Dwie dekady koncernowych silników w samochodach marki SKODA

Pierwszy wspólny projekt okazał się w praktyce głęboką modernizacją typoszeregu Favorit/Forman, którego zakończenie produkcji zapowiadano na rok 1994. Z poprzednika, bez żadnych zmian, przejęto zaledwie trzysta części i elementów, ponad dwa tysiące było zupełnie nowych, a pozostała ich liczba została poddana istotnym modyfikacjom.

Zaprezentowany oficjalnie w dniu 26 października 1994 roku na Moście Karola w Pradze samochód otrzymał kod fabryczny Š791 i nazwę handlową odwołującą się do historii – Felicia. Taką samą nosił prototyp Š792 z początku lat 90. – makieta wersji sedan ostatecznie niezrealizowanego typu Š782, do których nadwozia zaprojektował Bertone, krótko przed włączeniem marki w struktury koncernu VW.

Projekt skutkujący prototypami Š782/Š792, prócz zasadniczego odmłodzenia modelu Favorit, miał jeszcze jedną ważną misję – wdrożenie benzynowych silników OHC własnej konstrukcji o objętościach 1 375 oraz 1 596 ccm i całkiem konkurencyjnych parametrach. Po jego zawieszeniu, nowy model Felicia dysponował wyłącznie jednostką OHV o objętości 1,3 litra, ewoluującą nieprzerwanie od lat 60. z litrowej odmiany stosowanej w modelu MB, a następnie Š100.

Całkowicie aluminiowy, ze zmodyfikowaną głowicą na potrzeby modelu Favorit, na tym etapie wzbogacił się o układ jednopunktowego wtrysku paliwa Bosch Monomotronic (wersje 54 lub 68 KM) i szereg usprawnień, głównie w obszarach spalania mieszanki i oczyszczania spalin. Dla mniej wymagających rynków nadal oferowano go z zasilaniem gaźnikowym i kalibracjami na 57 bądź 58 KM.

Jako że uruchomienie produkcji nowych silników OHC w obliczu zasobów koncernu nie było niczym uzasadnione, rozwiązanie nasuwało się samo.

Na targach w Brnie, w roku 1995 wraz z wersją Felicii z nadwoziem kombi (Š795) swą premierę święciła alternatywna odmiana silnikowa modelu. Zmodernizowany napęd rodziny EA111 (kod AEE) o objętości 1,6 litra i mocy 75 KM dysponował układem wielopunktowego wtrysku paliwa Magneti Marelli i wałkiem rozrządu umieszczonym w głowicy.

We wcześniejszych specyfikacjach dał się poznać jako niezawodna jednostka o przyjaznych parametrach w licznych modelach koncernu VW. Cięższy podzespół przyniósł ze sobą do marki ŠKODA kolejny nowy (początkowo opcjonalny) element wyposażenia modeli osobowych – wspomagany układ kierowniczy.

Prócz niego, wraz z modelem Felicia, po raz pierwszy w ofercie marki pojawiły się czołowe poduszki powietrzne, układ ABS, klimatyzacja wnętrza, podgrzewane fotele i… skórzana tapicerka wnętrza. Ta ostatnia była przywilejem wersji Laurin & Klement, która wraz z odmianą kombi i nowym silnikiem 1.6 MPi podkreślała jubileusz stulecia marki L&K i siedmiu dekad upływających od jej fuzji z koncernem ŠKODA.

Nowa, sprawdzona jednostka napędowa ze stajni VW wyraźnie zwiększyła zainteresowanie modelem Felicia, zwłaszcza na rynkach zachodnioeuropejskich. Jej sprzedaż rozpoczęła się we wrześniu 1995 roku. Kilka miesięcy później gamę silników modelu uzupełniono o kolejny, znany ze swej długowieczności napęd VW. Był nim wysokoprężny, atmosferyczny silnik 1.9 D z wtryskiem pośrednim.

Był to już jednak rok 1996, w którym zaprezentowano pierwszą, koncernową generację Octavii (1U), posiadającą w swej ofercie szeroką paletę silników VW - w tym najnowsze jednostki 1.8 20V oraz 1.9 TDI. Silnik 1.6 AEE, po drobnych modyfikacjach, głównie w obszarze mocowania w nadwoziu, trafił także do oferty większej siostry Felicii.

Dziś najstarsze ŠKODY, napędzane tą jednostką mają już dwadzieścia lat. Po zakończeniu, na początku XXI wieku, produkcji silnika 1.4 OHV, stanowiącego kolejną ewolucję jednostki MB, marka ŠKODA korzysta wyłącznie z kompletnych, koncernowych układów napędowych giganta z Wolfsburga.