Ocena kierowcy - Kia Niro II Crossover

Niezwykle dopracowane i wdzięczne auto, dające mnóstwo frajdy z jazdy

Stara sprawdzona, wolnossąca jednostka 1.6 GDI stosowana w koncernie KIA/Hyundai od lat w różnych modelach i konfiguracjach. W Niro HEV udane połączenie z silnikiem elektrycznym. Silnik spalinowy niewysilony, co rokuje nadzieję na dłuższe bezproblemowe działanie i w praktyce rzeczywiście nie słyszy się o jakichś problemach. Także w Niro I, w którym te silniki mają często już po kilkaset tysięcy kilometrów. Na papierze te 140 kilka koni może nie robi wrażenia lecz w rzeczywistości dzięki elektrykowi silnik spalinowy ochoczo wkręca się na obroty i w warunkach jazdy miejskiej oraz "w koło komina" mocy i zrywności absolutnie mu nie brakuje. Po doświadczeniach z poprzednim samochodem (benzyna turbo) śmiem twierdzić, że silnik hybrydowy w niskim i średnim zakresie obrotów zachowuje się lepiej niż silniki spalinowe z turbosprężarką. Z tego prostego powodu, że silnik z turbo musi jednak nabrać obrotów, by ta sprężarka zaczynała pompować na tyle, by odczuć przyrost mocy. Tutaj natomiast (w HEV) dzięki silnikowi elektrycznemu mamy duży moment obrotowy dostępny w zasadzie od zera. Niezdecydowanym zalecam jazdę próbną, bo Niro HEV dynamiką naprawdę potrafi zaskoczyć.

Dwusprzęgłowy 6-biegowy automat, raczej dla spokojnych kierowców, choć w trybie SPORT wcale nie taki ospały. W tym trybie możliwość manualnej zmiany biegów łopatkami. W trybie normalnym łopatkami sterujemy rekuperacją, co daje niesamowitą frajdę, na dodatek pozwala oszczędzać hamulce (w trybie rekuperacji można nawet zatrzymać auto wyłącznie łopatkami). W każdym trybie skrzynia zmienia biegi płynnie, szybko i kulturalnie. Osobiście nie mam do pracy tej skrzyni żadnych zastrzeżeń. Ciekawostka - skrzynia nie ma biegu wstecznego. To znaczy auto może cofać, ale jest to realizowane z silnika elektrycznego. Dodatkowa zaleta - Niro zawsze rusza z silnika elektrycznego. W związku z tym nie ma bolączki znanej z innych dwusprzęgłowych skrzyń DCT (czy na przykład DSG), a mianowicie przyspieszonego zużycia sprzęgieł przy częstym "pełzaniu" w korkach. Ogólnie ta skrzynia biegów, to kolejne pozytywne zaskoczenie.

Jak ktoś już wcześniej wspomniał - samochód na felgach 16" bardzo komfortowy. Zatem jeśli komuś zależy na komforcie i niższym zużyciu paliwa (a do tego chyba właśnie zaprojektowana jest hybryda), to zalecam pozostać przy podstawowych felgach. Większe 18" owszem są ładniejsze, ale komfort na nich cierpi, a spalanie jest wyższe. Ogólnie układ jezdny dzięki wielowahaczowemu zawieszeniu komfortowy, dobrze wybierający nierówności w drodze i dający poczucie bezpieczeństwa. Malutki minus za trochę mało responsywny układ kierowniczy. To znaczy działa jak najbardziej poprawnie, jednak wyczucie nawierzchni, po której jedziemy jest takie sobie. To chyba zmora większości nowoczesnych, elektrycznych układów wspomagania. Poza tym uwag brak. Do spokojniej jazdy, do której stworzone jest przecież Niro, układ jezdny spełnia zadanie wzorowo (co potwierdzają na przykład testy łosia, które można znaleźć na YouTube, które Niro zaliczyło wręcz śpiewająco).

