Czy warto kupić: używany Volkswagen Scirocco III (od 2008)

Pierwsze dwie generacje Volkswagena Scirocco są sportowymi legendami lat 70. i 80. XX wieku. Udowodniły, że atrakcyjnie wyglądający samochód z dobrymi osiągami nie musi być zarezerwowany wyłącznie dla najbardziej majętnych. Techniczne pokrewieństwo z Golfem sprawiło, że relatywnie tania była także późniejsza eksploatacja Scirocco.

Niestety niemiecki koncern wykonał jeden krok za daleko. Zastąpił Scirocco II modelem Corrado – większym, lepiej wykonanym, dużo bardziej zaawansowanym technicznie, ale i droższym od poprzednika. Tempo sprzedaży sportowego coupe Volkswagena spadło. Kto chciał jeździć szybko, zwykle decydował się na Golfa GTI.

W 1995 roku Corrado przeszło do historii. Na samochód, który mógłby wzbudzić emocje Volkswagen kazał czekać aż do 2006 roku. Wówczas światło dzienne ujrzał prototypowy Iroc. Dwa lata później na świat przyszła produkcyjna wersja samochodu. Efektowna stylizacja uległa tylko drobnym korektom, za co koncernowi należą się ogromne brawa. Samochód trafił do salonów pod kultową nazwą Scirocco.

Nowość błyskawicznie podbiła serca klientów. Zaoferowała sprawdzoną technologię w efektownym opakowaniu. Rzucające się w oczy auto to po prostu Golf V/VI z drapieżnym nadwoziem, podrasowanym wnętrzem, utwardzonym zawieszeniem i mocnymi silnikami.

Przysadzista karoseria z wyraźnie zaznaczonymi błotnikami zwiastuje emocje podczas jazdy. Faktycznie ich nie brakuje. Scirocco jest niższe i szersze od Golfa, co wraz z krótkimi zwisami nadwozia sprawia, że coupe z większą gracją wpisuje się w zakręty. Układ jezdny sportowego Volkswagena został świetnie zestrojony. Także pozostałe mechanizmy działają jak należy. Precyzja ręcznych skrzyń biegów - bez zastrzeżeń. Układ kierowniczy, mimo elektromechanicznego wspomagania, jest wystarczająco komunikatywny.

Z efektowną powierzchownością Scirocco kontrastuje maksymalnie uporządkowane wnętrze. W sportowym samochodzie wielu chciałoby zobaczyć coś więcej niż lekko doprawiony kokpit Golfa V. Efektownym smaczkiem są trójkątne uchwyty na drzwiach oraz kierownica ze spłaszczonym wieńcem. Kubełkowe fotele zostały świetnie wyprofilowane i pokryte ładnie wyglądającą tapicerką. Z tyłu znalazły się dwa indywidualne siedzenia ze zintegrowanymi zagłówkami. Ilość miejsca w drugim rzędzie okazuje się całkiem rozsądna. Scirocco znacząco dystansuje m.in. Audi TT. Nie zmienia to faktu, że na najwyższy komfort może liczyć kierowca i pasażer, a z tyłu najwygodniej będzie dzieciom.

Miła niespodzianka czeka po podniesieniu klapy bagażnika. Kufer mieści rozsądne - jak na sportowy samochód - 312 litrów, a po złożeniu tylnej kanapy rośnie do 1006 l. Idealnie oczywiście nie jest. Cenę za efektowną linię tylnej części nadwozia stanowi bardzo wysoko położony próg. Rozmiary otworu załadunkowego są wystarczająco duże, by nie utrudniać układania bagażu. Wbrew temu, co twierdzi producent Scirocco nie jest coupe, tylko dużo bardziej funkcjonalnym hatchbackiem.

Pod maską znajdziemy benzynowe silniki 1.4 TSI (122 i 160 KM) i 2.0 TSI (200, 211 i 265 KM) oraz turbodiesle 2.0 TDI (140 i 170 KM). Wszystkie były standardowo łączone z 6-biegowymi ręcznymi skrzyniami, a za dopłatą – poza podstawowym 1.4 TSI – ze zautomatyzowanymi przekładniami DSG. Już najsłabsze wersje zapewniają wystarczające osiągi – niecałe 10 sekund do „setki” i przynajmniej 200 km/h.

Który motor wybrać? Z największym dystansem warto podejść do 160-konnego 1.4 TSI z podwójnym doładowaniem. Liczba doniesień o poważnych awariach (m.in. systemu doładowania, rozrządu czy tłoków) nie jest śladowa. Problemy (m.in. z rozciągającym się łańcuchem rozrządu oraz szybko zużywającym się napinaczem) miewa także 122-konny 1.4 TSI. W przypadku 2.0 TSI problematyczny także bywa rozrząd. Czasami dochodzi do awarii cewek zapłonowych. Silniki 2.0 TDI z Common Railem nie straszą wysoką usterkowością, ale nie należy z góry zakładać, że jazda tak zmotoryzowanym Scirocco będzie wybitnie tania. Po kieszeni potrafi uderzyć chociażby wymiana dwumasowego koła zamachowego - negatywny wpływ na jego żywotność mają szybkie zmiany biegów w samochodach z DSG.

Wyposażenie standardowe Volkswagena Scirocco było więcej niż wystarczające - obejmowało m.in. ABS, ESP, sześć poduszek powietrznych, system audio, klimatyzację oraz 17-calowe alufelgi. Na liście opcji nie brakowało atrakcyjnych dodatków – m.in. podgrzewanych foteli, skórzanych tapicerek, nawigacji, panoramicznych dachów czy 19-calowych felg. Osoby, które decydują się na zakup fabrycznie nowego samochodu sportowego, zwykle nie narzekają na brak gotówki i mogą sobie pozwolić na doposażenie auta. Dzięki temu na rynku wtórnym nie brakuje ciekawie skonfigurowanych Scirocco.

Ile pali Volkswagen Scirocco III - sprawdź raporty spalania

Kto ceni komfort, powinien szukać używanego Volkswagena Scirocco na 17-calowych kołach. W naszych warunkach łatwo o uszkodzenie większych felg. Ich obecność zauważalnie pogarsza tłumienie nierówności, a kiedy przyjdzie wymienić opony, rachunek za komplet nowych „gum” oczywiście będzie wyższy. Za komplet 235/35 R19 od renomowanego producenta trzeba zapłacić ponad trzy tysiące złotych. Na 205/50 R17 z powodzeniem wystarczą dwa tysiące. Kto chciałby uniknąć zbędnych kosztów, powinien dobrze przemyśleć zakup Scirocco z zawieszeniem Adaptive Chassis Control. Elektroniczna regulacja siły tłumienia pozwala cieszyć się komfortem lub lepszym prowadzeniem. Na komplet nowych amortyzatorów przyjdzie jednak wydać dużo więcej niż za ich odpowiedniki o klasycznej budowie.