Ocena kierowcy - Honda Civic VIII Hatchback 5d

Civic VIII generacji to samochód solidny mechanicznie i wyróżniający się stylistycznie. Cierpi na parę wad konstrukcyjnych, takich jak wyciszenie kabiny, jakość plastików wewnątrz i powłoki lakierniczej na zewnątrz, jednak nie dyskwalifikują one tego pojazdu. W ciągu trzyletniej eksploatacji nigdy mnie nie zawiódł i nie zanosi się na to w dającej się przewidzieć przyszłości. Sprawia dużo przyjemności z jazdy a z nielicznymi wadami da się żyć.

Silnik jest dość dynamiczny i świetnie wchodzi na obroty. Do tego zużycie paliwa utrzymuje się na przyzwoitym poziomie, średnie w granicach 7 - 7,5 litra na 100 km nie stanowi problemu i jest do osiągnięcia bez specjalnych wyrzeczeń co do dynamiki jazdy, no chyba że większość kilometrów robimy w mieście. Wtedy trzeba liczyć się z tym, że spalanie wzrośnie do ponad 8 litrów. Niestety, jednostka napędowa jest dość hałaśliwa. W zakresie najbardziej dynamicznym dla niej - powyżej 4 tys. obr. - natężenie dźwięku jest w moim odczuciu trudne do zniesienia na długich, kilkuset kilometrowych trasach. Elastyczność samego silnika jest niezła jednak skrzynia biegów ma dość długie przełożenia co przy wysokoobrotowej charakterystyce motoru powoduje konieczność redukowania biegów i znoszenia wspomnianego już podwyższonego hałasu. Niestety, odgłos pracy tej jednostki mogę nazwać tylko hałasem bo do rasowego brzmienia choćby hondowskich silników serii K20 ma bardzo daleko. Motor nigdy nie potrzebował żadnych dolewek oleju pomiędzy przeglądami. Ogólnie oceniam go nieźle ale gdyby dać krótszą skrzynię biegów i lepsze wygłuszenie kabiny jednostkę napędową oceniłbym na "doskonale", nawet jeżeli wiązałoby to się z nieznacznym podwyższeniem zużycia paliwa.

Skrzynia biegów przeważnie bardzo przyjemna i gładka w użyciu. Piszę "przeważnie" bo czasem - rzadko ale jednak - zdarza jej się haczyć. Zestopniowanie biegów poprawne ale z nastawieniem na ekonomiczną jazdę na niskich obrotach na których silnik jest jeszcze stosunkowo niemrawy. Dla przykładu podam, że przy 100 km/h na 6 biegu obroty wynoszą 2400, natomiast na biegu 5 ledwie 3000, podczas gdy samochód zaczyna naprawdę nieźle jechać od 3500 obr/min. Innymi słowy aby chociaż trochę poczuć deklarowaną moc silnika trzeba redukować biegi, czasem nawet o dwa w dół. Za to jakże istotne w folderach reklamowych emisje CO2 i teoretyczne, deklarowane zużycie paliwa imponują, prawdopodobnie m. in. właśnie dzięki takim a nie innym przełożeniom. Nachalna ekologia bywa jednak nieco irytująca, zwłaszcza w samochodach z - choćby niewielkim - sportowym "zębem", jakiego można by oczekiwać po symbolu Type-S.

Przyczepność Civica Type-S, jeżdzącego na oponach 225/45R17 i z nieznacznie obniżonym i utwardzonym zawieszeniem w stosunku do wersji pięciodrzwiowej jest trudna do wykorzystania dla przeciętnego kierowcy w normalnym ruchu drogowym i na suchym asfalcie, choć daje dużo przyjemności z prowadzenia. Przechyły na łukach drogi i zakrętach są bardzo małe, uślizgi kół i ugięcie opon praktycznie żadne. Mokra nawierzchnia ujawnia dość silną tendencję do podsterowności ale łatwą do opanowania, nawet gdy wyłączy się układ stabilizacji VSC. Ogólnie na krętych drogach i szybkich łukach frajda z prowadzenia jest spora. Niestety, te drogi i łuki powinny mieć możliwie jak najbardziej gładką nawierzchnie bowiem dość twarde zawieszenie powoduje, że na nierównościach samochód zaczyna podskakiwać i jedynym na to lekarstwem jest znaczne zmniejszenie prędkości. Na poprzecznych garbach daje się wyczuć nieznaczne "przestawianie" tylnej części samochodu na zewnętrzną stronę zakrętu co jest pokłosiem zastosowania zespolonej belki skrętnej w tylnym zawieszeniu. Jeżeli chodzi o komfort resorowania to jak wspominałem zawieszenie jest z gatunku twardych - wersja Type-S ma je dodatkowo usztywnione w stosunku do normalnego, 5-cio drzwiowego Civica. Oceniam go jako dostateczny. Duży minus natomiast na wyraźnie słyszalną pracę zawieszenia - myślę, że jest to podobnie jak przy silniku, wynik kiepskiego wygłuszenia przestrzeni pasażerskiej. Zaskakująco duża średnica zawracania (większa niż w Accordzie z lat 2002 - 2008!).

