Mercedes C180 (W202) - nadal warty uwagi?

Konkurent pierwszej generacji Audi A4 oraz BMW serii 3 (E36), ma proste, kanciaste nadwozie, nawiązujące do kultowych modeli marki – znanego z legendarnej bezawaryjności W124 (pieszczotliwie nazywanego Baleronem) oraz W201 – pierwszego małego Mercedesa w czasach powojennych.

Dziś zajmiemy się analizą wersji C180 – bazowego modelu z niewysilonym motorem 1.8. Samochód w tym wariancie był sprzedawany przez cały okres produkcji (1993 – 2000) i okazał się najpopularniejszą wersją – z 1,62 miliona sedanów aż 583,5 tysiąca miało tę jednostkę. Na rynek wyjechało również ponad 69 tysięcy modeli Kombi (łączna produkcja 221 tys. sztuk).

W latach 1993 – 1996 silnik był oznaczony fabrycznie jako M 111.920 i charakteryzował się mocą 122 KM oraz momentem obrotowym na poziomie 170 Nm. Osiągi nie były najlepsze – 12 sekund do 100 km/h i prędkość maksymalna na poziomie 193 km/h to wynik często gorszy niż u konkurencji. Modele wyprodukowane od sierpnia 1996 roku miały silnik M 111.921 ze zmiennymi fazami rozrządu, który spalał 0,2 litra mniej (średnio 8,3 litra benzyny), jednak moc i moment obrotowy nie uległy zmianie. Motor był łączony z pięciobiegową skrzynią manualną, bądź klasycznym, czterobiegowym automatem, który nieco spowalniał (13 s. do 100 km/h), ale był bardzo trwały, o ile użytkownicy dbali o wymianę oleju.

Osiągi C180 wielu mogą nie zadowolić – to nie demon szybkości, a samochód pozwalający na stateczne, wygodne przemieszczanie się z miejsca na miejsce. Chcąc kupić mocniejszą C-klasse, trzeba skierować się do wersji C200 Kompressor, która ma 180 lub 192 KM w zależności od rocznika. Auto z taką jednostką spali co prawda średnio ponad 10 litrów, ale do 100 km/h przyspieszy w 8,4 – 8,8 sekundy i osiągnie ok. 225 km/h. Jest jeszcze 136-konny C200 z wolnossącym dwulitrowym motorem, który zużyje mniej więcej tyle samo paliwa, co C180, ale wiele szybszy również nie będzie (203 km/h, 11 s. do 100 km/h).

Z punktu widzenia polskiego użytkownika, ważna jest kwestia zasilania LPG. Mercedes nie jest marką, której „gazowanie” jest szczególnie rozsądne. Nie chodzi tutaj bynajmniej o problemy prestiżowe, które niektórym użytkownikom zaprzątają głowę, ale o mechanikę. Stare Mercedesy z mechanicznym wtryskiem paliwa nie działają zbyt sprawnie z instalacją gazową. Model C180 nie sprawia jednak dużych kłopotów w pracy nad LPG, czego dowodem są liczne pozytywne opinie i informacje o kilkudziesięciotysięcznych (a nawet i większych) przebiegach bez awarii. Średnie spalanie modelu nie powinno przekroczyć 11 litrów LPG w cyklu mieszanym. Oczywiście w mieście należy liczyć się ze zużyciem paliwa na poziomie 12 – 14 litrów. Wariant benzynowy spali średnio około 9 – 10 litrów.

Największą bolączką wszystkich samochodów Mercedesa z lat dziewięćdziesiątych i początku dwutysięcznych, jest kwestia wytrzymałości nadwozia. Niestety W202, które dużo jeździło po polskich, zasolonych zimą, drogach może mieć dość zaawansowaną korozję. Najczęściej „ruda przyjaciółka” pojawia się na tylnych nadkolach. Rdza, jak w większości samochodów, atakuje chętnie progi oraz dolne części drzwi. Przed zakupem warto również staranie obejrzeć podwozie, a podczas użytkowania co jakiś czas je konserwować. C-klasa z racji dość długiego (4,5 m) i szerokiego nadwozia (1,7 m) zapewnia sporo miejsca w przedniej części kabiny. Na tylnej kanapie miejsca jest znacznie mniej, ale pięć osób spokojnie, bez nadmiernego ścisku, może ruszyć w drogę.

Samochód był dostępny w czterech wersjach wyposażenia – Classic, Esprit, Elegance oraz Sport. W zależności od wybranego wariantu, samochód był nieco inaczej wyposażony. Wersja Esprit i Sport nie ma drewnianego wykończenia wnętrza, a zawieszenie jest niższe o 25 mm. Classic charakteryzuje się podstawowym wyposażeniem, a Espirt był dedykowany młodszym nabywcom, więc wzory tapicerek były nieco odważniejsze.

W202 przeszedł dwa faceliftingi. Pierwszy z nich miał miejsce we wrześniu 1995 roku, ale modyfikacje były niewielkie – ograniczały się do małych zmian w układzie elektrycznych, oświetleniu i wykończeniu wnętrza i nadwozia. W czerwcu 1997 roku dokonano dużego lifitngu – zmieniono zderzaki, progi, atrapę chłodnicy, lampy, felgi oraz kierownicę. W 1996 roku do sprzedaży weszła wersja kombi, która miała bagażnik o pojemności 465 litrów. Kufer sedana był nieznacznie mniejszy – 430 litrów.

Podobnie jak dziś, również piętnaście lat temu Mercedes klasy C był drogim samochodem, ale w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych okazywał się najtańszy spośród niemieckiej trójki prestiżowych producentów. Prezentowany C180 w polskim salonie Anno Domini 1996 kosztował 90 530 złotych (ceny podawane są bez cła). Konkurencyjne BMW 318is było wycenione na 93 600 zł, jednak gwarantowało lepsze osiągi, ze względu na mocniejszy silnik (140 KM, 10,2 s. do 100 km/h. v-max 213 km/h), natomiast za Audi A4 w wolnossącym wariancie 1.8 (125 KM, 12,1 s. do 100 km/h, v-max 200 km/h) było wycenione na 96 560 zł.

W porównaniu do innych marek, różnica była jednak spora: Alfa Romeo 164 2.0 T Spark (146 KM, 9,9 s. do 100 km/h, 215 km/h) kosztowało 72 080 zł. Za Forda Scorpio 2.0 (136 KM, 11,1 s. do 100 km/h, 207 km/h) trzeba było zapłacić 84 825 zł, a Honda Accord 2.0 LS (131 KM, 10,2 do 100 km/h, v- max 200) była znacznie tańsza – kosztowała zaledwie 74 900 zł. Za niespełna 81 tys. zł można było kupić Lancię Kappa z pięciocylindrowym silnikiem o pojemność 2,4 litra i mocy 175 KM (9,2 s. do 100 km/h, 215 km/h) z klimatyzacją w wyposażeniu seryjnym, której brakowało Mercedesowi. Znacznie taniej można było stać się posiadaczem Subaru Legacy 2.0 z napędem na cztery koła czy podstawowego, 2-litrowego Renault Safrane.