Czy warto kupić: używane Renault Twingo II (od 2007)

Od chwili debiutu Renault Twingo jest jednym z najpoważniejszych graczy w segmencie A. W 1993 roku samochód udowodnił, że małe może być wielkie – 3,4-metrowy maluch oferował sensownych rozmiarów przestrzeń dla pasażerów, niezłe wyposażenie i przyzwoite, jak na swój segment i epokę, prowadzenie. W 2007 roku wysłużone i trzykrotnie modernizowane Twingo I doczekało się następcy.

Francuski koncern nie utrzymał przewagi, którą w chwili wprowadzenia pierwszego Twingo zyskał nad konkurencją. Pod koniec cyklu produkcyjnego „jedynka” była już przestarzała, a „dwójka” trafiła do salonów, gdy Citroen, Peugeot oraz Toyota oferowały swoje "trojaczki", Kia uruchomiła produkcję Picanto, Fiat przedstawił Pandę, a Volkswagen próbował walczyć o klientów Foxem. W segmencie A zaczęło robić się naprawdę ciasno. Nic dziwnego, że premiera Twingo II odbiła się znacznie węższym echem niż debiut Twingo pierwszej generacji.

Twingo II nie zaskoczyło stylizacją. Jego poprzednik był bardziej ekstrawagancki. W 2007 roku Renault zaproponowało malucha bez grilla, ale za to z wyłupiastymi reflektorami, ściętym tyłem i charakterystycznie ukrytymi klamkami drzwi. Dzięki tym rozwiązaniom Twingo II nie pomylimy z innymi samochodami, jednak niespecjalnie jest na czym oko zawiesić. Skrzydła nieco bardziej udało się rozwinąć projektantom wnętrza. Co prawda musieli zrobić użytek z istniejących już komponentów – kierownicy, przycisków, przełączników, radioodtwarzacza – jednak zaprojektowanie deski rozdzielczej z centralnym panelem wskaźników oraz opcjonalnym obrotomierzem na kolumnie kierownicy dodało Twingo indywidualności. Tworzywa wykończeniowe mają niską jakość. Po kilku latach eksploatacji skrzypienie wnętrza może przypomnieć o przeciętnej precyzji montażu.

Na początku 2012 roku Twingo przeszło facelifting. Przemodelowano głównie przód nadwozia, upodabniając malucha do nowego Clio. Znalezienie na rynku wtórnym odświeżonego Twingo nie będzie proste. Warto uważać, gdyż nieliczne egzemplarze mogą mieć wypadkową przeszłość. Jeszcze większym rarytasem jest Wind - produkowany od połowy 2010 roku roadster, który został zbudowany na bazie Twingo.

W kabinie Twingo znajdują się cztery miejsca siedzące. Na szczęście Renault nie próbowało udawać, że w równie małym samochodzie możliwe jest przewożenie pięciu osób. Ilość miejsca dla pasażerów pozytywnie zaskakuje - w Twingo można posadzić cztery dorosłe osoby, przy czym dwójkę czeka gimnastyka związana z wciskaniem się na tylne fotele. Brak dodatkowej pary drzwi będzie też doskwierał rodzinom z małymi dziećmi, gdyż skutecznie utrudnia przypinanie pociech do fotelików. Warto wiedzieć, że bazowa wersja Twingo otrzymywała niedzieloną tylną kanapę. Dla droższych przewidziano indywidualne fotele z możliwością przesuwania, co daje możliwość powiększenia przestrzeni pasażerskiej kosztem ilości miejsca na bagaż (165-285 litrów). Po złożeniu tylnych siedzeń kufer rośnie do 959 litrów. Praktycznym dodatkiem jest też składane oparcie przedniego fotela, które ułatwia przewożenie długich przedmiotów.

