Jaguar E-type - Półwiecze ikony
Enzo Ferrari widząc ten samochód po raz pierwszy, nazwał go najpiękniejszym samochodem, jaki kiedykolwiek powstał. Niedawno zajął pierwsze miejsce w rankingu stu najpiękniejszych aut wszechczasów, stworzonym przez The Daily Telegraph. Trafił też na wystawę w nowojorskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
Droga Jaguara E-type do pozycji kultowego auta zaczęła się w Genewie w roku 1961. Zanim auto trafiło na targi zostało zaprezentowane dziennikarzom i potencjalnym klientom w restauracji Parc des Eaux Vives. Przyjęcie samochodu było tak entuzjastyczne (na tej właśnie prezentacji Enzo Ferrari uznał nowego Jaguara najpiękniejszym autem w historii), że założyciel Jaguara, sir William Lyons kazał przywieźć z Anglii jeszcze jeden egzemplarz. Testowy kierowca Jaguara Norman Dewis otrzymał przy tym polecenie, aby jechać nocą. Podobno po to, aby umknąć przed zachwyconymi przechodniami i zdążyć na czas.
Obawy nie były przesadzone. Enzo Ferrari nie był jedynym, któremu podobał się E-type. Do grona miłośników tego modelu należeli m.im. Brigitte Bardot, Tony Curtie, Roy Orbison oraz John i Michelle Philips, twórcy popularnego do dziś przeboju „California Dreamin'”, a także Steve McQueen, który potrafił ocenić nie tylko wygląd samochodu, ale i jego możliwości, bo sam startował w wyścigach samochodowych.
|
|
|
Zmysłową, a przy tym bardzo dynamiczną linię samochodu stworzył Malcolm Sayer, inżynier... lotniczy, który jednak miał już za sobą projekty aut opromienionych tytułami zwycięzców z Le Mans – Jaguarów C-type i D-type. Pod maską samochód miał zresztą także silnik, który w latach 50. pięciokrotnie sięgał po zwycięstwa w Le Mans. Obła sylwetka samochodu to jednak nie wynik stylistycznej fantazji, ale matematycznych obliczeń Sayera. Jaguar E-Type był nie tylko piękny, ale i nowoczesny. Miał szerszy rozstaw osi i mocniej nachyloną przednią szybę. Po raz pierwszy w seryjnych autach Jaguara zastosowano w tym modelu niezależne zawieszenie tylnych kół, sprawdzone wcześniej w samochodach wyścigowych. Nowością było także zastosowanie hamulców tarczowych na wszystkich kołach.
|
|
|
Do 1975 roku pojawiły się trzy generacje tego samochodu, ale miały one kilka wariantów. Pierwsze 500 aut miało płaską podłogę i umieszczone na zewnątrz zatrzaski maski. To obecnie rzadkie i cenne egzemplarze. Początkowo samochód był napędzany silnikiem 3,8 l o mocy 265 KM. Przejęta z modelu XK150S jednostka napędowa pozwala na osiągnięcie prędkości do 240 km/h i przyspieszanie do 100 km/h w 7,1 sekundy, paląc przy tym średnio 13,3 l/100 km. W 1964 roku auto wyposażono w silnik większy i mocniejszy – przy pojemności 4,2 l dysponuje mocą 268 KM. Trzecia generacja Jaguara E-type miała już pod maską silnik V12, który z pojemności 5,3 l uzyskiwał moc 276 KM. W latach 1963 – 1964 produkowana była także wersja Lightweight E-type, z większą ilością aluminium w nadwoziu, a do tego silnikiem 3,8 l o mocy podniesionej do 300 KM.
|
|
|
E-type był oferowany w dwuosobowych wersjach jako coupe i kabriolet, ale także czteromiejscowe coupe (wnętrze w wersji 2+2) z rozstawem osi powiększonym o 22,9 cm. W ciągu 14 lat wyprodukowano 70 tysięcy takich aut, co pozwala nazwać go pierwszym w Europie sportowym samochodem w produkcji masowej.