Encyklopedia silników: BMW 3.0d M57 (diesel)

M57 zadebiutował w 1998 r. jako nowoczesny wówczas i mocny silnik do aut premium marki BMW. Inżynierowie chwalili się sukcesem i słusznie. Silnik o oznaczeniu M57 zdobył cztery razy z rzędu tytuł Engine of the Year w kategorii od 2,5 do 3,0 l w latach 1999–2002, a jego mocniejszy wariant z dwiema turbosprężarkami dwukrotnie w latach 2005–2006. Łącznie stworzono 13 wersji mocy, trzy wersje pojemności, a montowano go w samochodach produkcyjnych trzech marek. Poza autami BMW, osłabiony wariant M57D30 montowano w Range Roverze (jak na ironię uznawany za najgorszą wersję), natomiast najsłabsza odmiana 2,5-litrowa trafiła pod maskę Opla Omegi B.

Silnik do dziś jest chwalony przede wszystkim za trwałość. Wynika to z bardzo solidnej budowy, typowej dla jednostek z lat 90. Wczesne wersje mają żeliwny kadłub o ogromnej sztywności i dużej masie, a 6-cylindrowa rzędowa konstrukcja obniża wibracje. Wtrysk Common Rail wpłynął na dobry przebieg momentu obrotowego, wysoką moc i wydajność. Nowsze odmiany (oznaczenie TÜ2 w kodzie) mają już aluminiowy blok, ale nie zmienia to faktu, że to wciąż motor "pancerny".

Oczywiście M57 ma swoje wady i usterki generalnie typowe dla diesli Common Rail. Czasami "padnie" turbo, czasami zapcha się zawór EGR, a w autach eksploatowanych delikatnie, nagar zbiera się w ogromnych ilościach. Natomiast łańcuch rozrządu jest niesamowicie trwały, a układ wtryskowy da się tanio regenerować.

Wadą i zaletą jednocześnie jest to, że motor generuje tak wysoką moc, że niekiedy trudno wychwycić nieprawidłowości. Typowym problemem jest usterka termostatu, co powoduje długotrwałe niedogrzanie, a to z kolei prowadzi do zapchania DPF-u i gromadzenia nagaru. Przegrzanie silnika jest bardzo trudne.

Klasyczną usterką są urywające się klapy wirowe w układzie dolotowym. Specjaliści uważają, że najlepiej je usunąć. Klapy takie nie występowały w wersji 2,5-litrowej, a po 2007 r. pojawiły się zmodyfikowane, które już się nie urywały. Tu z kolei występował problem ze szczelnością, więc też się je usuwa.  

Jak wspomniałem, jednostka ma ogromny potencjał do tuningu. Fabrycznie silnik w wersji 3-litrowej generuje od 184 do 286 KM mocy i od 390 do 580 Nm momentu. Jest tak mocny, że przy intensywnej eksploatacji z trudem wytrzymują elementu układu napędowego. Uznaje się go za ideał do offroadu, dlatego często jest montowany do terenówek wszelkiej maści.

Zalety silnika 3.0d M57:

• Ogromna trwałość
• Niska awaryjność
• Podatność na tuning

Wady silnika 3.0d M57:

• Urywające się klapy dolotu
• Dużo silników ma już gigantyczne przebiegi
• Niektóre silniki są wyjątkowo zaniedbane