Mazda 6 - szybsza, lepsza, piękniejsza.

Zdjęcia nie oddają całego uroku nowej generacji Mazdy 6. Stylistycznie oparta na zaprezentowanym w 2010 roku koncepcie pod nazwą Shinari, wygląda po prostu przepięknie. Nawet stojąc na podjeździe domu emanuje siłą i robi nieziemskie wrażenie. Jednak tak zdumiewający wygląd okupiony jest osłabieniem kilku aspektów użyteczności wnętrza, o czym później.

Nowa „szóstka” jest całkiem sporym autem. Sedan (zrezygnowano z liftbacka) ma 4864 milimetry długości. Co ciekawe – jest on dłuższy od wesji kombi aż o 6,5 centymetra! Skąd taka różnica? Otóż Mazda 6 jest autem sprzedawanym globalnie, a olbrzymi rynek Stanów Zjednoczonych potrzebuje dużych sedanów – większych niż sprzedawanych w Europie. Za to wersja kombi, która nie spotka się z ciepłym przyjęciem w USA z powodu ogromnego rynku SUVów, jest przygotowana dla klienta mieszkającego na starym kontynencie. Wysokość sedana to 1451 milimetrów, a szerokość wynosi 1840 milimetrów. Rozstaw osi to 2830 mm. Te wymiary sprawiają, że miejsca w środku nie brakuje.

Wysocy użytkownicy pierwszego rzędu siedzeń Mazdy w żadnym wypadku nie będą narzekać ani na brak miejsca, ani na fotele, które są bardzo komfortowe, a w dodatku świetnie trzymają ciało na zakrętach. Tylna kanapa bez problemu pomieści trzy dorosłe osoby. Jednak, jeśli mają one powyżej 190 centymetrów wzrostu, mogą narzekać na miejsce nad głową. Jest to spowodowane opadającą linią dachu i nie jest to jedyna wada stylizacji tajemniczo nazwanej „Kodo”. Kierowca może praktycznie zapomnieć o wstecznym lusterku, ponieważ przez niską szybę tylną kompletnie nic nie widać. Niskie są również szyby tylnych drzwi – mają tylko 27 centymetrów wysokości, przez co we wnętrzu jest bardzo ciemno, a dzieci nie zobaczą praktycznie nic z przewijającego się za oknem krajobrazu.

Bagażnik to kolejny element cierpiący przez stylistykę. Nie można narzekać na jego pojemność – 489 litrów to całkiem niezły wynik. Problemem jest jego kształt – jest niski (55 centymetrów w najniższym miejscu) oraz, jak nietrudno się domyśleć, długi (152 centymetry). W takim wypadku, jeśli nie zabezpieczymy codziennych zakupów siatką, przy ostrzejszym hamowaniu znikną one w czeluściach bagażnika, a żeby je wyciągnąć trzeba się całkiem sporo nagimnastykować. Księgowi marki również nie próżnowali - po uniesieniu klapy naszym oczom ukazują się "stylowe" zawiasy. Na szczęście nie zajmują one dużo miejsca i chowają się w bocznych obiciach bagażnika. Choć na tylnej kanapie jest podłokietnik, nie można przewieźć nart bez składania siedzeń. Odpowiednie dźwigienki znajdują się w bagażniku, co powoduje, że nie zrobimy tego z kabiny.

Powyższe wady odchodzą w niepamięć, gdy bliżej przyjrzymy się materiałom we wnętrzu. Plastiki wnętrza są najwyższej jakości, bardzo przyjemne w dotyku i trudne do zarysowania. Każdy element, niezależnie czy jest to pokrętło klimatyzacji czy też przycisk, stawia przyjemny, mechaniczny opór. Wyświetlacz klimatyzacji ukryty jest za dużym panelem szyby, który wygląda genialnie, jednak odciski palców i kurz są na nim bardzo widoczne. To samo tyczy się świetnie dobranej, plastikowej listwy na kokpicie. Dotykowy wyświetlacz o wielkości 5.8 cala jest czytelny nawet w przypadku odbijania promieni słonecznych, sam komputer jednak nie powala na kolana ilością funkcji. Może być on również sterowany za pomocą dżojstika bardzo podobnego do tego z systemu iDrive z BMW. Wymaga to jednak olbrzymiej cierpliwości, przynajmniej na początku. Pierwsze próby kończyły się wykonaniem zupełnie innej czynności niż pożądanej.