Ocena kierowcy - Suzuki Ignis III Crossover

Samochód kupiliśmy dla żony w 2017r., w najwyższej wersji wyposażenia Elegance. Zastanawialiśmy się jak będzie się sprawowało ze względu na różne opinie na temat marki Suzuki. Okazało się jednak strzałem w 10tkę. Auto jest rewelacyjne do miasta i na krótką trasę. Miejsca w środku jest nadspodziewanie dużo, zwłaszcza na nogi i nad głową. Silnik bardzo ekonomiczny - trzeba się bardzo starać, żeby w mieście przekroczyć 6,5 litra benzyny na 100km! W trasie można spokojnie zejść poniżej 5 litrów. W wyższych wersjach wyposażenia samochód występuje jako 4-osobowy i jest to bardzo sensowne. Plastiki może i są twarde, ale są świetnie spasowane, nic nie stuka, nic nie skrzypi. Jedyny minus to brak seryjnego oświetlenia bagażnika nawet w topowej wersji wyposażenia. Pomimo tego zdecydowanie kupiłbym ten samochód jeszcze raz.

Silnik to jeden z największych plusów tego samochodu. Jest bardzo ekonomiczny (średnie spalanie ze wszystkich tankowań to 5,7litra, z czego większość po mieście). Jednostka wolnossąca, a więc trwała, a jednocześnie bardzo elastyczna - już powyżej 2tys. czuć moment obrotowy. Na wysokie obroty wkręca się bardzo przyjemnie, nic nie szarpie. Przy prędkościach autostradowych trochę brakuje pojemności, ale to jest samochód miejski i trzeba oceniać go pod tym kątem.

Praca skrzyni biegów w większości jest przyjemna. Krótkie skoki, precyzyjne wybieranie przełożeń, przełożenia dobrze dobrane i zestrojone z silnikiem. Jedynym minusem jest to, że wsteczny lubi zgrzytać. Trzeba to zrobić z dużym wyczuciem, żeby nie było tego nieprzyjemnego warknięcia. Jednak Poza tym skrzynia biegów pracuje bardzo dobrze.

W stosunku do swoich niewielkich rozmiarów zewnętrznych, samochód ma duży rozstaw osi i kół. Widać to po jego sylwetce, gdzie koła znajdują się bardzo blisko krańcowych punktów karoserii. Samochód jest wysoki, opony są dość wąskie, jednak pomimo tego nie przechyla się zbytnio na zakrętach. Jest to zaletą twardego zawieszenia, które jednak daje się we znaki przy przejeżdżaniu przez poprzeczne nierówności.

Bardzo ładna paleta kolorów, możliwość zamówienia samochodu w wersji dwukolorowej (z czarnym dachem) to duże plusy. Drzwi zamykają się i otwierają bardzo delikatnie. I w ogóle są bardzo lekkie, dzięki czemu bez problemu obsługują je nawet kilkuletnie dzieci. Mniejsze jest też dzięki temu ryzyko przytrzaśnięcia palców. Minęły dopiero dwa lata od wyprodukowania samochodu, jednak karoseria zdaje się być sztywna i trwała.

Duży plus za widoczność. Auto nie jest dużych rozmiarów, szyby także nie są bardzo duże. Nie zmienia to jednak faktu, że widoczność w każdym kierunku jest bardzo dobra. Słupki nie utrudniają i nie ograniczają pola widzenia. Wysoka pozycja za kierownicą ułatwia obserwację otoczenia. Dla mnie to jest duży plus.

Jak w japońskich samochodach - wszystko jest generalnie tam, gdzie być powinno. Światła włączają się automatycznie, więc sięga się do nich rzadko. Bardzo ciekawie rozwiązany jest panel klimatyzacji - w kształcie takiej futurystycznej tuby - bardzo mi się podoba. Minus za brak możliwości odryglowania zamka za pomocą klamki (ale tak jest niestety we wszystkich japońskich samochodach). Drugi minus za to, że po włączeniu blokady podnoszenia/opuszczania szyb nie da się ich sterować nawet z panelu po stronie kierowcy.

Samochód bardzo szybko się nagrzewa, wystarczy nawet kilkaset metrów, żeby z kratek leciało w zimie ciepłe powietrze. W lecie klimatyzacja działa bez zarzutu, bardzo szybko i skutecznie schładza całe wnętrze. Niestety w układzie jest już obecny nowy czynnik chłodzący i jego uzupełnienie będzie drogie, jednak w kilkuletnim samochodzie układ jest całkowicie szczelny, więc nie ma takiej potrzeby.

To drugie po silniku największe zaskoczenie. W samochodzie, który z zewnątrz wydaje się niewielki wszyscy powinni znaleźć mnóstwo miejsca na nogi i nad głowę. Ja mam 185cm wzrostu i bez problemu zajmuję miejsce jako kierowca, ale także jak pasażer zarówno z przodu jak i z tyłu. Moim wcześniejszym samochodem był VW Golf IV generacji i tam w porównaniu do Ignisa w środku panowała klaustrofobia. Jedynie bagażnik nie należy do największych na świecie. Ale dla osób jadących w środku jest bardzo wygodnie. Również foteliki z IsoFixem mieszczą się z tyłu bez problemu i to bez szkody dla osób na przednich siedzeniach.

Wcześniej jeździłem samochodem z silnikiem wysokoprężnym, więc nie jestem wiarygodny w ocenie. Dla mnie rewelacja - silnik pracuje cichutko i przyjemnie. Cztery cylindry oznaczają, że ta praca jest równa zarówno na wolnych obrotach jak i pod czerwonym polem. Hałas i szum wiatru pojawia się dopiero przy prędkościach powyżej 140km/h, ale to jest samochód do miasta.

Jedynymi kosztami, jakie ponoszę są: rata leasingu, ubezpieczenie, przegląd raz do roku. Ubezpieczenie u Dealera można zakupić w dobrej cenie, opony mają niewielki rozmiar, więc są tanie, koszty przeglądów chyba też w porządku. Silnik nie bierze oleju, dolewać trzeba jedynie płyn do spryskiwaczy. Ogólnie więc utrzymanie samochodu wypada raczej dobrze.

Mój egzemplarz w wersji Elegance kosztował ponad 64tys. złotych. To niemało jak na samochód tej klasy. Wykończenie jest jednak bardzo dobre, jakość wykonania także. Plastiki spasowane są bez zarzutu, elementy karoserii także. Do tego mamy unikalny design i unikalną klasę, którą można by zaliczyć do crossovera segmentu A.

Samochód przejechał 22 tysiące kilometrów w niecałe dwa lata, co daje ponad 10 tysięcy kilometrów rocznie. Do tej pory nie było żadnych drobnych usterek.

Podobnie jak z drobnymi usterkami, poważnych także brak.