Opłaty za postój tylko w odpowiednio wyznaczonych miejscach

Uchwała NSA w sprawie powyższej kwestii była następstwem rozbieżności, jakie pojawiały się w orzecznictwie sądów administracyjnych, które różnie interpretowały przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym, a dokładnie art. 13b ust 1.

Wątpliwości dotyczące tego przepisu związane były z interpretacją użytego w nim zwrotu „w wyznaczonym miejscu”. W praktyce, gminy często pobierały opłaty (a także nakładały opłaty dodatkowe) za postój nie tylko w wyznaczonych odpowiednimi znakami miejscach, ale na obszarze całej strefy płatnego parkowania. Sądy administracyjne natomiast, rozpatrując skargi wnoszone przez kierowców, różnie oceniały tę praktykę (pojawiały się dwa odmienne stanowiska), co skłoniło Prezesa NSA do wystąpienia o podjęcie uchwały wyjaśniającej te rozbieżności.

Według pierwszego stanowiska prezentowanego przez część sądów administracyjnych obowiązek wnoszenia opłaty za postój pojazdu w strefie płatnego parkowania dotyczy tylko sytuacji, gdy pojazd zostanie pozostawiony w miejscu wyznaczonym do parkowania. Pogląd ten wyklucza możliwość poboru opłaty za postój pojazdu w każdym innym miejscu strefy płatnego parkowania. Na  poglądy sądów, wg których obowiązek ponoszenia opłaty za postój pojazdu samochodowego odnosi się do całego obszaru strefy płatnego parkowania i nie ogranicza się wyłącznie do wyznaczonych w granicach tej strefy miejsc postojowych.

Również Rzecznik Praw Obywatelskich przedstawił korzystny dla kierowców pogląd, że opłaty za postój w strefie płatnego parkowania należne są tylko za postój w odpowiednio wyznaczonych do tego miejscach. 

W podjętej uchwale Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Rzecznika. Oznacza to, że rady gmin powinny dostosować regulaminy stref płatnego parkowania do treści uchwały, a kierowcy, którzy zostali obciążeni opłatami dodatkowymi za postój (bez wniesienia opłaty) w miejscach „niewyznaczonych” będą mogli skutecznie kwestionować ich nałożenie przed sądami administracyjnymi.