TOP 10 | Samochody, o jakich najprawdopodobniej nie słyszałeś cz. 2

Oto kolejne dziesięć pojazdów, o jakich prawdopodobnie nie słyszałeś. Mam nadzieję, że tym razem będzie to trudniejsze niż za pierwszym razem. 

1.  Lombardi Grand Prix

Zestawienie rozpoczynamy od produktu niewielkiej włoskiej manufaktury z Piemontu. Założona tuż po wojnie Carrozzeria Francis Lombardi specjalizowała się w produkcji nadwozi osadzanych na Fiatach i Lanciach.  Przez niemal trzy dekady swojego istnienia firma wyprodukowała m.in. papamobil dla Papieża Pawła VI czy niezwykle zgrabnego czterodrzwiowego Fiata 127.

Do naszego zestawienia wybrałem model Grand Prix, zbudowany w oparciu o popularnego na przełomie lat 60-tych i 70-tych Fiata 850. W odróżnieniu od wielu projektów Lombardi, w przypadku modelu Grand Prix zdecydowano się na całkowicie nowe nadwozie zaprojektowane przez Giuseppe Rinaldiego.

Samochód posiadał agresywną, sportową sylwetkę, z modnymi wysuwanymi reflektorami. Cechą szczególną było m.in. umieszczenie wszystkich zegarów w konsoli środkowej. Samochód był wyposażony w silniki Fiata o mocy 37 - 47 KM w zależności od roku produkcji. Co najmniej kilkadziesiąt egzemplarzy zostało poddane tuningowi przez Abartha i OTAS.  Najmocniejszym Grand Prix był bez wątpienia Abarth 1300 Scorpione z silnikiem o mocy 102 KM. Model Grand Prix był sukcesem marki, udało się wytworzyć kilkaset egzemplarzy.

Fot. Mr.choppers na lic. Creative Commons 3.0, wikimedia.org

2.  Zeta Sports

Australijska motoryzacja kojarzy się nam co najwyżej z Holdenem czy australijskim oddziałem Forda. Na tym kontynencie konstruowano jednak inne, małoseryjne produkty.

W czasie świetności mikrosamochodów również w Australii podejmowano próby tworzenia takich konstrukcji. Jedną z nich jest Zeta – marka firmy Lightburn, która wytwarzała samochody w latach 1963 - 1965. W gamie modelowej znajdowały się malutkie sedany oraz roadster, który trafił do naszego zestawienia.
Zeta Sports nie była autorskim projektem australijskich inżynierów. Auto początkowo było przygotowane z myślą o wdrożeniu do produkcji pod angielską marką Frisky jako Frisky Sprint. Model nie wyszedł z fazy prototypu ze względu na zamknięcie przedsiębiorstwa w 1961 r.

Zeta Sports bazuje na tym samochodzie. Samochód trafił do sprzedaży w 1964 r. i cechował się lekkim nadwoziem wykonanym z tworzyw sztucznych (400 kg) i dość mocnym 21-konnym silnikiem, który pozwalał na osiągnięcie 125 km/h.  Auto nie stało się sukcesem – wyprodukowano 48 egzemplarzy.

Fot. RM Auctions

3. Monteverdi High Speed

Monteverdi to najprawdopodobniej najbardziej znany producent ze wszystkich, którzy pojawili się w tym zestawieniu. Firma została założona w Petera Monteverdiego w 1967 r. i utrzymała się na trudnym rynku motoryzacyjnym do 1984 r. wydając przez ten czas kilka niezwykłych samochodów: od sportowych Gran Turismo po luksusowego SUV-a Safari.

W naszym zestawieniu pojawił się Monteverdi High Speed będący najbardziej znanym modelem tego producenta wytwarzanym w latach 1967 - 1976 w kilku wersjach. Samochód był wyposażany w duże amerykańskie silniki Chryslera osiągające od 340 do 406 KM.

Monteverdi High Speed było dostępne jako typowe, wielkie Gran Turismo, kabriolet oraz sedan. Samochody w zależności od wersji nadwoziowej znacznie różniły się od siebie.  Coupe i cabrio były dostępne z dwoma pasami przednimi – jednemu bliżej było do wyglądu ISO Grifo, drugi od frontu bardziej przypominał Ferrari 275 GTS z charakterystycznie pochylona maską i pojedynczym, okrągłymi reflektorami.

Monteverdi High Speed dzięki potężnym, 7-litrowym jednostkom było piekielnie szybkie, a przy tym stylowe i komfortowe. Dziś ceny samochodów w dobrym stanie oscylują w granicy 250 tys. euro.

4.  Champion

W okresie powojennym motoryzacja indywidualna rozwijała się dzięki mikrosamochodom. Na zachodzie manufaktury powstawały jak grzyby po deszczu. Wiele z nich wytrzymało jedynie kilka lat. Taką historię ma Champion.  Prace nad stworzeniem małego i taniego samochodu małolitrażowego rozpoczęto w końcu lat czterdziestych na południu Niemiec, w zakładzie firmy ZF. Produkcja rozpoczęła się  na północy, w nowopowstałym zakładzie w Paderborn.

Pierwsze Championy były zasilane motocyklowym silnikiem 250 cm3 o mocy 10 KM, który pozwalał na rozpędzenie opływowego autka do 70 km/h. Kolejnym krokiem było wprowadzenie do produkcji mocniejszego 14-konnego wariantu Champion 400 osiągającego około 80 km/h. Zastosowanie większego silnika zwiększyło cenę, przez co auto przestało być konkurencyjne na niemieckim rynku, gdzie za zbliżoną kwotę można było kupić Garbusa.