Atutem niewielkie Twingo jest również wyposażenie - wiele używanych egzemplarzy posiada cztery poduszki powietrzne, ABS, wspomaganie układu kierowniczego, elektrycznie regulowane szyby i lusterka, klimatyzację oraz system audio ze sterowaniem przy kierownicy. Poza standardowymi wersjami wyposażeniowym Renault miało w ofercie specjalne odmiany (m.in. Gordini, Bizu, Miss Sixty, Nokia) ze wzbogaconym wyposażeniem. Ułatwia to znalezienie używanego egzemplarza z automatyczną "klimą", ESP, sześcioma poduszkami powietrznymi, a nawet skórzaną tapicerką. Kilka lat wstecz takie wyposażenie w segmencie A było nie do pomyślenia. Niestety wpłynęło na ceny Twingo. Jeżeli kupujący wybierał wersję specjalną lub decydował się na zamówienie opcji, Twingo okazywało się droższe od większego Clio. Zjawisko jest widoczne również na rynku wtórnym. Używane Twingo nie są tanie - za zbliżone pieniądze lub dokładając niewiele można kupić samochód większy o rozmiar.

Zawieszenie Twingo jest typowym średniakiem. Nie wyróżnia się ponadprzeciętnie dobrym tłumieniem nierówności, nie gwarantuje wybitnego prowadzenia, a po szybkim zdjęciu nogi z gazu może zaskoczyć lekko nadrzucającym tyłem. Idealne nie są skoki i precyzja lewarka zmiany biegów, jak również komunikatywność układu kierowniczego z elektrycznym wspomaganiem. Podczas bardziej dynamicznej jazdy zaczyna dokuczać hałas generowany przez silniki wkręcane na obroty oraz słabe podparcie boczne foteli. Szkoda, że Renault nie zadbało o szczegóły, gdyż zwarte nadwozie z niewielkim rozstawem osi i krótko zestopniowane skrzynie biegów były świetnym punktem wyjścia do stworzenia auta pozwalającego cieszyć się jazdą.

Z technicznego punktu widzenia Twingo II trudno uznać za niespodziankę. Maluch bazuje na platformie B, co oznacza pokrewieństwo z Clio II i III, Modusem, Micrą i samochodami Dacii. W przypadku kilkuletniego auta takie koligacje są na wagę złota – popularność konstrukcji przekłada się na bazę markowych zamienników za rozsądne pieniądze oraz dostęp do części używanych.

Ile pali Renault Twingo II - sprawdź raporty spalania

Pod maskę Twingo wszczepiono świetnie znane silniki Renault - benzynowe 1.2 (58, 75 i 101 KM), 1.6 (133 KM) oraz wysokoprężny 1.5 dCi (64, 75 i 85 KM). Benzynowe jednostki zasługują na rekomendację. Aby jazda była przyjemnością, warto wybrać 75-konny motor 1.2 16V. Doładowany 1.2 TCe o mocy 101 KM zapewnia ponadprzeciętne osiągi - ciekłokrystaliczny prędkościomierz może wyświetlić "setkę" po niecałych 10 s od startu. To wynik, jakiego nie powstydziłoby się wiele kompaktów. Niewielkie rozmiary Twingo potęgują wrażenie dynamiki. Frajda z jazdy jest zwiększana przez wysoką elastyczność oraz funkcję overboost, która powyżej 4500 obr./min chwilowo dodaje kilka koni na trzech "środkowych" biegach. Przy wyższych przebiegach trzeba jednak liczyć się z podwyższonymi kosztami - niezbędna może okazać się np. wymiana lub regeneracja turbosprężarki. 133-konny 1.6 16V trafił pod maski Twingo RS pod koniec 2008 roku. Mała wyścigówka dostała też bardzo twarde zawieszenie i wnętrze ze sportowymi akcentami. Z racji zmniejszonego komfortu jazdy, wysokich cen i niewielkiej dostępności na rynku wtórnym, Twingo RS pozostaje propozycją dla koneserów sportu w formacie mini.