Ocena kierowcy - Volkswagen ID.3 Hatchback Facelifting

Grzeczny chłopiec z elektrycznego przedszkola czyli o Volkswagenie ID.3 słów kilka. Auta z koncernu Volkswagena są moimi ulubionymi i jeśli miałbym wziąć coś innego - zdecydowałbym się jedynie na BMW. Ale do rzeczy - Volkswagen ID.3 to nie jest niestety ten VAG, którego ja lubię. Swoje prawo jazdy robiłem na Volkswagenie Touranie, potem jeździłem Audi A1, A7, Skodą Octavią, różnymi Seatami i obecnie spalinowym Polo. Uwielbiam te wszystkie auta za charakterystyczny sposób prowadzenia, za układy napędowe, intuicyjność, praktyczność, otulające wnętrze i za to, że choć są zwykłe to potrafią dać odrobinę frajdy i przyjemności z prowadzenia. Z modelem ID.3 było zupełnie inaczej i te auto dało mi przyjemność porównywalną z samochodami Toyoty. Ma mało cech, które można przypisać spalinowym VAGom. Prowadzi się grzecznie i delikatnie. Mogłoby jeszcze pogłaskać. W środku jest tak dużo miejsca, że aż za dużo. Fotel jest bardzo wysoko (przez baterię), ale nie siedzi się jeszcze jak na kiblu. Daje to wrażenia z jazdy porównywalne do jakiegoś busika czy minivana, a nie do hatchbacka. ID.3 trochę pływa podczas jazdy, jest bardzo miękki i zbyt komfortowy. Nie ma twardego środka kierownicy, wyczuwalnego zawieszenia, pewności prowadzenia oraz skrzyni DSG, która ma charakter. Zero charakteru. Zero nerwu. Zero emocji. ID.3 jest po prostu typowym, prostym i poprawnym samochodem elektrycznym do miasta i na krótsze trasy. Jednak po VW spodziwałem się VW.

Niby ma 204 konie, ale przy tej macie włócze się bardziej niż 1.0 TSI z DSG. Przyspiesza od zera bardzo delikatnie, potem dodaje więcej gazu. Nie wyrywa do przodu jak np. Tesla Model 3. Mam wrażenie, że nawet Smart Fortwo miał więcej sportowości. Nie tego się spodziewałem po elektryku. Reakcja na pedał gazu jest natychmiastowa, ale raczej tego nie trzeba dodawać.

Brak

Ze spalinowym Volkswagenem to ma nie wiele wspólnego. Bardzo miękki, pływający, grzeczny. Z punktu A do B bez większych emocji i bez żadnego charakteru.

Widoczność jest dobra, słupki A są ponadprzeciętne, troszkę zasłaniają. Te dodatkowe szybki na przodzie cały czas przypominają mi Citroena Picasso. Na plus zastosowanie czujnika martwych stref w lusterkach.

Bardzo wygodne fotele ErgoActive. Siedzi się jak na chmurce. Duży tablet rozwiał moje obiekcje. UI jest zaprojetowany bardzo intuicyjnie. W kabinie nie brakuje też fizycznych przycisków, z których wiele dzisiejszych elektryków jest wykastrowana. ID.3 pod względem wnętrza jest zaprojektowany w dość tradycyjny sposób jak na elektryczne czasy. Na plus HUD oparty o AR.

Bez zastrzeżeń. Na plus wbudowane ogrzewanie oraz chłodzenie postojowe odpalane z aplikacji lub według harmonogramu.

Jest jej aż za dużo, ale dla wielu będzie to zaleta. Z tyłu za fotelem kierowcy ustawionym pod mężczyznę 185cm wzrostu jest wystarczająco miejsca pod tego samego osobnika. Auto jest szerokie więc zmieszczą się trzy drobne kobiety na tylnej kanapie albo dwóch rosłych facetów. Bagażnik tej samej wielkości co w Golfie.

Wyciszenie jest przeciętne. Nie za głośno, nie za cicho. Przy 90km/h słychać już szum i wiatr.

ID.3 w porównaniu do swoich konkurentów, albo też modeli z segmentu wyżej jest samochodem ciut drogim, jak na to co oferuje. Jeśli ktoś szuka typowego autka do miasta i na krótsze wycieczki to powinien być zadowolony. Czy wybrałbym to auto ponownie? Biorąc pod uwagę, że VW uczy się na błędach to dałbym szansę kolejnej odsłonie. Może będzie miała więcej w sobie duszy prawilnego VAGa.