Bliźniaki

Załóżmy, że marzysz o dwutygodniowym urlopie nad Adriatykiem, np. we Włoszech. Jeżeli jesteś studentem, to pewnie wrzucasz do plecaka namiot i śpiwór i ruszasz w drogę. Ale gdy masz porządną pracę, a do tego zdołałeś odłożyć parę groszy, możesz zaszaleć – wynajmujesz pokój w eleganckim hotelu z opcją All Inclusive i oddajesz się uciechom życia. Podobnie jest w przypadku wyboru pomiędzy Ideą a Musą. Mniej zamożni zasiądą za kierownicą Fiata, a ci, dla których liczy się znaczek na masce symbolizujący luksus – Lancię. Choć oba samochody są niemal takie same, to cena sugeruje coś zgoła zupełnie innego. Gdzie zatem schowało się te 30 tys. złotych?

Dresik czy garnitur?

W karoserii kasa na pewno się nie ukryła. Nawet motoryzacyjny nieuk zauważy już po pierwszym spojrzeniu, że auta są do siebie bardzo podobne. Różnią się w sumie tylko detalami – innymi przetłoczeniami blachy, reflektorami i zderzakami. Jednak nie na darmo mówi się, że diabeł tkwi w szczegółach. Dzięki kosmetycznym zmianom Musa wygląda przy Idei jak Królewna Śnieżka przy Kopciuszku. Jest po prostu ładniejsza, bardziej dostojna i elegancka. Fiat to szara myszka, która nie zwraca na siebie uwagi, ale wcale nie musi czuć się z tego powodu gorzej. Tym bardziej że pod względem praktyczności nie odstępuje swojej siostry na krok. A w tych samochodach przecież głównie o to chodzi.

Zewnętrzne wymiary nie wróżą rewelacji - bo ile da się upchnąć w autach, które mają niecałe cztery metry długości, czyli mniej niż nowe Punto? Okazuje się, że dużo. Zaskakująco dużo. W samych schowkach można by zmieścić więcej gratów niż w całym 320-litrowym bagażniku. Pasażerowie też mają dobrze. Na przednich siedzeniach miejsca jest więcej niż w niejednej limuzynie, choć trudność może sprawiać zajęcie wygodnej pozycji. Z tyłu też jest nie najgorzej, ale próba upakowania tam trzech dorosłych osób zawadza o sadyzm.

Sadystycznymi zapędami pochwalili się, niestety, konstruktorzy Lancii, którzy fotele wyprofilowali tak, że pasażerowie o słusznym wzroście narzekają na ból pleców po przejechaniu już 100 kilometrów. O niebo lepsze są fotele we Fiacie. Może „komfortowe" - to za dużo powiedziane, ale przynajmniej nie zmuszają do garbienia się. Niestety, takich mało przemyślanych rozwiązań jak siedziska Musy w obu autach jest trochę więcej. Przykładem są dźwigienki kierunkowskazów i wycieraczek umieszczone tak daleko, że trzeba być długopalczastym szympansem, aby dostać do nich bez odrywania rąk od kierownicy. Na szczęście obsługa pozostałych urządzeń pokładowych jest przyjemniejsza i nie sprawia problemów. No, chyba że do Lancii zamówimy sobie automatyczną klimatyzację i rozbudowane radio. Wtedy zaczynają się kłopoty ze znalezieniem odpowiedniego przycisku, np. włączającego ogrzewanie tylnej szyby, a na dodatek z wcelowaniem w niego palcem. Ręczna klimatyzacja w Idei jest znacznie prostsza w obsłudze, a fabryczne radio... nie wiem, bo w testowanym egzemplarzu go nie było.

Ogólnie wnętrze Lancii sprawia wrażenie cieplejszego. Ale nie za sprawą ogrzewania, lecz detali, takich jak: podłokietniki, chromowane wstawki czy białe tarcze zegarów. Ale już plastiki i poziom wykończenia obu aut jest taki sam, czyli średni. „Testówki" miały przejechanych dopiero ok. 30 tys. kilometrów, a już gdzieniegdzie zdążyły się wcisnąć trzeszczące świerszcze; w Lancii obluzował się nawet fotel kierowcy. Dobrze, że nowe Punto to już zupełnie inna bajka.