Ocena kierowcy - Ford Cougar

Jestem zachwycona tym samochodem. Kupiliśmy go w 2010 do syna, by szlifował swoje umiejętności jako kierowca. Zaczęłam go współużytkować i nie pozwoliłam go sprzedać, gdy syn kilka lat temu przesiadał się na Lexusa. I nie żałuję tej decyzji do dziś. Nawet przy mrozach w ok. 30°C odpala od pierwszego przekręcenia kluczyka. Jest to damski samochód... bo się nie psuje. W zasadzie to tylko dolewam benzyny, wymieniam płyny ustrojowe i oby tak zostało. Również wymienim różne zużyte, a nie - raczej regenerowane części bo panowie mechanicy mówią, że taniej wyjdzie regeneracja starej części niż kupno nowej, bo ta nowa długo nie potrzyma. Ciekawe, nieprawdaż?

Przez ponad 10 lat eksploatacji to wymieniałam tylko olej, filtry przeróżnej maści i jakieś tam zarządy czy rozrządy. Ja tylko pilnuję, by robić to w kilometrach lub gdy widzę potrzebę.

Jak na 21-latka, to wymieniłam w skrzyni tylko olej i wszystko co niezbędne przy tej operacji. A operuję dźwignią zmiany biegów tak, że nie mogę prowadzić automatu. Chyba odruch Pawłowa ...

Nie mam zastrzeżeń. Od czasu do czasu (dotychczas chyba ze dwa razy) regulacja zbieżności i takie tam kosmetyczne zabiegi. Wymiana jakichś tam końcówek, ale wiem że to eksploatacja a nie awaria.

Z tym jest problem. I chyba jedyny. Ale autko warte tej inwestycji.

W każdym innym samochodzie widoczność nie jest tak rewelacyjna. Chyba że autobus...

Odruchy mam we krwi i praktycznie prowadzę samochód odruchowo. Ma to co trzeba, bez zbędnych bajerów. I jedzie!

Dziwne, ale działa..

To jest samochód dla mnie! I tylko dla mnie. I to mi odpowiada. A zakupy w bagażniku i tak latają jak szalone na zakrętach.

To nie konserwa, a wyciszenie ma dobre. I jednak muszę słyszeć co dzieje się na zewnątrz, nawet by ocenić pracę silnika.

Na piątkę! I nie psuje się! Tylko póki co, rdzewieje...

Wart tych pieniędzy co za niego zapłaciłam. Nie żałuję

Jak opisałam wyżej i za to go lubię.

Nie było. I MA NIE BYĆ!