Ocena kierowcy - Alfa Romeo Giulia II Sedan

- przy prędkości 160-200km/h maska przednia trzęsie się, faluje i drży jakby miała za chwilę odpaść. Zupełnie jakby była z tektury. Czegoś takiego jeszcze nie widziałem haha. -przy wysokich prędkościach (j.w) mam wrażenie ,że tylna oś jest niestabilna (coś jak kiedyś w Polonezie na resorach piórowych). Trzeba pilnować kierownycy,żeby jechać prosto. -układ kierowniczy z jednej strony ma wspaniałe przełożenie ale z drugiej chyba jest to przesadzone, bo przy wysokich prędkościach mały ruch i już jedziemy gdzie indziej. -drzwi z tyłu zewnętrznie wyglądają na duże, jednak po otworzeniu jest to wąski otwór, przez który trzeba wśliznąć się do środka. Profil tylnej kanapy jest też taki,że wypycha pasażera ku środkowi. -utrudnione wysiadanie z tyłu (siedzimy jakby w fotelu kubełkowym) i z przodu za sprawą niepotrzebnie cofającego się fotela. Jesteśmy blokowani przez słupek środkowy. A można to było rozwiązać jak w BMW -kolumna kierownicy mogłaby unosić się do góry. -praca silnika benzynowego przypomina delikatne chrobotanie diesla (oczywiście bardzo kulturalnego diesla z miękką pracą) -w ogóle auto stale jest nerwowe, nerwowo "mruczy" tym autem raczej nie da jeździć się spokojnie i dostojnie. Jazda to ciagle mały wyścig. Pytanie czy zawsze i o każdej porze mamy ochotę na taki "mały rajd" i czy czasem nie potrzebujemy "cichej, subtelnej limuzyny", która na życzenie potrafi świetnie przyspieszyć a kiedy potrzebujemy szybkiej ale komfortowej jazdy, w komfortowych warunkach wieźć nas do celu.

Żwawo reaguje na każde dodanie gazu. Bardzo dobra dynamika.

Lekkie szarpnięcia przy zmianie biegów ale za to w błyskawiczny sposób zmienia biegi.

Niepokojące "noszenie" tyłu w kierunkach prawo-lewo podczas dynamicznego przyspieszania. Coś jak w Polonezie, tylko trochę mniej. Zjawisko,które w BMW o podobnej a nawet większej mocy nie występuje. W BMW można wcisnąć kick-down, trzymać kierownicę palcem i startujemy do przodu. Tutaj trzeba pilnować kierownicy bo mały,niekontrolowany ruch i auto jedzie nie tam gdzie trzeba. Nie mam na myśli utraty przyczepności, nic z tych rzeczy. Po prostu tylna oś jest "jakoś" niestabilnie zamontowana i jest wrażenie jakby tylnych kół skrętnych. Ale podkreślam - tylko przy dużym przyspieszeniu i dużych prędkościach choć bardzo popularnych na drogach ekspresowych i autostradach 180-200km/h. Przy tej prędkości w BMW 5 można się nawet lekko "zdrzemnąć" i raz na jakiś czas małym palcem skorygować lekko tor jazdy. Alfa jest po prostu surowa i brutalna. Daje za to mnóstwo frajdy. BMW jest na życzenie surowe, a kiedy nie mamy ochoty na "baczną uwagę i skupienie na drodze" np: po ciężkim dniu pracy, pozwoli zrelaksować się za kierownicą. W Alfie niestety stale oczy szeroko otwarte i czuwamy nad wszystkim. Jeszcze dwa zdania nt. układu kierowniczego - jest niesamowity. niesamowity jednak nie znaczy idealny. Jego wyjątkowość polega na tym,że ma takie przełożenie jak w gokarcie -jeden mały ruch i zmieniamy tor jazdy. Zabawa jest konkretna. Pytanie tylko co zrobić w przypadku oblodzenia jezdni lub mokrej nawierzchni. Czy takie bardzo zdecydowane zmiany kierunku jazdy przy niewielkiej zmianie obrotu koła kierowniczego to nie jest przesada. Codzienna jazda choć często bardzo dynamiczna to jednak nie jazda po torze! Natomiast koło kierownicy jest cudownie poręczne, niewielkie i świetnie leży w rekach. Tutaj duży plus dla Alfy.

Karoseria za swój kształt zasługuje na 5. Jednak bardzo nie podoba mi się kiedy podczas jazdy 180 km/h i wyżej maska silnika telepie sie jakby była z tektury. Coś takiego w samochodzie pow. 200tys.zł to jakaś parodia. Kierowca ma wrażenie jaby zaraz cała maska miała odfrunąć. Drży na wietrze jak papier i pozostaje w ciągłych wibracjach. Kolejny minus to "odjeżdżający" w tył fotel kierowcy podczas wysiadania. Mamy wtedy utrudnienie w czasie opuszczania miejsca za kierownicą. Czy nie można zastosować było rozwiązania jak w BMW -unoszona automatycznie kolumna kierownicy??? Odnośnie pozycji na kierownicą -po zamknięciu drzwi mamy utrudniony dostęp do przycisków sterowania fotelem. W szczelinę między fotelem a drzwiami wchodzą tylko palce natomiast dłoni już za bardzo nie wsuniemy! I kolejny minus -zajmowanie miejsca na tylnej kanapie: drzwi z zewnątrz wydają się duże, jednak po otwarciu ukazuje się wąski i wysoki przesmyk, którym trzeba się wśliznąć do środka. Po zajęciu miejsca na tylnej kanapie mamy wrażenie ,że wyprofilowanie kanapy "spycha" nas ku środkowi. Po za tym wszystko inne na plus. Doskonałem jakości skórza, miłe w dotyku materiały, dobrej jakości detale wnętrza i piękne, matowe drewno.

Widoczność jest przyzwoita. Biorąc pod uwagę,że wszystkie nowe modele aut robią się klaustrofobiczne, zwłaszcza z tyłu z powodu wysoko przebiegającej lini okien, nie będę się tego czepiał. Uznaję,że jest to standart obserwowany również u konkurencji -niepochlebny co prawda, ale cóż - moda.

W Alfie czujemy się jak w aucie sportowym. Wszystko co pradwa w zasięgu ręki, utrudniony dostęp do sterowania fotelem o czym już wspominałem, poza tym bez większych uwag. Jest ok. Duzy plus: monitor ładnie wbudowany w deskę rozdzielczą zamiast obskurnego tableta u konkurencji.

Wentylacja bardzo dobra.

Kto chce mieć bardziej pojemne auto, w kórym podróż jest bardziej komfortowa niech wybierze Stelvio, chociaż i w Stelvio podróż jest komfortowa we 4 osoby. Kupując Giulię liczymy się z gabarytami rzędu BMW 3 i nie uznaję to za minus. Wielkość auta to rzecz względna i indywidualna dla każdego z nas.

Silnik słychać już na biegu jałowym. Wnętrze nie jest od niego dostatecznie wyciszone, chociaż może właśnie o to chodzi w "sportowej limuzynie"? Stale słychać pomruk silnika, który ma odgłos niestety zbliżony do kulturalnego diesla. W ogóle nie wiedząc jaki mamy model,można odnieść wrażenie ,że jedziemy bardzo mocnym dieslem. Nie wiem,może moje uszy przyzwyczaiły się to łagodności pracy benzynowej V8ki ale takie odnoszę wrażenie. Silnik słychać stale. Może być to męczące na dłuższej trasie. Jednak dźwięk z wydechów przypomina Ferrari i dla wielu będzie to zaleta!