Mimo tego, że poprzedni model był i tak świetnym miejskim ścigaczem, który nawet z amatora potrafił zrobić Walthera Rohla, W177 jest pod każdym względem jeszcze bardziej zjawiskowe. Jest jeszcze szybsze, bardziej precyzyjne i daje dużo więcej możliwości, jeśli mamy okazję doprowadzić to auto do granic wytrzymałości. Poprawiono napęd - mechaniczny dyfer na przedniej osi już tak bardzo nie pozwala autu wyjeżdżać przodem, co zdarzało się w W176. Na tylnej osi mamy co prawda elektroniczny dyferencjał, ale jest on w stanie przekazywać więcej momentu w kierunku podsterowności, jeśli taka jest nasza wola. Skrzynia biegów jest szybsza, nie tylko przy wyższych przełożeniach, ale także zminimalizowano lag przy starcie, który dokuczał zwłaszcza pierwszym wypustom poprzednika. Nowe A45S zorientowano bardziej na performance i to czuć całym ciałem. Na torze jest jak elektryczny skalpel, który z chirurgiczną precyzją pozwala wgryźć się w zakręty. Długie sekwencje gaz-hamulec nie robią na nim wrażenia, można go męczyć do upadłego. Jest też w nim ogrom elektroniki i to chyba jest najbardziej imponujące. W trybie Comfort spokojnie szusujemy sobie po mieście na trasie dom-sklep-praca, uważając jedynie żeby nie przetrzeć dokładek na osiedlowych krawężnikach. Natomiast, kiedy chcemy trochę poszaleć, auto w trybie Race staje się prawdziwym szatanem do kręcenia czasów na krótkich, technicznych torach. Jest przy tym niesamowicie posłuszne, na dobrej gumie i bez kontroli trakcji nie wypadnie łatwo z obranego toru. Kiedy prowadziłem pierwszy raz 381-konne W176 w 2018 roku, wydawało mi się, że jeżdżę gokartem z homologacją drogową. W W177 czuje się jakbym prowadził auto klasy DTM. To auto nie jedzie, ono zapiernicza. I dzięki dodatkowym systemom robi to tak, że nie boisz się o swoje życie. Oczywiście, jest jednak parę minusów. Gdyby tak nie było, to każdy jeździłbym Mercedesem A45S, a inne marki samochodów nie miałyby racji bytu. Niestety mają. Można się przyczepiać do słabej jakości plastików, nie tylko wewnątrz, ale także i na zewnątrz (trzeszczący spoiler przy zamykaniu klapy bagażnika), ale chyba najbardziej denerwuje mnie jedna rzecz. To spartolony dźwięk. A45S ma w standardzie kontrole klap w wydechu, ale spełnia też życzenia świąteczne Greenpeace, dzięki czemu auto może być albo ciche, albo... ciche. Coś tam strzela przy redukcji, coś tam pierdzi przy zmianie biegów, ale jednak w takim stylu, że zastanawiasz się czy to tak naprawdę ktoś wymyślił czy jednak udać się do serwisu. No i patrząc na złożoność tej konstrukcji - duże turbo, 3 pompy wody i mocno wyżyłowany silnik, raczej nie zaryzykowałbym jeszcze modyfikacji układu wydechowego w obawie o utratę gwarancji. Biorąc jednak wszystko do kupy, uważam, że A45S to najlepsze auto w tej klasie. Nie jest to typowy hot-hatch - to auto o klasę wyżej. Osiągami trzepie większe i mocniejsze auta na torze. Audi RS3, mimo że na papierze podobne - w praktyce jest mniej wyrafinowane. Nowe BMW M135i, GOLF R - meh. A45S to auto absolutnie uniwersalne, torowy demon, którym można jeździć po bułki do sklepu. Wydaje się, że to już szczyt ludzkich możliwości. Szkoda, że kosztuje tyle, co używane 911.