Cienie i blaski aut marek premium

Audi, BMW, Mercedes, Porsche… któż nie chciałby mieć w garażu jednego z tych aut? Pokusa jest wielka. Zwłaszcza, że ceny używanych egzemplarzy dość szybko osiągają poziom akceptowalny dla licznego grona nabywców. Przed zakupem warto jednak przyjrzeć się wadom i zaletom aut z górnej półki.

Przy tworzeniu tego zestawienia skupiliśmy się głównie na rynku wtórnym, ale większość punktów odnosi się w równym stopniu do aut nowych.

CIENIE

Wysokie ceny napraw, części i ubezpieczenia

Kupując auto segmentu premium należy mieć świadomość, że będzie ono drogie – niezależnie od wieku i ceny początkowej. Warto o tym pamiętać szczególnie wtedy, kiedy kupujemy auto z rynku wtórnego. Stosunkowo niska cena zakupu nie oznacza, że eksploatacja też będzie tania. Auta te – jak wszystkie inne zresztą – są bowiem projektowane z myślą o pierwszym właścicielu, który będzie gotów przeznaczyć np. 1378 zł za wahacz lub 3155 zł za amortyzator (ceny w ASO). Tyle kosztują bowiem te elementy do Porsche Panamery Turbo. Również części do mniej „kosmicznych” aut potrafią być koszmarnie drogie, co pokazuje przykład Audi S3. Rozrusznik do tego auta w ASO kosztuje 2115 zł(!).

Wysokie będą także ceny ubezpieczenia. Dotyczy to zarówno OC, gdyż droższe i szybsze auta zdaniem ubezpieczalni częściej uczestniczą w wypadkach, jak i AC, gdyż koszty ewentualnych napraw powypadkowych będą wysokie ze względu na droższe części.

Ogromna utrata wartości

Wysokie ryzyko potencjalnych kosztownych awarii tuż po gwarancji również przyczynia się do spadku cen. W rezultacie Mercedesa klasy S z 2001 roku można kupić dziś w Niemczech już za 6 tys. euro. Okazja? Raczej pułapka, bo usterka chociażby pneumatycznego zawieszenia (bardzo awaryjnego) oznacza wizytę w warsztacie i wydatek kilkunastu tysięcy złotych. A zepsuć może się znacznie więcej.

Niedopracowanie konstrukcji

Aby uzasadnić swoją cenę, auta marek premium muszą cechować się najlepszymi i najbardziej zaawansowanymi dostępnymi rozwiązaniami technicznymi. Koszty i łatwość napraw schodzą na dalszy plan. Klienci aut należących do tego segmentu oczekują, że będzie ono wyposażone we wszystkie możliwe zdobycze techniki. Producenci wychodzą im naprzeciw, starając się upchać jak najwięcej nowinek technicznych w każdej sferze samochodu - nawet tam, gdzie nie wydają się one potrzebne. W rezultacie mamy pneumatyczne zawieszenie, które wykrywa nierówności przed autem, silniki z trzema turbosprężarkami, system automatycznego parkowania sterowany ze smartfona i inne przykłady wymyślania koła na nowo.

Co w tym złego? Otóż to, że w pogoni za konkurencją często nie ma czasu na należyte dopracowanie danego rozwiązania przed wprowadzeniem go na rynek. Zwłaszcza, że konkurencja nie śpi i trzeba już pracować nad kolejnym modelem. Ponadto, badania i rozwój nad nowymi technologiami mogą pochłaniać tyle środków, że trzeba oszczędzać na ich produkcji – często kosztem jakości wykonania. Efektem nierzadko są nieplanowane wizyty w serwisie, które po okresie gwarancji wiążą się z dużymi wydatkami na naprawy. Przykładem może być wspomniane zawieszenie pneumatyczne AIRMATIC stosowane w Mercedesie klasy S (W220) czy wadliwe przekładnie kierownicze w aktualnym BMW X3 (F25).

Czy dla klientów stanowi to problem? Dla tych, którzy zmieniają auto co kilka lat – zapewne nie. Kłopot mogą jednak mieć ci, których skusi wizja używanego auta premium za ułamek jego pierwotnej ceny.

