Gdy odkupowałem to auto od ojca – to był 2000 rok (auto było z 1998 roku i miało wtedy 2 lata) – człowiek miał wtedy 19 lat, a wyboru za dużego nie było w przystępnej cenie – z nowych lub prawie nowych tej klasy i gabarytów autek (bo szrotu z zza zachodniej granicy obawiałem się kupować) - na które było mnie wtedy stać to były jedynie Polonez Caro, Wartburg 1,3, Łada Samara, Yugo Florida, KIA Rio, Daewoo Lanos, ewentualnie mniejszy Matiz lub Seicento…, albo Skoda Felicia właśnie… Wszystko inne było znacznie droższe od Felicji - jeśli chciało się mieć przynajmniej 75KM mocy, tani i wszędzie dostępny serwis, niezawodne niemieckie części (silnik i skrzynia od VW Golfa, części mechaniczne to mix z Polo III, Golfa III, Ibizy II) i zachowawczy choć wolno starzejący się design… Wybrałem czerwoną wersję Perfekt 1,6 mpi LXi (Felicji w tej wersji wyszło tylko 1000 sztuk – 500 czerwonych i 500 srebrnych) – oprócz wersji Sport z żółtymi licznikami, wersja Perfekt była chyba najlepiej wyposażoną opcją. Moja Felicja miała wtedy wszystko to co powinien mieć mały rodzinny samochód, a nawet więcej. Oprócz golfowskiej skrzyni i silnika, oraz wtrysków Bosha, moja Felicja miała też m.in. welurowe siedzenia, elektryczne przednie szyby, autoalarm z immobilajzerem i centralny zamek z pilota, halogeny w zderzakach, klimatyzację, lakierowane lusterka, alufelgi, atermiczne szyby, dodatkowe światło stopu, poduszki powietrzne (kierowcy, pasażera i boczne poduszki w boczkach foteli przednich), regulowana wysokość pasów bezpieczeństwa, rozpórkę usztywniająca zawieszenie umieszczoną pod maską silnika, plastikowe chlapacze, pełnowymiarowe koło zapasowe, zamykany i wyciągany specjalny schowek w desce rozdzielczej, zagłówki na tylnej kanapie, czerwony lakier specjalny „crweny raid”, itd., itp. (ja dołożyłem jeszcze od siebie szyberdach i końcówkę wydechu oraz blendy przednich lamp i nakładkę na kratkę wlotu powietrza w przedniej masce – wszystko oryginalne i dedykowane do tego modelu z firmy tuningowej – Milotec, a także dodałem jeszcze markowe radio Pioneer z delfinkami) – auto wyglądało nieziemsko przy tych wszystkich ówczesnych lanosach, carówkach i samarach… Mocy było wystarczająco (75KM mocy), bo auto było lekkie i zwinne – nie raz zostawiałem na światłach zachodnie fury… Także naprawy kosztowały grosze (również te pogwarancyjne), bo do tego auta pasowało prawie wszystko z całej gamy WV i Seata oraz mnóstwo dobrej jakości zamienników lub używek (popularny model – więc oryginalnych części na szrotach nie brakowało), komfort i wyciszenie oraz wielkość kabiny i bagażnika – jak na tamte lata był więcej niż wystarczający, a i samo auto – szczególnie w wersjach limitowanych jak Perfekt, Sportline, Saga, Klif, Samba, Golden Prague, Family... (było ich dużo) – fajnie się wyróżniało na drodze. Z minusów to dość słabe seryjnie hamulce, ciut za małe koła, kiepskie światła (mimo sporych kloszy), słabe oceny w testach bezpieczeństwa i crashtestach (ale kto się w tym w 1999 roku przejmował skoro większość jeździła Maluchami czy Tico albo złożonymi z 4 kawałków Audikami z Rajchu), no i chyba największa bolączka – rdzewiejące tylne klapy bagażnika… (choć i na to były sposoby – wystarczyło nawiercić wewnętrzny rant klapy bagażnika aby wpływająca do jej wnętrza spod plastikowej listwy woda – nie zostawała wewnątrz tylko wylatywała swobodnie - i problem rdzy się nie pojawiał – ale to wiedzieli tylko wtajemniczeni)… Autem przejechałem 98 tyś km, jedyne co oprócz olejów, tarcz i klocków oraz rozrządu wymieniłem, to akumulator, kilka żarówek, czujnik temperatury chłodzenia i jakieś cięgna w skrzyni biegów bo po kilku latach dwójka wchodziła z lekkim zgrzytem – ale to tez kosztowało grosze... Nic więcej mi się ne zepsuło. Miło wspominam to auto – szczególnie że miałem je w wersji najwyższego możliwego wyposażenia – Perfekt i dlatego, że to był w zasadzie mój pierwszy prawdziwy samochód (Malucha bowiem nie liczę).

Posiadam dwie Felicie, jedna z 2000 roku z przebiegiem 46 tys. km. z silnikiem 1,3MPi o mocy 68KM, druga z 1996 roku z przebiegiem ponad 600 tys. km z silnikiem 1.3i o mocy 54KM. Pierwszą kupił mój ojciec z salonu jako nową, jest używana sporadycznie, drugą mam od 16 lat i służy jako samochód roboczy do wożenia gruzu i drewna. W tej roli najlepiej sprawdziłaby się z silnikiem 1.9D, ale 54 konne 1.3 też daje radę. Felicia świetnie sprawdzi się jako tani samochód do codziennej eksploatacji, to najlepiej z silnikiem 1.3. Jako wóz roboczy także sprawuje się nienagannie. W zasadzie już za ok. 1000 zł można dostać samochód, który będzie wiernie służył na co dzień i którym można pojechać w 4 osoby na wakacje (w 5 będzie już ciasno). koszty utrzymania w zasadzie nie występują. Jak coś się zepsuje, części są tanie, a naprawa prosta. Ogółem na Felicji można polegać, awarie uniemożliwiające jazdę raczej nie występują. Są to jedne z najlepszych samochodów, jakie miałem do tej pory, a miałem sporo.

Moment sprzedaży to szczera opinia. Kupiłem jeden z najdroższych z małym przebiegiem. Ma swoje wady, naprawy tanie, nie ma tańszego auta w europie tak myślę, ale trzeba czasem zajrzeć pod tą maskę czy są płyny. Małe z zewnątrz trochę ciasne w środku. Świetnie się parkuje i wyprzedza - widoczność i zawsze się gdzieś wciskam. Brak wspomagania nie robi mi tutaj różnicy, jestem chłop a nie pipa. Brakowało mi niestety klimatyzacji, i... tyle. Jeździłem tym wszędzie dalej i bliżej, jeździłem mercedesami i vw ami, ale te najlepiej zapamiętam, bo żadnych podkreślam żadnych problemów, ludziom te auta się psują wydają majątki, a moje śmiga. Kupił bym ponownie.