Renault Megane III zrywa ze stereotypem i wcale nie jest zbyt awaryjne. Na stereotypie skorzystają jednak klienci kupujący używane samochody - Megane III straciło na wartości szybciej niż konkurenci. Na co warto zwrócić uwagę przy zakupie?
Właściciele nowych samochodów francuskich mają problem, który jest jednocześnie pozytywny dla klientów szukających auta z drugiej ręki. Pojazdy z Francji tracą na wartości szybciej niż konkurenci z Niemiec i Japonii, a to za sprawą przekonania o ich większej awaryjności. Jeśli jednak trafimy na taki, który stracił na wartości, ale uchodzi za bezawaryjny - możemy kupić dobry samochód i zaoszczędzić trochę pieniędzy.
Dokładnie to zrobimy, kupując Renault Megane trzeciej generacji. Ta wjechała na rynek w 2008 roku i jak to Megane - ponownie zaskoczyła projektem, który w żaden sposób nie przypominał poprzedniczki. Kształty francuskiego kompaktu na pewno wyróżniają się na tle konkurencji. Po dość awaryjnej drugiej generacji, trzecia odsłona zerwała ze złą opinią.
Renault Megane III zostało zaprojektowane w 4 odmianach:
O ile 3 pierwsze warianty są naprawdę popularne, tak wersję CC ciężko spotkać na naszych drogach. Teoretycznie za odmianę Megane można by też uznać sedana Fluence, który korzystał z tych samych podzespołów. Megane wyróżnia się całkiem sporym bagażnikiem, który w hatchbacku pomieści 372 l, a w wersji kombi nawet 524 l.
W 2012 roku Megane przeszło lekki lifting, który wprowadził LED-owe światła i nieco mocniejsze silniki, ale to dopiero lifting z 2013 roku znacznie zmienił i unowocześnił wygląd auta.
W środku na pewno nie można narzekać na ilość miejsca z przodu, choć w drugim rzędzie jest po prostu przeciętnie.
O ile sam koncept deski rozdzielczej i jakość materiałów czy montażu nie pozostawiają wiele do życzenia, tak zdarzyły się wpadki ergonomiczne. Obsługa tempomatu jest na przykład podzielona na 2 przyciski na kierownicy i 2 na tunelu środkowym. Przesiadając się z innych samochodów, trzeba też przyzwyczaić się do manetki do obsługi radia. To sterowanie zadomowiło się w Renault na dobre, więc jeśli później kupowalibyśmy inny samochód tej marki, zapewne znajdziemy w nim znajomy element.
Dość pożądane są wersje sportowe. Megane RS do teraz uchodzi za jednego z najlepszych hot hatchy na tor, ale występowało tylko z nadwoziem coupe. Dla tych, którzy potrzebują bardziej praktycznego nadwozia, była wersja GT z 220-konnym silnikiem - można ją dostać zarówno w coupe, jak i jako hatchbacka lub Grandtour. Choć GT wydaje się mniej poważne od RS, to jest to również samochód dający mnóstwo przyjemności z prowadzenia.
Lista dostępnych silników była naprawdę długa i nie ma na niej silników, które należałoby definitywnie skreślić. Wśród silników benzynowych najpopularniejsze było wolnossące 1.6 16V o mocy 100 KM, a później 110 KM. W ofercie było też stworzone w duchu downsizingu 1.2 TCe (od 2012), 1.4 TCe i wolnossące 2.0 produkcji Nissana, choć występowało jedynie z bezstopniową przekładnią CVT. Jak się okazuje, skrzynia ta nawet nie sprawia problemów.
Wśród diesli klasykiem jest 1.5 dCi. Choć ta nazwa nie cieszy się dobrą opinią, to warto pamiętać, że 1.5 dCi z Megane to już poprawiona jednostka, w której problemy pojawiały się znacznie rzadziej. Mimo wszystko lepiej kupić egzemplarz, w którym olej był wymieniany co 15 tys. km zamiast zalecanych 30 tys. km i kontynuować tę tradycję po zakupie.
Renault Sport stworzyło zarówno silnik z RS, jak i ten z GT. To sprawia, że silniki te są naprawdę trwałe, nawet przy ostrzejszym traktowaniu - pod warunkiem, że samochód był użytkowany "z głową". Niestety, zakup starszego auta o sportowym zacięciu zawsze obarczony jest większym ryzykiem.
Silniki benzynowe:
Silniki Diesla:
Chociaż Renault Megane III jest o wiele mniej awaryjne od poprzednika, nie znaczy to, że usterki w ogóle się nie zdarzają. To typowych bolączek 1.2 TCe należy zwiększony pobór oleju, który kończy się drogą naprawą.
Z kolei w silniku 1.6 16V znanym problemem jest konieczność wymiany wariatora faz rozrządu (KZFR) po przejechaniu ok. 150 tys. km.