Ryzyko zniszczenia i kradzieży

Kupujesz Mercedesa, a pod spodem...

W motoryzacji (i nie tylko) wszyscy szukają oszczędności - także producenci najdroższych i najbardziej luksusowych aut. Wielkie koncerny łączą siły nie po to, żeby mieć bogate portfolio marek, lecz po to, by więcej zarobić. Przykładem może być alians Renault i Mercedesa. Klasy A, CLA i GLA mogą być wyposażone we francuski silnik 1.5 dCi, który z powodzeniem montowany jest nie tylko w Renault Clio, ale również w... rozmaitych modelach Dacii.

W autach luksusowych powszechnie stosuje się również inne rozwiązania pochodzące z modeli mniej prestiżowych marek. Przykładem może być Aston Martin, który w latach 90’ ub. wieku masowo stosował części z półek Forda (który to koncern był właścicielem brytyjskiej marki). Uzasadnieniem miał być fakt, że prawdopodobnie żaden z klientów Aston Martina nie siedział nigdy w wielokrotnie tańszym Fordzie, więc nie zauważy oszczędności.

Oczywiście konkluzja, że Ford i Aston Martin  to to samo, jest dużym nadużyciem. Mimo to, jeśli oszczędności są nader widoczne, bardziej świadomi klienci mogą poczuć się niesprawiedliwie potraktowani.

BLASKI

Wysoka jakość wykończenia wnętrza

Ponadprzeciętne właściwości jezdne i świetne osiągi

Większość aut segmentu premium prowadzi się lepiej i/lub zapewnia większy komfort niż porównywalne modele popularnych marek. Nie ma w tym żadnej filozofii – po prostu często stosuje się w nich lepsze elementy zawieszenia i poświęca więcej czasu i środków na odpowiednie dostrojenie układu jezdnego.
Co więcej, bardzo często okazuje się, że auta tego typu zapewniają lepsze osiągi, nawet pomimo teoretycznie gorszych parametrów. Przykładem może być BMW 320i oraz Kia cee’d GT. Cięższe (1415 wobec 1359) i słabsze (184 wobec 204) auto z Bawarii jest szybsze o 0,4 s (7,3 wobec 7,7 s) w sprincie do setki i osiąga identyczną prędkość maksymalną (230 km/h, dane dla wersji z ręcznymi skrzyniami). Zapewne jest to kwestia skuteczniejszego układu przeniesienia napędu i lepszych opon, co przekłada się na lepszą trakcję.
Wysokie spalanie? Nie zawsze!

Nabywcy aut z wyższej półki chcą mieć wszystko, co najlepsze – również osiągi. Logiczne wydaje się zatem, że będzie ono okupione ponadprzeciętnym spalaniem. Warto jednak pamiętać o tym, że producenci aut z wysokiej półki starają się jak mogą, żeby iść z duchem czasu, więc dbają o to, żeby ich samochody były też oszczędne. Nie jest to oczywiście regułą, jednak w segmencie premium można znaleźć mnóstwo modeli, łączących świetne osiągi z bardzo niskim spalaniem. Przykładem może być chociażby BMW 325d (218 KM i realne spalanie na poziomie ok. 6 l/100 km), ale nawet znacznie szybsze auta potrafią być zaskakująco oszczędne. W 400-konnym Porsche 911 można zejść bez problemu poniżej 10 l/100 km. Szkoda tylko, że początkowa cena za tę oszczędność jest tak wysoka.

Przemyślane drobiazgi

Nie wszystkie nowoczesne udogodnienia stosowane w autach klasy premium to zbędne gadżety i świecidełka. Wiele z nich faktycznie ma dodatni wpływ na komfort i uprzyjemnia eksploatację samochodu nie generując gigantycznych kosztów w serwisie. Co więcej, wiele z nich „spłynęło” też do popularnych aut. Weźmy chociażby bezkluczykowy dostęp do auta. To przydatne rozwiązanie na początku XXI wieku było zarezerwowane dla aut pokroju Mercedesa klasy S, a dziś mają je nawet auta miejskie. Niewątpliwym plusem dla nabywców aut klasy premium jest to, że większością takich udogodnień mogą się cieszyć na kilka lat przed tym, jak staną się one powszechnie dostępne.