Ocena kierowcy - Honda Civic VIII Hatchback 5d

Zawsze chciałem mieć UFO, ale zawsze były strasznie drogie. Jest rok 2020 - minęło ładnych parę lat, czas leci, ceny trochę spadły. Mam Civic VIII gen. 2.2 i-CTDI 140 KM wersja Sport GT z pakietem Grand Prix. Wygląda jak Type-R, a ma 5 drzwi, i jest dieslu. Wygląda bojowo i śliczne. Rocznik 2008 (fabrycznie bez DPF). Jeżdżę nią dwa lata, długo szukałem przezroczystej sztuki z małym przebiegiem. Jak kupiłem miała koło 114 tys. km. Miałem kilkadziesiąt samochodów różnych marek i ten na spółkę z jedynką BMW jest jednym z lepszych kompaktów jakie miałem. A silnik 2.2 i-CTDI to najprawdopodobniej najlepszy silnik diesla w kompaktach w historii. Ma świetne maniery, dobrze jedzie, pali mało, jest całkowicie niezawodny, Niby części drogie, ale co z tego - skoro nie są potrzebne... Ponoć trudno go zajechać, bo dobrze znosi duże przebiegi. Reszta samochodu też jest w porządku, choć ma dwie wady. Pierwsza to zła widoczność do tyłu, druga to zbyt twarde zawieszenie. Reszta - same plusy.

Silnik 2.2 i-CTDI to najprawdopodobniej najlepszy silnik w kompaktach. Dla tego silnika kupuje się Hondę Civic. Czy jest jakiś 4 cylindrowy silnik w dieslu lepszy od tego hondowego 2.2 i-CTDI? No nie wiem, ale mam wrażenie, że ten jest najlepszy. Wiedziałem że mało pali, jest dynamiczny, niezawodny i trwały. Ale kultura pracy zaskoczyła mnie bardzo. To cichutki silniczek o bardzo kulturalnym obyciu.

Manualna 6b. Nie mam zastrzeżeń, Jest taka jak lubię. Może trochę długie przełożenia, ale moment diesla 2.2 rozwiązuje problem z łatwością. Niestety położenie biegu wstecznego realizowane jest za szóstką. Trochę daleko. Ja wolę wsteczny po niemiecku czyli z przesuwką w górę jak jedynka. Jedyny istotny minus - ta wersja silnikowa jest tylko w manualu.

Zawieszenie twarde do tego stopnia, że myślałem że moje auto jest na sportowym zawieszeniu. Weryfikowałem amortyzatory - fabrycznie są Sachsy z nakleją Hondy. Ale że nie spodziewałem się tak twardej charakterystyki zdecydowałem się na wymianę kompletu amortyzatorów na nowe marki Sachs i sprężyn na używane z anglika z tej samej wersji nadwoziowej i silnikowej. Zmiany nie zauważam, czyli trzeba się przyzwyczaić. To precyzyjny gokart uwielbiający śmiganie po zakrętach. Ale na drogach dobrej jakości.

W Hondzie to najważniejsza sprawa. Nie lubię kombinacji, a ze względu na opinię o ryzyku korozji w Hondzie swoje auto kupiłem sam we Francji. Drogo było, daleko, do tego duża akcyza, ale podwozie mojej Hondy po 12 latach wygląda jak nowe. A w wersji Sport GT z pakietem Grand Prix nadwozie wygląda jak Type-R. Czyli naprawdę bojowo.

Widoczność do przodu dobra, do tyłu bardzo słaba. Na dobicie brak wycieraczki z tyłu. Kłopot jest tak istotny, że zleciłem montaż czujników cofania Cobra Vodafone. Są drogie, ale bardzo dobre - i w dyskretnym montażu. Honda Civic bez czujników cofania - nie da rady. Muszą być. To największa wada tego auta.

Pierwsze zetknięcie z wnętrzem Hondy Civic VIII gen 5d? To faktycznie jest UFO... Po krótkim zaprzyjaźnieniu wszystko na miejscu, kokpit jest ciekawie zaprojektowany, logicznie pomyślany. Inne jak w innych autach - ale fajne i ergonomiczne. Brak wycieraczki tylnej szyby to największy minus tego auta.

Ogrzewanie ma chyba wspomaganie grzałką elektryczną, bo działa naprawę dobrze. Chłodzenie klimy latem także jest skuteczne. Szyby szybko odparowują. Minusem jest brak podgrzewania dolnej części tylnej szyby pod spoilerem - bo ta część nie jest ze szkła. Ale można to przeżyć.

W stosunku do innych samochodów w klasie kompaktów 5d - przód mniejszy niż średnia w klasie, ale dla faceta w moim wzroście 190cm - jest dobrze, Pasażerowie z tyłu - nie wiem czy jest jakoś konkurent z większym wnętrzem dla pasażerów tylnych siedzeń. Bagażnik ogramy i ustawny. Siedzenia składają się opuszczając siedzisko - więc tworzą idealnie płaska podłogę, do tego Honda ma asa w rękawie - to magiczne siedzenia, które można ustawić do pionu i wieźć w miejscu po fotelach tylnych np. dużą kosiarkę. I to jest HIT. Ale żeby to zrozumieć - trzeba zobaczyć jak to wygląda w rzeczywistości.

Mówią,ze wyciszenie w Hondzie Civic jest przeciętne. To prawda. Ale Japończycy zamiast zbudować auto z rechoczącym ropniakiem obkładanym grubą izolacją, zbudowali cichutki silnik, do którego nie potrzeba tego całego ogromu mat. Auto jest ciche z natury, a do tego lekkie - bo nie ma wielkich kilogramów izolacji.

W zakupie jest drogi, akcyza jest duża, na rynku jest mało aut z przezroczystą historią. Ale jak się kupi dobrą sztukę to jedzie ostro, mało pali, nie psuje się, jest trwałe. Jeżdżę na oleju silnikowym Motul 5W40 - i nie ma potrzeby dolewek. Na dokładkę ten diesel bliźniaczego Civica w benzynie 1.8 140KM objeżdża bez wysiłku. Fajny ten 2.2 i-CTDI.

Auto nawet dziś jest jednym z droższych w klasie, ale warto. W porównaniu do niemieckiej konkurencji to zupełnie inny poziom niezawodności. Niby Honda ma drogie części, tak wielu mówi, ale najpierw muszą być potrzebne. Ale aby to zrozumieć - trzeba to auto mieć.

Nic. Zero. Null. Pełna niezawodność. Ale trzeba kupić przezroczystą sztukę z normalnym przebiegiem. A trudno się takie kupuje, bo w PL handlarze nie lubią płacić dużej akcyzy 18,6% za pojemność 2.2l. Ale ten silnik 2.2 to najlepsza rzecz w tym aucie.

To auto jest całkowicie niezawodne. Połączenie kompaktowych rozmiarów zewnętrznych, dużego wnętrza, lekkiego nadwozia z dużym i pracowitym japońskim silnikiem diesla. Mmmm. Sam miód.