Volvo 164 – Powrót żelaza

W sierpniu 1968 roku, po ponad dziesięciu latach braku w ofercie modelu z sześciocylindrowym silnikiem, Volvo zaprezentowało nową linię modeli marki. W jej skład wchodził również model 164, który był pozycjonowany w segmencie aut bardziej prestiżowych i luksusowych. Środkowa cyfra „6" w nazwie modelu oznaczała, że w odróżnieniu od samochodów serii 140, wyposażony on był w sześciocylindrowy silnik. W sierpniu 2008 roku obchodzimy 40. rocznicę wprowadzenia tego historycznego dla marki modelu.

Model 164 był całkowicie nowym, ekskluzywnym autem, który uzupełnił ówczesną ofertę modeli: Volvo Amazon (P120) i Volvo 142/144. Premiera samochodu miała miejsce w sierpniu 1968 roku, a jego produkcja odbywała się w latach 1968-75. Ogółem wyprodukowano 144 179 sztuk tego modelu w różnych odmianach. Na jesieni 1971 roku wprowadzono model 164E z elektronicznie sterowanym wtryskiem paliwa. Silnik oznaczony był symbolem B30E, oferował 160 KM i miał praktycznie płaską charakterystykę momentu obrotowego o maksymalnej wartości 235Nm w zakresie 2 300 – 4 500 obr./min. Wysoka wartość momentu obrotowego w szerokim zakresie prędkości obrotowych silnika w praktyce oznaczała dla kierowcy duży komfort, a przede wszystkim mniej zmian biegów podczas jazdy.

6-cylindrowy silnik rzędowy

Wraz z zaprzestaniem produkcji modelu PV830 w roku 1958, zakończona została produkcja silników sześciocylindrowych w programie produkcyjnym firmy Volvo. Silniki B16, B18 oraz B20 różnych typów oraz różnej mocy stosowane były we wszystkich modelach aut w latach 1957-1968. Wielu ludzi pamiętało i ceniło duże, potężne, a przede wszystkim ciche „szóstki" Volvo oraz wygodne i przestronne wnętrza samochodów, w których je instalowano. Z tego powodu wkrótce po zaprzestaniu produkcji modelu PV830, rozpoczęto prace nad nowym projektem – oznaczonym kodem „358". Jego celem było opracowanie alternatywnej jednostki napędowej V8, oznaczonej jako B36, którą zainstalowano w prototypie Volvo Philip oraz również w lekkiej ciężarówce Volvo Snabbe (szybki).

Wkrótce jednak porzucono plany wprowadzenia V8, a w zamian podjęto decyzję o wprowadzeniu sześciocylindrowego silnika o pojemności 2,7 litra z możliwością rozszerzenia jego pojemności do 3 litrów. Silnik B30 (pojemność 3 litry) miał w zasadzie budowę podobną do znanego i popularnego wówczas silnika B18, zachowując przy tym wszystkie cechy, które sprawiły, że mniejsza jednostka zyskała sobie światowe uznanie jako trwała i niezawodna.

Pierwszy model z kontrolą emisji spalin

Silnik B30 miał te same wymiary cylindra co model B20: 88,9 x 80 mm (odpowiednio średnica i skok tłoka). Innymi słowy była to jednsotka o charakterze modułowym, zanim jeszcze wynaleziono to określenie. Projekt ten charakteryzował się również tym, że zawory, tłoki i korbowody można było bez problemu wymieniać na elementy z silników B18, B20 oraz B30.

Moc, moment obrotowy oraz ogólna charakterystyka silnika B30 były zbliżone do innych 3-litrowych „szóstek". To co je wyróżniało na tle konkurencji, to zastosowany w silnikach samochodowych z roku modelowego 1969 układ „filtrowania" spalin montowany w standardzie, czyli w każdym egzemplarzu. Zasada takiego rozwiązania jest prosta: poprzez wykorzystanie szeregu nowych zastosowań po stronie gaźnika oraz układu dolotowego, proces spalania był znacznie dokładniejszy przy niskich obrotach niż w motorach bez układu filtrowania.