Podporządkowany funkcjonalności

W porównaniu do wcześniejszej generacji „mały" Jazz został wydłużony o 5 cm i poszerzony o kolejne 2. Godne pochwały są lusterka, które jednocześnie pasują do całej sylwetki i dobrze pokazują sytuację za pojazdem. Duża szyba czołowa daje znakomity przegląd sytuacji na drodze. Ciekawie wyglądają wycieraczki, które bez zarzutu spełniają swoje zadanie. Trzeba się tylko przyzwyczaić do przednich słupków, nieco szerokich z powodu umieszczenia w nich bocznych kurtyn powietrznych.

Pojazd w kolorze „Premium deep violet pearl" robi dodatkowe wrażenie, nie tylko dlatego, że jest rzadko spotykany. Bagażnik mieści teraz od 375 do 892 l. Bardzo praktyczne jest składnie tylnych siedzeń do zupełnie płaskiego poziomu, co pozwala przewozić tym niewielkim pojazdem, naprawdę rzeczy o dużych gabarytach. Ponadto, po całkowitym położeniu przedniego fotela pasażera, uzyskujemy przestrzeń umożliwiającą transportowanie jakichś długich przedmiotów. Dodatkowo mamy do dyspozycji „patent" Hondy, czyli drugi sposób składania tylnej kanapy. Mianowicie podniesienie siedzisk do pionu. Powstaje również duża przestrzeń, zwłaszcza dla wąskich, ale wysokich przedmiotów. Ten, dobry, patent czyni Hondę Jazz jeszcze bardziej funkcjonalnym samochodem. Wnętrze pojazdu jest duże i przyjemne, design siedzeń i tapicerki drzwi stwarza pozytywne wrażenie. Żadnych, niepotrzebnych srebrnych ozdób itp. Fotele są wyprofilowane, siedzi się dość wygodnie, choć oczywiście nie jest to klasa premium, pozwalająca pokonywać bez zmęczenia większe dystanse. Daje się we znaki brak podłokietnika lub chociaż małej konsoli między przednimi fotelami. Miejsca na tylnych siedzeniach jest tak w sam raz, ale tutaj również nie polecam podróży na długich dystansach, zwłaszcza osobom wysokim. Tylna kanapa wydaje się idealna dla dzieci (mocowania Isofix są w standardzie). Dużo rzeczy możemy schować w dwóch schowkach umieszczonych w desce rozdzielczej po stronie pasażera. Kierownica typowa dla Hondy i podobnie jak dźwignia zmiany biegów jest przyjemna w dotyku. Szkoda, że nie ma możliwości sterowania najprostszymi funkcjami systemu audio z koła kierowniczego. Można to robić tylko przyciskami i pokrętłami umieszczonymi w środkowej części deski rozdzielczej. Całość nie wygląda może nadzwyczaj efektownie, natomiast dobrze spełnia swoje zadanie i sterowanie systemami audio i wentylacji jest bardzo wygodne.

Zarówno obrotomierz jak i prędkościomierz są mało przejrzyste. Po co przy silniku 1,2 l o mocy 90 KM wartości 8000 obr./min. i 220 km/h? Aby jednak zrekompensować ten, mało udany, obrotomierz dostajemy wskazówkę „down – up" czyli w górę, w dół sugerującą odpowiednią zmianę biegu. I tak np. już przy 45 km/h otrzymywałem wskazówkę włączenia V biegu. Wniosek stąd, że system jest nastawiony na ekonomiczną jazdę. Ale trudno, by było inaczej, przy małym i oszczędnym silniku 1,2 l. Jest to typowa jednostka miejska, od której nie można wymagać dużych prędkości lub dobrego przyspieszenia. Jednostka 1200 cm3 i-VTEC 16V o mocy 90 KM to silnik, przede wszystkim, dla oszczędnych i chcących spokojnie poruszać się po drogach. Porównując wskazania komputera pokładowego z danymi producenta, zużycie paliwa jest podobne, a więc: w mieście nieco ponad 6 l/100 km ( 6,5 l), na trasie 4,5 l/100km ( 4,5 l). W nawiasach podałem dane producenta. Przy ekonomicznej jeździe udało mi się uzyskać na wyświetlaczu średnie spalanie ok. 5,2 l/100km, czyli niemal identycznie z wartością 5,3 l podawaną przez Hondę. Ale podkreślam, że była to bardzo ekonomiczna jazda, dlatego sądzę, że trzeba przyjmować średnie zużycie na poziomie 5,5 – 6l. W ecodrivingu na pewno nie pomaga niewielki i mało precyzyjny wskaźnik chwilowego zużycia paliwa. Pomysł z wychylnym wskaźnikiem elektronicznym może i dobry, ale jest on zdecydowanie za mały. Jak wspomniałem wyżej już przy niecałych 50 km/h można włączyć V bieg, a gdzie VI chciałoby się zapytać… Na pewno by się przydał. Samochód dobrze trzyma się drogi i bez trudu pokonuje zakręty. Gorzej jest na nierównościach, gdzie słyszymy dokuczliwy stukot tylnej klapy. Nie usprawiedliwia tego fakt, że jest to dość duża klapa niczym w aucie typu kombi.

Drobiazg, który mnie denerwował, to zamykanie auta od środka i potem odryglowanie. W Jazzie drzwi nie otwierają się niestety automatycznie od środka. Kilkakrotnie chciałem wysiąść szybko z auta i nic z tego. Najpierw odrygluj zamki!

Duży plus przyznaję Hondzie za instrukcję obsługi dołączoną do samochodu. Są w niej zawarte dodatkowe, a bardzo przydatne, informacje rzadko spotykane w innych markach, takie jak m.in.:
- zalecana prędkość zmiany biegu
- maksymalna prędkość na danym biegu
- instrukcja wymiany żarówek
- instrukcja wymiany filtra przeciwpyłowego.
Ta obszerna księga jest godna polecenia i naśladowania przez innych producentów. Na minus zapisuję poranne uruchomianie samochodu, zwłaszcza w niższej temperaturze. Automatyczna regulacja obrotów podnosi je czasem na biegu jałowym do niemal 2000 obr./min. Oprócz dodatkowego hałasu, mamy znaczne zużycie paliwa. Nie wiem, dlaczego konstruktorzy zdecydowali się na takie rozwiązanie, u innych producentów tego nie ma i silniki pracują normalnie.