przeciwieństwie do Opla wygląda znacznie ciekawiej (na pewno wersja LTZ) i w przypadku kupna na rynku wtórnym - nie jest to zajeżdżony, flotowy egzemplarz, tylko auto użytkowane prywatnie (mówię oczywiście o autach z polskich salonów). Wśród mankamentów wskazałbym irytujące, drobne usterki - a to bagażnik nie chciał się domknąć (po czym nagle zaczął jak gdyby nigdy nic znowu się domykać), popsuło się ogrzewanie fotela pasażera (szybko naprawione, bo przyczyna była błaha) i rzecz najważniejsza, nie będąca jednak usterką - dostępność części zamiennych oczywiście jest, ale nie zawsze od ręki. Całościowo oceniam to auto bardzo dobrze - jeśli ktoś potrzebuje ekonomicznego, niedrogiego w utrzymaniu i wygodnego środka do dalszych podróży Malibu go w pełni zadowoli. Jeśli z kolei ktoś potrzebuje "prestiżowego" znaczka na masce to będzie marudził, jednak uczciwość nakazywałaby wspomnieć, że nie o kwestie techniczne z tym autem związane mu chodzi.

2002 (MY 2003) 3.1 V6 Base z USA Na Malibu trafiłem całkiem przypadkowo i kupiłem dosyć szybko, bo od 1-ego właściciela, co przywiózł to auto ze sobą na mienie przesiedleńcze. 57. tys. mil od nowości (auto więcej przestało w garażu podziemnym). Po prostu szukając pierwszego amerykańca dla kumpla szukałem też czegoś do mojej skromnej kolekcji typowych amerykańców czegoś do jazdy głównie wokół komina i nie przejmowania się urokami codziennej eksploatacji. Dodatkowy warunek to brak podtlenku gazu i możliwe jak najbardziej oryginalny stan, żadnego druciarstwa. Jaki rezultat po ponad pół roku od posiadania? Niemal same pozytywne zaskoczenia i to pomimo tego, że amerykańską motoryzacją jestem od lat przesiąknięty już na wylot... To rodzynek na PL rynku, auto absolutnie niedocenione, a szkoda, bo północnoamerykański samochód roku 1998 to bardzo trwały, bardzo wygodny i oszczędny sedan! Auto również w Ameryce ma bardzo dobre opinie i wiele egz. nawet zaniedbanych jeździ do dziś, natomiast tutaj to rodzynek chyba większy od Lambo, czy Ferrari! Można mówić o szczęściu jak spotka się jakiegokolwiek na ulicy, zaś ja od momentu kupienia nie spotkałem się jak do tej pory z żadnym innym, a już trochę kraju zjeździłem... Samochód w 5-tej gen. po latach przerwy powrócił jako odsiecz przeciw japońskiej dominacji w postaci Camry, czy Accord i to z wymiernym skutkiem - pokonał ich nie tylko ceną, ale i tez dotrzymał kroku w niezawodności.

posiadam go od przeszło roku na początku lekka obawa bo hybryda/ made in Japan to samo co toyota camry hyb/ ale szybko minęła po sprawdzeniu baterii stan ja nowe pomimo upływu 9 lat samochód codziennie używany po mieście normalna jazda korki wrażenia super trasa najlepiej czuje się przy prędkości 135 /140 na początku problemy z nauką jazdy hybrydą ale tydzień nauki i wszystko w najlepszym porządku .Tu po prostu nie ma się co popsuć czasem aż nudno w poprzednich samochodach /a było ich trochę około 40 / mogłem coś podłubać a tu nic