Do przodu dobrze (trochę szerokie przednie słupki dachowe), na boki bardzo dobrze (wersja trzydrzwiowa ma dłuższe drzwi boczne a co za tym idzie, słupki środkowe znajdują się daleko za głową kierowcy) natomiast do tyłu bardzo kiepsko. Konieczne czujniki parkowania z tyłu i bardzo przydaje się umiejętność cofania na lusterka.

Osobiście nie mam zastrzeżeń, chociaż niektórych przeraża ilość wyświetlaczy na desce rozdzielczej i jej nietypowy wygląd. Mnie nie. Gdybym się czepiał to poprosiłbym tylko producenta o jakieś sensowne miejsce na umieszczenie gaśnicy. No i prosi się o mechanizm składania foteli z przodu z jakimś mechanizmem pamiętającym ich ustawienie. A tak za każdym razem kiedy ktoś wsiada do tyłu trzeba na nowo ustawiać odległość fotela od kierownicy i nachylenie oparcia. Denerwujące, nawet jeśli korzysta się z tylnej kanapy sporadycznie.

Bez rewelacji ale i bez powodów do narzekań. Myślę, że typowa dla tej klasy aut. I na ciepło i na zimno trzeba trochę poczekać ale w sumie temperaturę zawsze udaje się utrzymać na komfortowym poziomie.

Kierowca ma sporo miejsca, pasażerowie z tyłu jak na klasę kompaktową bardzo dużo, natomiast wysoki pasażer z przodu będzie utyskiwał nieco na ukształtowanie deski rozdzielczej przed nim, która trochę ogranicza miejsce na kolana. No, ale musi mieć powyżej 185 cm wzrostu żeby to w ogóle zauważył. Bagażnik rekordowy jak na hatchbacka tej klasy, taki jak w Accordzie.

Wspomniane przy okazji opisu silnika i układu jezdnego kiepskie wyciszenie komory pasażerskiej. Głośny silnik powyżej 3,5 - 4 tys. obr., bardzo słyszalna praca zawieszenia, także szum opon. Na krótkich trasach, do 100 - 150 km, nie przeszkadza za bardzo ale na dłuższą metę robi się to trochę dokuczliwe. Irytujące bywają także poskrzypywania kiepskich plastików deski rozdzielczej - zwłaszcza, co ciekawe, podczas wysokich temperatur w lecie. W zimie jest pod tym względem znacznie lepiej.

Biorąc pod uwagę pojemność skokową i moc silnika niewielkie zużycie paliwa. Ceny przeglądów typowe dla ASO, napraw - poza paroma drobiazgami poprawionymi na gwarancji - nie było.

Samochód nie jest tani ale sporo oferuje w zamian, zarówno jeżeli chodzi o parametry techniczne jak i wyposażenie. Jest nadzieja, że będzie można dostać za niego niezłą cenę przy odsprzedaży.

W zimie, po roku użytkowania, zamarzł spryskiwacz lewego reflektora. Został wymieniony na gwarancji, podobnie jak prowadnica szyby od strony pasażera - wada materiałowa. Usterką, niedoróbką która ciągle jest i już pozostanie jest kiepska jakość tworzyw sztucznych we wnętrzu auta, co nie tylko widać i czuć ale czasem także słychać.

Mechanicznie auto jest bez zarzutu, trudno też oczekiwać śladów korozji w trzyletnim pojeździe, niemniej jednak muszę wytknąć Hondzie jakość powłoki lakierniczej nadwozia, która jest po prostu skandalicznie niska. Lakier jest bardzo cienki i niezwykle podatny na wszelkiego rodzaju odpryski i zarysowania. Dla przykładu: w okolicy klamek w moim egzemplarzu jest pełno drobnych rysek, powstałych prawdopodobnie od paznokci przy otwieraniu drzwi. Zaznaczam, że nie eksploatuję intensywnie swojego samochodu, uważam jak chwytam za klamkę i nie zdarza mi się wozić kobiet o długich paznokciach.