Terenowa limuzyna

Skoro jesteśmy przy tylnej części nadwozia należy wspomnieć o przestrzeni przeznaczonej na bagaż. 1000 litrów, które można powiększyć do 2050 litrów zapewnia bardzo przyzwoite możliwości transportowe. Jeżeli dodamy do tego ładowność 655 kg można zaryzykować stwierdzenie, że Pajero może posłużyć za małą ciężarówkę. Oczywiście tylko, jeżeli zajdzie taka potrzeba. 5 osobowy wyjazd na narty nie stanowi problemu. Miejsca będzie pod dostatkiem zarówno dla narciarzy jak i dla ich sprzętu. Felerem, który rzucił mi się w oczy jest sposób otwierania piątych drzwi. Otwierają się do prawej strony, czyli dokładnie w stronę krawężnika. O ile rozwiązanie to ma sens w Japonii, gdzie obowiązuje ruch lewostronny, to w europie jest całkowicie pozbawione sensu. Wspomniane drzwi po otwarciu w warunkach ciasnoty miejskiej czasami potrafią niemal uniemożliwić załadunek bagażu. Zastanawia fakt, dlaczego w wersji europejskiej konstruktorzy oprócz kierownicy nie umieścili także zawiasów drzwi bagażnika po lewej stronie. Zabieg nie wydaje się kosztowny i czasochłonny, a na pewno w znacznym stopniu ułatwiłby codzienne użytkowanie samochodu.

Seryjne wyposażenie Pajero nie powala na kolana. Wydaje się to dziwne w samochodzie kosztującym niemal 250 tysięcy złotych w wersji podstawowej, ale to, co potrzebne dla komfortowego podróżowania jest montowane fabrycznie bez żadnych dopłat. W najuboższej wersji Mitsubishi znajdziemy między innymi: automatyczną klimatyzację, ABS z EBD, radio CD + 6 głośników, tempomat, system kontroli trakcji i hamowania silnikiem podczas zjazdów z ostrych wzniesień, elektrycznie sterowane szyby oraz układ stabilizujący tor jazdy. Za reflektory ksenonowe Mitsubishi każe sobie słono płacić.

Pajero jest bardzo bezpiecznym autem. Masa własna wynosząca 2000 kilogramów oraz rozmiary samochodu pozwalają poczuć się bardzo pewnie na drodze. W przypadku kolizji pasażerowie są chronieni przez czołowe oraz boczne poduszki powietrzne.

Jazda terenowym Mitsubishi, szczególnie w mieście jest znacznie mniej uciążliwa niż samochodem osobowym. Ze względu na rozmiary wydaje się to paradoksem, ale w praktyce okazuje się prawdą. Chodzi o efekt psychologiczny. Kierowca jadący przed nami dwa razy zastanowi się widząc w lusterku takiego kolosa, zanim zdecyduje na przykład wymusić pierwszeństwo. Uwagę zwrócił mi na to już dość dawno temu kolega, pasjonat samochodów terenowych, jednakże wydawało mi się to dość dziwne. Teraz podpisuję się pod tym obydwoma rękami. Zachwycającym jest fakt, jak kulturalni stają się polscy kierowcy, widząc terenowego olbrzyma w tylnym lusterku.

Do napędu testowanego Pajero służy 16 zaworowy 4 cylindrowy diesel o pojemności 3.2 litra, wyposażony w turbodoładowanie i chłodnicę powietrza doładowującego. Moc maksymalna nie jest imponująca. 165 koni mechanicznych na papierze wygląda dość marnie, jeśli weźmie się pod uwagę masę auta. Wrażenie znika jednak już po paru kilometrach. Niemal 400 niutonometrów momentu obrotowego, dostępne od 2000 obrotów, lekko i sprawnie radzi sobie z olbrzymim autem. Wyprzedzanie na trasie nie stanowi problemu. Samochód nie nadaje się do ścigania spod świateł, ale nie do tego przecież służy. Według producenta przyspieszenie do „setki" zajmuje około 13 sekund w wersji z automatyczna skrzynią biegów, a prędkość maksymalna wynosi 170 kilometrów na godzinę. Myślę, że powodów do narzekań nie ma. Natomiast pod dystrybutorem można przeżyć szok..... Pajero średnio zadowala się niecałymi 10 litrami ropy na 100 kilometrów! Wynik niemal doskonały. Niektóre samochody klasy kompaktowej oferują podobne spalanie. Dużym mankamentem tego silnika jest jednak jego hałaśliwość. Zarówno na zewnątrz, jak i w kabinie słychać wyraźnie klekot diesla. Nie przeszkadza to na początku, natomiast na dłuższej trasie jest męczące. Właściciel testowanego egzemplarza poważnie zastanawiał się, czy nie oddać auta w ręce firmy zajmującej się montażem zaawansowanych systemów nagłośnienia samochodowego, aby wyciszyć hałasujący silnik.