Co do karoserii nie mam żadnych uwag. Oczywiście można mieć obawy jak zniesie upływ czasu, bo ponoć ocynku nie ma jak chyba w większości "japończyków" i "koreańców". Z drugiej strony nie słychać o korozji nawet w najstarszych Niro I. Ogólnie to niepozorne nadwozie może zaskoczyć przestronnością. Spotkałem się nawet ze stwierdzeniem znajomych, że auto jest małe. Po obejrzeniu z bliska byli zdziwieni przestronnością wnętrza, bo miejsca jest więcej jak na przykład w najnowszej Skodzie Octavii (podobnie z rozstawem osi, który także jest większy).

Widoczność w każdym kierunku bardzo dobra. Dodatkowo o rozeznanie w otoczeniu dbają liczne systemy bezpieczeństwa (przynajmniej w najwyższej wersji wyposażenia Business Line).

Ergonomia bez zastrzeżeń. Dla kogoś otwartego na nowinki tak zwana "tabletyzacja" nie będzie przeszkodą. Dodatkowo w Niro tak zwanemu designowi zarzucić nic nie można, bo tablety wkomponowane są w deskę rozdzielczą bardzo ładnie i absolutnie nie sprawiają wrażenia wystających telewizorów. Na dodatek ten cały infotainment działa płynnie, a wszelkie elementy sterowania rozłożone są dość logicznie. Fotele wygodne, dużo przestrzeni dla kierowcy i pasażerów. Ogólnie ergonomia na wysokim poziomie i nie trzeba wiele czasu, by szybko się przyzwyczaić do nowego wnętrza i obsługi.

Żadnych zastrzeżeń. Wentylację, ogrzewanie i klimatyzację praktycznie cały czas używam w trybie automatycznym i nie czuję potrzeby zmiany. Uznać zatem trzeba, że działa tak jak powinna.

Przestrzeń dla kierowcy i pasażerów jest zadziwiająco duża. Pisałem już wyżej, że spotkałem się z opiniami, że auto jest małe. W praktyce wnętrze przestronnością może zaskoczyć niejednego, bo miejsca nie brakuje. Szczególnie pasażerowie tylnego rzędu nie będą zawiedzeni, bo miejsca jest pod dostatkiem (także na nogi).

Wyciszenie jest bardzo dobre. Silnik spalinowy jest nieco głośniejszy na zimno, ale po nagrzaniu się wycisza. Samochód długie odcinki potrafi jechać tylko na silniku elektrycznym, a wtedy słychać jedynie szumy toczenia. To kolejne dla mnie zaskoczenie, bo w sprzyjających warunkach nowe Niro potrafi przejechać jednym ciągiem tylko na silniku elektrycznym nawet do kilku kilometrów, co przy tak małej baterii trakcyjnej jest nie lada wyczynem. Przy wyższej prędkości oczywiście silnik spalinowy pracuje już stale jednak po nagrzaniu tylko cicho mruczy i chyba bardziej słychać szum otoczenia i kół niż silnik. Podsumowując - do wyciszenia również nie mam zastrzeżeń.

Przede wszystkim pozytywnie zaskakuje zużycie paliwa. Latem przy normalnej eksploatacji, bez zbędnego oszczędzania, zejście ze spalaniem w okolice 4 l/100 km, to żaden problem. Zimą wiadomo więcej, jednak 6 litrów z kawałkiem na setkę, to zużycie maksymalne nawet w ekstremalnie niesprzyjających warunkach jazdy (częste, zimne rozruchy, jazda na krótkich odcinkach, niska temperatura otoczenia). Co do pozostałych kosztów utrzymania, to czas pokaże. Opinie innych oraz na przykład piszący na forum KIA nie dają na razie powodu do obaw, bo nie słyszy się o wysokich kosztach utrzymania czy awaryjności nawet w przypadku najstarszych egzemplarzy Niro I.

Przy obecnych cenach około 150 tys.zł za maksymalnie wyposażone Niro, to bardzo dobra oferta na tle konkurencji. Przy tym moim zdaniem Niro jakością, zastosowanymi materiałami i ogólnie spasowaniem bije większość konkurencji na głowę.

Trochę ponad pół roku mojej jazdy, to trochę za mało, by wypowiadać się na temat bezawaryjności. Jednak przez ten czas nic się nie dzieje, a opinie innych również nie dają powodu do niepokoju.

Brak uwag. Dodać tylko mogę, że po poprzednio użytkowanej nowej Octavii w końcu cieszę się jazdą (nigdy więcej VAG). :)