Czy warto kupić: używany Mitsubishi Colt (od 2004)

W bieżącym roku Colt obchodził 50. rocznicę urodzin. Historia modelu jest długa i barwna. Zaczęło się od niewielkiego auta z silnikiem o pojemności 600 ccm. W latach 80. Colt stał się trzydrzwiową mutacją kompaktowego Lancera. Później drogi obu modeli rozeszły się, a długość Colta, co jest rzadką tendencją, wraz z kolejnymi generacjami zaczęła się zmniejszać. Mitsubishi zwiększało natomiast wysokość karoserii. Efekt? Samochód, który w latach 90. mógł uchodzić za namiastkę sportowego samochodu, zaczął przypominać minivana.

Siódma generacja Mitsubishi Colt pojawiła się w Japonii w 2002 roku. Do Europy samochód dotarł dwa lata później. Produkcję powierzono holenderskiej fabryce NedCar. Odpowiedni proces kontroli jakości sprawił, że użytkownicy Colta nie narzekają na awaryjność pojazdu. Warto dodać, że na jednej linii produkcyjnej powstawał techniczny bliźniak miejskiego Mitsubishi – Smart ForFour.

W 2005 roku ofertę uzupełniła trzydrzwiowa wersja. Jej przód był identyczny jak w pięciodrzwiowej odmianie, ale krótsze i niższe nadwozie, a przede wszystkim dynamicznie stylizowany tył sprawiają, że auto zaprojektowane przez Mitsubishi Design Europe wygląda dużo ciekawiej. Zajmowanie miejsca na tylnej kanapie ułatwiają długie drzwi i przesuwane fotele. Drugie z wymienionych niestety nie otrzymały pamięci położenia.

W 2006 roku włoska Pininfarina rozpoczęła produkcję Colta CZC, czyli wersji coupe-cabrio ze sztywnym dachem. Wysoka cena, dyskusyjna uroda oraz ograniczona funkcjonalność – tylne fotele nadawały się wyłącznie do przewożenia bagażu, przełożyły się na ograniczoną liczbę zainteresowanych zakupem odmiany CZC. Używane Colty z otwieranym dachem są rzadkimi gośćmi na rynku wtórnym, a ich ceny nie należą do okazyjnych.

Pod koniec 2008 roku Colt przeszedł poważną modernizację. Kompletnie zmieniono wygląd przedniej części nadwozia. Miękkie linie atrapy, zderzaka i reflektorów zastąpiono drapieżną stylizacją Jet Fighter – świetnie znaną z większego Lancera. W ramach faceliftingu odświeżono również wnętrze. Niestety dalej stosowano twarde i nieprzyjemne w dotyku materiały wykończeniowe, a tylna kanapa straciła mechanizm przesuwania.

Przednia część przedziału pasażerskiego oferuje dużą ilość miejsca – zarówno na nogi, jak i na wysokości głów. Wielu osobom może dokuczać pozycja za sterami Colta, która z powodu braku poziomej regulacji kolumny kierowniczej nie należy do najbardziej najwygodniejszych. Przestrzeni nie brakuje także w tylnej części nadwozia. To zasługa 2,5-metrowego rozstawu osi, którym Colt o kilka centymetrów góruje nad najpoważniejszymi konkurentami. Krótkie nadwozie (3,8 m) wymusiło jednak dosyć wysokie osadzenie foteli i spionizowanie pozycji pasażerów, jak również nie pozwoliło na zaprojektowanie pojemnych bagażników. Wersja trzydrzwiowa pomieści 155 l i natomiast 5-drzwiowa 220 l.

Niepodważalną zaletą Coltów jest wyposażenie. Większość egzemplarzy otrzymało wszystko, co niezbędne – ABS, poduszki powietrzne, centralny zamek, półautomatyczną klimatyzację, wspomaganie układu kierowniczego, system audio, elektrycznie sterowane szyby i komputer pokładowy. Kto ceni wyszukane rozwiązania, powinien szukać pod innym adresem. Dla miejskiego modelu Mitsubishi nie przewidziało arsenału elektronicznych gadżetów.

Zawieszenie Colta składa się z kolumn MacPhersona oraz belki skrętnej. Nie otrzymało sztywnych nastawów, więc Colt poprawnie wybiera nierówności, ale dosyć wyraźnie przechyla się na zakrętach. Samochód prowadzi się dobrze, ale warto zrezygnować z prób sprawdzania granic przyczepności, przy których Colt staje się wrażliwy na zmiany obciążenia. W trakcie szybkiej jazdy irytuje mizerne wyprofilowanie foteli. Daje się we znaki także poziom hałasu – do kabiny przenika odgłos pracy silnika, szumy opon i powietrza opływającego nadwozie oraz stuki zawieszenia, które towarzyszą pokonywaniu większych nierówności.

Ile pali Mitsubishi Colt - sprawdź raporty spalania

Hałas nie dokucza natomiast w mieście – naturalnym środowisku bytowania małego Mitsubishi. Tutaj mankamentem okazuje się widoczność ograniczana przez grube i mocno nachylone przednie słupki dachu. Atutem nie jest też 11-metrowa średnica zawracania. Dzięki lusterkom o dużej powierzchni, regularnym kształtom nadwozia oraz intensywnie wspomaganemu układowi kierowniczemu parkingowe manewry nie stanowią wyzwania.