Ocena kierowcy - Citroen Xantia I Kombi

Wygodne, przestronne auto rodzinne. Ładne proporcje i linie nadwozia. Troche szare wnętrze, bez dizajnerskich fajerwerków, ale z bardzo trwałych i przyjemnych materiałów. Świetne auto na długie trasy i na wypad do sklepu meblowego. Z racji przynalezności do segmentu D, naprawy nie sa najtańsze, ale nie odbiegają od passatów, galantów, lagun.

17 letni silnik po trzecim właścicielu, z przebiegiem 220 tys km, wymagał wymiany uszczelki i uszczelniaczy zaworów, węża nagrzewnicy, paska rozrządu. Działa bez problemów, choć w zimę truno startuje, ale może to wina akumulatora. Jak już zaskoczy, idzie jak burza i na trasie można pociągnąć blisko 200 km/h (przetestowane na autostradzie), ale zazwyczaj nie przekraczam 110, bo i po co? Wyprzedzanie nie strasuje, nawet przy pełnym załadunku, ale rakieta to nie jest.

4-biegowy automat przerzuca biegi nie wiadomo kiedy, utrzymując auto w okolicy 1900-2200 obr/min

komfort i stabilność jednocześnie - rzecz nie do pogodzenia w innych samochodach. Jedziesz przez 12 godz i nic nie boli, a żeby wyprowadzić auto z równowagi np. na zakręcie, trzeba bardzo sie starać. Hamulce są mocne, ale warto dbać o ABS, bo przy masie 1300 kg + ludzie + ładunek łatwo wpaść w poślizg, przy zbyt gwałtownym hamowaniu. Samochód idealny w trasę. Z racji dużego rozstawu osi jest mało zwrotny. Auto trzyma sie równolegle do drogi, niezaleznie od tego ile gratów jest w bagażniku. Mozna podnieść auto o 15 cm i wolno przejechać zaspę, czy kamulec na polnej drodze. W razie czego, da się powoli jechać na 3-ech kołach!

W wersji kombi jest ok. Jak sie podjedzie za blisko świateł zawieszonych nad drogą, to można je ogladać tylko przez szyberdach. Lusterka mogłyby mieć zakrzywienie poszerzające kąt widzenia.

Wszystko jest pod ręką, wszędzie jest wygodnie. Bagażnik ma niski próg załadunku, regularne kształty, siedzenia składaja się tworząc płaską podłogę, a po odkręceniu siedziska (tylko 2 śruby), i położeniu przedniego fotela, można w srodku wozić dechy 0,6x2,5 m - np. złożne szafy. Mały schowek, ale kieszenie w drzwiach i oparciach są ok. Zegary i kokpit bardzo czytelne i nie odrywają oczu od jezdni. Kierownica regulowana gór-dół, elektryczne lusterka i przednie szyby, rwgulowana wysokość fotela kierowcy i podparcie lędźwi.

Nawiew na max głosno szumi, ale wieje jak trzeba. Szyby czasem parują, ale auto zaczyna się nagrzewać po ok. 5 min od startu. W kabinie jest termostat pilnujacy temperatury nastawionej na suwaku. Klima ok, ale auto jest długie i z tyłu mniej chłodzi.

Z tyłu mogą usiąść 3 wysokie osoby, albo można zamocowac 3 foteliki dla dzieci. Dużo miejsca na nogi. Z przodu może usiąść dwóch atletów w zimowych płaszczach.

stare uszczelki juz tak dobrze nie tłumią, ale mimo to jest OK. Można swobodnie rozmawiać przy 130 km/h.

Duży samochód z automatem trochę pali. Szczególnie odczuwa się to na krótkich przebiegach w zimę, w cyklu miejskim, kiedy można w porywach spalić nawet 16l/100km. Zazwyczaj jednak mieści się w 13, a jak sie wypadnie za miasto i nie szarżuje zanadto, to można zejść do 8.

Jaka za tak duże i komfortowe auto, cena na rynku wtórnym jest po prostu śmiesznie mała. Uzytkownicy czesto nie zauważają, że mimo niskiej ceny, kupili dość luksusowe auto, przez co naprawy czasem są dość kosztowne, ale nie odbiegają ceną od innych aut z tego segmentu. Ubezpieczenie jest stosunkowo małe.

śniedzieją listwy boczne

Psuje się to co w innych starych samochodach. Wiadomo - materiały poddane tarciu się zużwają, guma parcieje. Hydrozawieszenie jest niezawodne, wbrew obawom. Trzeba mniej wiecej co 3 lata wymienić płyn LHM (200 zł), który odpowiada za zawieszenie i hamulce. Nowe gruszki, spełniające rolę amortyzatorów, kosztują ok 130 zł/szt i wytrzymują 60-100 tys. km. W starym, kilkunastoletnim samochodzie trzeba sprawdzić stan gum w przednich kielichach amortyzatorów. Jeśli guma oddzieli się od metalu, trzeba je koniecznie wymienić, żeby amortyzatory nie wylazły przez maskę. Tłumiki i blachy są wyjatkowo trwałe.