Fot. RM Auctions

5.  Glasspar G2

Glasspar G2 to amerykański samochód sportowy stworzony w angielskim stylu, za który odpowiadał Bill Tritt, zajmujący się głównie budową łodzi. Konstruktor wykorzystał swoje doświadczenie z włóknem szklanym do stworzenia lekkiego nadwozia dla samochodu sportowego, co było pionierskie w owym czasie.
Glasspar G2 był dostępny w wersji do samodzielnego złożenia (kit-car) lub jako pełnoprawny samochód, w całości wykonany w zakładzie.

Auto produkowano w latach 1950 - 1953. Glasspar G2 wyróżniał się świetnym rozłożeniem masy, niską masą własną i wysokim stopniem indywidualizacji na życzenie klienta. Glasspar był w stanie stworzyć samochód napędzany jednostkami napędowymi Forda, Mercury'ego czy Cadillaca. Szacuje się, że udało się wyprodukować łącznie ok. 100 nadwozi.

Fot. Alden Jewell, na lic. Creative Commons 2.0, flickr.com

6.  Graham Hollywood Supercharged

Graham-Paige to jedna z kilku amerykańskich marek, które w Europie są nieznane. Marka została założona przez braci Graham w 1927 r. i produkowała samochody w amerykańskim stanie Indiana do 1941 roku, wyróżniające się świetną jakością, bogatym wyposażeniem i nowoczesną konstrukcją.

Ostatnim samochodem stworzonym przez markę jest Graham Hollywood, który wyróżniał się niezwykłą stylistyką w stylu deco oraz turbodoładowanym sześciocylindrowym silnikiem o mocy 120 KM. Samochód był dostępny również w wersji wolnossącej o mocy 94 KM.

Graham Hollywood Supercharged w tej wersji mógł rozpędzić się do 140 km/h. Samochód przez cały okres produkcji (1940 - 1941) pozostał niszowy – wyprodukowano poniżej dwóch tysięcy egzemplarzy.

Fot. Lebubu93, na lic. Creative Commons 3.0, wikimedia.org

7.  Wallyscar

Afrykański krajobraz motoryzacyjny kojarzy nam się ze starymi Mercedesami, Peugeotami, pickupami Toyoty czy Daciami, ale na tym kontynencie pojawiają się również lokalni producenci. Jednym z nich jest Wallyscar, tunezyjska firma mająca w swoim portfolio jeden model zainspirowany stylistycznie Jeepem. Premiera miała miejsce w 2006 r., a dwa lata później rozpoczęto produkcję seryjną. Każdego roku produkowano kilkaset egzemplarzy. Auto wykorzystuje wolnossący, benzynowy silnik 1.4 znany z Citroenów i Peugeotów.

Wallyscar był oferowany do 2014 r. za ok. 24 tys. dinarów, co daje około 40 tys. zł przyjmując obecny kurs walut. Aktualnie trwają prace nad nowym modelem, dostępnym w wersji zamkniętej.

8. Namco Pony Super

W 1972 r. greckie państwowe przedsiębiorstwo podpisało porozumienie z Citroenem na produkcję użytkowego samochodu Baby-Brousse (po modyfikacjach) stworzonego z myślą o motoryzacji Wybrzeża Kości Słoniowej. Tak powstało Namco Pony-Citroen.

Ze względu na niską cenę i dużą użyteczność samochód okazał się sukcesem. W 1985 r. Namco samodzielnie przygotowało następcę – model Pony Super. Tym razem Grecy nie skorzystali z technologii Citroena, stawiając na samodzielną konstrukcję o takim samym przeznaczeniu. Do napędu nowego modelu wykorzystano gamę silników benzynowych i wysokoprężnych Forda. Auto było produkowane do 1992 r., ale nie okazało się takim sukcesem, jak poprzednik. Głównym powodem były zmiany w prawie podatkowym, które nie faworyzowało już użytkowych samochodów.

9. Saipa Tiba

Saipa to duże irańskie przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji samochodów licencyjnych. Początkowo firma produkowała Citroeny oraz Renault. W latach dziewięćdziesiątych rozpoczęto wytwarzanie Kii Pride jako Saipa Pride oraz jej pochodnych. Dziś obok licencyjnych Loganów i C5, wytwarzany jest Saipa Tiba – niewielki sedan segmentu B wyposażony w 1,5-litrowy silnik benzynowy i 5-biegową manualną skrzynię.

Samochód bazuje na zmodernizowanej płycie podłogowej Kii Pirde. Za projekt nadwozia odpowiada Italdesign Giugiaro i jak łatwo zauważyć – nie jest to jego wiekopomne dzieło.  Auto jest oferowane na krajowym rynku oraz eksportowane m.in. do Rosji i na Ukrainę. 

10. Kapi JIP

Kapi Jip to mikroterenówka. Samochód o wyglądzie Jeepa postawiony na malutkich kołach, bardziej pasujących do taczki niż samochodu terenowego. Auto cechuje bardzo prosta konstrukcja oraz niewielki jednocylindrowy silnik o pojemności niespełna 0,2-litra i produkujący ok. 8,5 KM. 

Auto powstało za sprawą Frederico Saldana, wojskowego z czasów II Wojny Światowej, który w 1951 r. wprowadził do produkcji swój mikrosamochód. Auto było dostępne w kilku wersjach (m.in. z drzwiami i miękkim dachem).

Kapi Jip było produktem niszowym, produkowanym zaledwie przez dwa lata w Barcelonie. Liczbę wyprodukowanych egzemplarzy szacuje się na mniej niż 25.

Fot. Peprovira na lic. Creative Commons 3.0, wikimedia.org