Chociaż 1.5 dCi w Megane III było znacznie ulepszone, to jednak głównego problemu - obracających się panewek - nigdy w całości nie wyeliminowano. W 1.9 dCi i 2.0 dCi również sporym problemem były obracające się panewki i problemy z układem wtryskowym. Lepiej wybrać wprowadzone w 2012 roku 1.6 dCi, które zapewnia dobrą dynamikę, a przy tym jest trwalsze.
W 1.6 dCi typowa jest awaria przepustnicy sterującej przepływem spalin, ale sam zawór EGR ani filtr DPF nie ulegają awariom. Łańcuch rozrządu jest w tym silniku wyjątkowo trwały, ale w samochodach używanych głównie w mieście może zużyć się szybciej - podobnie, jak turbosprężarka, koło dwumasowe i filtr cząstek stałych.
W starszych samochodach (przed 2012 rokiem) powtarzały się pęknięcia szyby czołowej. Z mniejszych usterek - awarie klimatyzacji, radia, czy kart Hands Free, ale o wiele rzadsze niż w poprzednich modelach.
Tuleje przednich wahaczy, łączniki stabilizatora i drążki kierownicze zużywają się dość szybko, ale nie są to drogie naprawy. Odklejają się też odbłyśniki przednich lamp lub odmawiają posłuszeństwa lampy tylne i klapa bagażnika. To akurat wina zaśniedziałych styków.
Najzabawniejszym problemem jest chyba pokazywanie informacji o usterkach, kiedy te fizycznie nie występują. Jeśli w kupionym egzemplarzu zdarza się coś takiego, o nasz spokój może zadbać czytnik OBD i samodzielne sprawdzanie kodów.
Renault Megane III wypada całkiem przyzwoicie pod względem spalania, ale wiele zależy od stylu jazdy. Silniki z turbo potrafią być oszczędne, ale jeśli wykorzystujemy ich osiągi, spalanie rośnie szybko. Silniki wolnossące palą teoretycznie więcej, ale wahania zużycia paliwa będą w nich nieco mniejsze. Przykładowo: silnik 1.2 TCe zużywa średnio 7,2 l/100 km, a 1.6 16V 7,7 l/100 km. W 2-litrowych silnikach trzeba liczyć się ze spalaniem na poziomie 11-12 l/100 km.
Diesle są za to oszczędne i te, które nas najbardziej interesują - 1.5 i 1.6 dCi - nie palą więcej niż 6 l/100 km.
Pełne dane na temat zużycia paliwa znajdziecie w raportach spalania na AutoCentrum.
O popularności Megane III świadczy liczba ogłoszeń. Na ponad 1200 wystawionych samochodów, równo połowa to diesle. Kombi stanowią około 33 proc. ofert. Za samochody z końcówki produkcji trzeba zapłacić około 35-40 tys. zł.
Renault Megane III było jednak w produkcji aż przez 8 lat, więc po drugiej stronie mamy samochody z lat 2008-2012, które kosztują średnio 15-20 tys. zł. Najlepiej wybrać jednak te wyprodukowane po 2012 roku, z poprawionymi silnikami, ale do zakupu musimy podejść z kwotą co najmniej 20 tys. zł.
Dokładny raport cenowy znajdziecie w poświęconej temu sekcji AutoCentrum.
Jeśli nie lubicie przepłacać, to Renault Megane III kupicie znacznie taniej niż Golfa czy Civica. Zakup się opłaca, bo awaryjność tego modelu jest stosunkowo nieduża i nie należy się go bać - a to strach przed powtórką z poprzedniczki obniżył tak szybko cenę.
Na temat Renault Megane III wypowiedziało się na AutoCentrum ponad 400 kierowców. Co ciekawe, samochód jest oceniany wyżej, niż np. Volkswagen Golf VI. Średnia z ocen to 4,25, a aż 84 proc. kierowców kupiłoby ten samochód ponownie.
Pozytywnym zaskoczeniem okazują się silniki, zawieszenie, układ hamulcowy i karoseria. Źródłem uciążliwych usterek są jednak elektryka i przeniesienie napędu. Najniżej ocenionym elementem samochodu jest widoczność.
Redaktor
Wyszukiwarka samochodów
To Ty określasz swoje potrzeby! Począwszy od sposobu użytkowania samochodu do ustalonego przez Ciebie budżetu.
Szukasz auta nowego? A może używanego? W naszej bazie znajdziesz wiele atrakcyjnych ogłoszeń!
Znajdź swój wymarzony model, a my podamy Ci wszystkie najważniejsze informacje o nim. Poznasz wady i zalety, obejrzysz testy.
Wiesz już, który samochód kupić? Dzięki nam bez problemu skontaktujesz się z dealerem lub właścicielem wybranego auta.