Srebrne Strzały w Polsce...

Po licznych sukcesach sportowych Mercedesów SSK i „odchudzonej" wersji SKKL, w 1934 roku do wyścigów Grand Prix wystawiono zupełnie nowe auto – Mercedesa W25. Był to samochód z charakterystycznym, jednomiejscowym, aluminiowym nadwoziem o opływowym kształcie. Jego karoseria nie była malowana, lecz tylko wypolerowana do srebrzystego połysku. Za sprawą wyglądu i niesamowitych na owe czasy osiągów samochód ten zyskał nazwę „Srebrna Strzała". Model W25 dał początek całej linii wozów wyścigowych Mercedesa, określanych tym samym mianem.

Fot. Srebrna Strzała – archiwum firmy Mercedes –Benz

Mercedes W25 wyposażony był w ośmiocylindrowy, rzędowy silnik o pojemności skokowej 3360 cm³, osiągający moc maksymalną 340 KM przy 5850 obr./min. (wersja A). W kolejnych wersjach (B, C, E) modelu W25 rosła pojemność skokowa i moc silnika. W najmocniejszej wersji „E" silnik miał pojemność 4740 cm³, moc 480 KM, a pojazd rozwijał prędkość 280 km/h.
W 1937 roku zaprezentowano nową wyścigówkę – W125, będącą zmodyfikowaną wersją poprzednika. Model W125 przeszedł do historii jako najmocniejszy samochód w przedwojennych wyścigach Grand Prix. W Mercedesie W125 powiększono pojemność skokową silnika do 5660 cm³, co zapewniło wzrost mocy do 646 KM przy 5800 obr./min. i pozwalało na osiągnięcie prędkości 320 km/h.

W 1938 roku, zgodnie z obowiązującą wówczas „Formułą 3000", Mercedes zaprezentował nową wyścigówkę – W154. Auto wyposażone było w silnik V12 o pojemności skokowej 2960 cm³ i mocy 420 KM przy 7800 obr./min. Dawało to możliwość osiągnięcia prędkości 290 km/h.
W 1939 roku zaprezentowano dwa nowe auta: W163 i W165. Model W163 był ulepszoną wersją W154. Oznaczenie W163 było określeniem potocznym, prawidłowe oznaczenie fabryczne tego pojazdu brzmiało: W154 (M163). Utarło się jednak określać ten samochód po prostu W163. Zmiany objęły silnik, podwozie i nadwozie. W modelu W163 udało się poprzez szeregowe połączenie dwóch kompresorów zwiększyć moc silnika do 483 KM przy 8000 obr./min., przy niezmienionej pojemności silnika. Zwiększało to prędkość maksymalną do 315 km/h. Mercedes W165 powstał z potrzeby chwili. Hegemonię samochodów niemieckich w wyścigach Grand Prix próbowali przełamać Włosi przez ustanowienie przepisów faworyzujących ich samochody o pojemnościach 1500 cm³.

Odpowiedzią na te działania był Mercedes W165, wyposażony w silnik V8 o pojemności 1493 cm³ i mocy 254 KM przy 7800 obr./min. Pozwalało to na osiągnięcie prędkości maksymalnej 280 km/h.
Z końcem lat 30., ze względu na działania wojenne, wyścigi samochodowe przestały być rozgrywane w Europie.

W wydanej w 2006 roku książce „Mercedes a sprawa polska" znalazła się sensacyjna informacja o wyścigowym Mercedesie W163, który do lat 60. był w Polsce. Całą sprawę przedstawił naoczny świadek – znany miłośnik pojazdów zabytkowych.
To jednak nie koniec sensacji, po ukazaniu się wspomnianej książki pojawiły się poszlaki, wskazujące że w Polsce była także inna „Srebrna Strzała"!!! Badania wiarygodności tej informacji są na ukończeniu i niedługo powinny zostać opublikowane w hobbystycznej prasie motoryzacyjnej.