„Święty” i jego samochód

Reklama z Simonem Templerem

W roku 1961 brytyjska telewizja ITC rozpoczęła zdjęcia do nowej serii bijącego rekordy popularności na całym świecie serialu „Święty”. Początkowo główny bohater grany przez Moore’a – Simon Templer miał jeździć Jaguarem E-type. Ostatecznie producenci serialu postawili na Volvo. Dlaczego? Według jednej z legend, zadecydował o tym fakt, że Jaguar spóźniał się z dostarczeniem auta. Inna mówi, że szefowie Jaguara w końcu nie zgodzili się na udostępnienie swojego wozu. Podobno, gdy Moore po raz pierwszy zobaczył P1800, wpadł w zachwyt. Dlatego też nie odmówił sobie kupienia tego modelu po przygodzie ze „Świętym”. Panowie z Volvo nawet nie marzyli o tak doskonałej reklamie (co ciekawe, samochód został do filmu sprzedany, nie oddany za darmo!). Doszło do tego, że w pierwszej połowie lat dekady niemal każdy młody Amerykanin i Brytyjczyk chciał wyglądać jak Moore i jeździć P1800. I serial i samochód bili rekordy popularności. Model ten zostało najlepiej sprzedającym się autem Volvo w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych.

Jedno i drugie podziwiać mogliśmy również w Polsce – przygody Simona Templera emitowano raz w miesiącu w „odświętnym”, wolno-sobotnim „Studiu 2”. Co ciekawe, od 1961 do 1964 roku w „Świętym” jeździł model oznaczony rejestracją 71DXC. W połowie lat sześćdziesiątych Volvo udostępniło Templerowi nowszą wersję z numerami 77GYL.

Awantura o syna

Historia P1800 sięga połowy lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. W szwedzkiej fabryce powstało wtedy 70 egzemplarzy modelu P1900. Auto nie podbiło rynku, jednak okazało się dobrą bazą wyjściową do dalszych prac konstrukcyjnych nad pierwszym w historii szwedzkiej firmy pojazdem typu GT. Jego pomysłodawcą był Helmer Pettersson, niezależny inżynier współpracujący wcześniej z Volvo między innymi przy modelu PV444.

W 1957 roku Pettersson uzyskał zgodę szefa Volvo, Gunnara Engellaua na zlecenie dwóm włoskim firmom – Ghia i Frua wykonanie projektów nadwozia P1800. Spośród pięciu propozycji wybrano tę, której autorem był... Pelle Pettersson, syn Helmera. Gdy dowiedział się o tym Engellau, wpadł w furię, gdyż Pettersson senior utrzymywał udział w konkursie swojego syna w tajemnicy. Zmiękł dopiero wtedy, gdy zobaczył projekt Pelle. Auto zwieńczone charakterystycznymi mini-skrzydłami z tyłu (w tamtych czasach element ten powoli wychodził z mody) i zakrzywionymi przednimi zderzakami. Dlaczego samochód nazwano P1800? Powód jest prozaiczny – „P” to personwagen, czyli samochód osobowy, zaś 1800 to pojemność silnika.

Niedbali Anglicy

Pierwsze egzemplarze modelu zjechały z taśmy produkcyjnej dopiero w maju roku 1961, dwa lata po opublikowaniu pierwszych zdjęć i rok po oficjalnej premierze na salonach w Brukseli i Nowym Jorku. Montaż i wykończenie odbywały się w angielskiej firmie Jansen słynącej z produkcji sportowego samochodu Austin Haeley. Początkowo nadwozie P1800 miała zbudować firma Karmann, jednak na przeszkodzie temu stanął Volkswagen. Silniki zaś, wraz z całym osprzętem importowano ze Szwecji. Szefowie Volvo byli bardzo niezadowoleni z pracy Anglików, którym zarzucali niedbałe wykonanie powłoki lakierniczej i kiepską jakość montażu końcowego. Nie minęły dwa lata i całą produkcję P1800 przeniesiono do macierzystej Skandynawii. W nazwie modelu pojawiła się nawet litera „S” (od Szwecji). W 1964 roku zrezygnowano za to z litery „P”.