TruckTest 2006 cz.1

Podczas jazd testowych w ramach TruckTest 2006 mogliśmy porównać bezpośrednio dziesięć różnych modeli samochodów użytkowych. Co prawda krótkie jazdy zapoznawcze nie pozwalają na dogłębne poznanie specyfiki pojazdu czy sprawdzenie jego walorów użytkowych, jednak jazda kilkoma konkurencyjnymi modelami jeden po drugim jest dobrą okazją do ich bezpośredniego porównania i „pierwszego wrażenia" jakie wywołują. Do dokładniejszych prezentacji najważniejszych modeli dostawczych, wrażeń z jazd oraz oceny ich właściwości użytkowych będziemy starali się jeszcze powrócić.

Tegoroczny wysyp nowości w segmencie 3,5 tonowych pojazdów użytkowych miał oczywiste odbicie w teście. W naszych jazdach uczestniczył Citroen Jumper, Fiat Ducato, Peugeot Boxer, Volkswagen Crafter (niestety zabrakło siostrzanego Mercedesa Sprintera), wciąż egzotyczny na polskich drogach Nissan Interstar (bliźniaczy wobec modeli Renault Master i Opel Movano) oraz laureat Van of the Year – Ford Transit. Wszystkie te pojazdy udostępniono w wersji najbardziej typowej dla tego segmentu, czyli klasycznego furgonu, choć pojawiającego się w różnych opcjach rozstawu osi, wysokości i długości nadwozia. Brygadową kabinę ze skrzyniowym nadwoziem posiadała Gazela z polskim silnikiem Andorii. W segmencie lżejszych pojazdów dostawczych udostępniono odmłodzony model Renault Trafic w dwóch wersjach – jako furgon oraz wygodny minibus. Małe auta użytkowe samotnie reprezentował Fiat Doblo Cargo w wersji z podwyższonym dachem.

Miłym zaskoczeniem były jazdy włosko-francuskimi trojaczkami (Fiat Ducato, Citroen Jumper, Peugeot Boxer), które różnią się praktycznie tylko przednimi elementami nadwozia i silnikami. Te samochody do tej pory nie cieszyły się zbyt wielką renomą, zwłaszcza wśród użytkowników wykorzystujących pojazdy dostawcze do realizowania ekspresowych przewozów na dłuższych dystansach. Tymczasem zwłaszcza wersja z najsilniejszym silnikiem o pojemności 3 litrów i mocy 157 KM (moment obrotowy 400 Nm) może być ciekawą alternatywą dla tych, którym zależy na sprawnym przemieszczaniu się ze znacznym ładunkiem. Gama silników nowych „trojaczków" nie jest zbyt obszerna, bowiem ogranicza się do trzech opcji. Poza wspólną jednostką 3 litrową, w Ducato montowane są jednostki 2,2 Multijet o mocy 100 KM oraz 2,3 Multijet o mocy 120 KM. W Citroenie znajdziemy 2,2 HDi o mocach 100 i 120 KM. Podczas naszych jazd sprawdziliśmy pojazdy z silnikami 100 konnymi, przy czym w Citroenie współpracował on ze skrzynią 5 biegową, a we Fiacie i Peugeocie zamontowane były przekładnie 6 przełożeniowe, zdecydowanie z korzyścią dla dynamiki i komfortu jazdy.

Wnętrze trzech samochodów praktycznie nie różni się od siebie niczym, za to w stosunku do poprzednich wersji tych modeli przełom jest ogromny. Kabina jest przede wszystkim zdecydowanie przestronniejsza i dłuższa, przez co kierowca zyskał więcej miejsca na nogi, jak i za plecami. Umieszczone pod kątem około 45 stopni i regulowane w jednej płaszczyźnie (wysuwania) koło kierownicy ma niezwykle małą średnicę, niemal jak w gokarcie czy „maluchu". Z jednej strony to zaleta, bo nie ogranicza przestrzeni przechodzeniu wewnątrz kabiny. Jednak taka koncepcja nie do końca do nas przemawia, bowiem tak małe koło kierownicy powoduje niezwykłą wrażliwość układu sterowania na najmniejszy nawet ruch. W koleinach malutka kierownica potrafi mocno zatańczyć. Większa o kilka cm średnica kierownicy pozwoliłaby na większą precyzję także przy manewrowaniu. Nie można mieć za to zastrzeżeń do widoczności z miejsca kierowcy. Duża przednia szyba osadzona jest nisko, a i deska rozdzielcza nie ogranicza obrazu tuż przed pojazdem. Duże lustra boczne z dodatkowymi zwierciadłami szerokokątnymi (opcjonalnie także z ich elektryczną regulacją) zapewniają bardzo dobrą widoczność do tyłu i na boki, choć czasami rama szyby bocznej może lekko przeszkadzać. Dźwignię biegów umieszczono oczywiście na kokpicie centralnym – inne rozwiązanie w dzisiejszych czasach byłoby archaizmem. Cieszy fakt, że konstruktorzy nowych samochodów dostawczych zaczęli na prawdę dostrzegać potencjał przestrzeni drzemiącej w wielkości deski rozdzielczej. Do dyspozycji użytkownika oddano bardzo wiele pomysłowych i funkcjonalnych schowków. Największy z nich, umieszczony w dolnej części konsoli centralnej z powodzeniem pomieści gruby segregator czy nawet laptopa. Mniejsze schowki, przegródki i wnęki umieszczono niemal wszędzie tam, gdzie dało się to uczynić. W górnej części konsoli centralnej zainstalowano podkładkę do pisania z klipsem przytrzymującym papier. W wersjach pozbawionych poduszki powietrznej dla pasażera (co miało miejsce w przypadku Citroena Jumpera) jest ona dodatkowo rozkładana do pozycji pionowej, co przydaje się do zamocowania dokumentu, na który musimy zerkać podczas pracy.