Włoski wielozadaniowiec

Zmiany w porównaniu z pierwszą generacją Doblo nie są rewolucyjne i dosięgły głównie zmiany stylistyki przedniej części auta. Zastosowano nowe reflektory, oświetlające drogę skuteczniej od poprzedników. Poprawiono też kilka detali we wnętrzu, choć ogólny wystrój deski rozdzielczej z wysoko umieszczoną dźwignią biegów nie zmienił się. Dużo lepiej zagospodarowano boczki drzwi, gdzie umieszczono normalny podłokietnik, a na zewnątrz zastosowano szersze listwy odbojowe. W połączeniu ze zmodernizowaniem palety silników przyczyniło się do zdobycia przez dostawcze Doblo tytuły Van Of The Year 2006.

Najważniejszą konstrukcyjną nowością wydaje się wprowadzenie do sprzedaży wersji towarowej Doblo Cargo Maxi, z rozstawem osi powiększonym o 38 mm i ładownością równą 850 kg. Zwiększona z 730 kg ładowność dostępna jest także w modelu krótszym. Długość całkowita Cargo Maxi liczy 463 cm, więc auto nie sprawi dużych problemów w ruchu miejskim, a większy rozstaw osi dodatnio wpływa na rozłożenie masy i stabilność Fiata podczas szybszej jazdy pozamiejskiej. Przedłużony rozstaw osi spowodował, że długość ładowni przekracza nieznacznie 2 metry, a jej pojemność 4 m3. Wysokość i szerokość ładowni nie zmienia się i wynosi odpowiednio 1300 mm oraz 1470 mm a kształt przestrzeni ładunkowej jest praktycznie prostokątny. Szerokość między nadkolami wynosi 1,2 metra – oznacza to, że można by tam poprzecznie umieścić typową paletę, ale tylko „na wcisk". W podłodze ładowni umieszczono cztery pary uchwytów do mocowania ładunku.

Wersja krótka występuje dodatkowo w opcji z podwyższonym dachem, oraz z uchylną częścią dachu w tylnej części. Dostępne opcjonalnie drzwi boczne po stronie prawej (w wersji krótkiej także po lewej) liczą 1140 mm wysokości i 685 mm szerokości. Szkoda tylko, że w dolnej części są nieznacznie przewężone wcięciem na koło – również w wersji przedłużonej. Ma ona bowiem te same drzwi boczne, choć z powodzeniem można było zastosować drzwi o 10-15 cm szersze. Cóż, takie uroki „unifikacji części". Mechanizmy zamykania drzwi wnikają do ładowni i za sprawą plastikowych pokryw ochronnych ograniczają nieco przestrzeń. Co ciekawe występują one także po stronie lewej, choć drzwi tam nie ma. Z tyłu dostęp do ładowni odbywać się może poprzez dwuskrzydłowe drzwi asymetryczne – przeszklone lub pełne, a w wersji krótkiej także przez podnoszoną do góry klapę przeszkloną. Jednak rozmiar podnoszonych drzwi jest niemały i przez to takie rozwiązanie nie jest zbyt wygodne. Klapa otwiera się nieznacznie ponad 90 stopni, więc trzeba uważać na głowę i ładunek. Szczelność nadwozia powoduje, że próba jej zamknięcia z rozmachu kończy się niepowodzeniem i drzwi trzeba domknąć, czego doświadczaliśmy w wersji osobowej, w taką właśnie klapę wyposażoną.

Osobowa wersja Doblo sprawia bardzo miłe wrażenie. Materiały wykończeniowe wydają się przyjemne i solidne, przynajmniej w pierwszym okresie eksploatacji. Przednie fotele w bogatszych wersjach posiadają pełną regulację, a z tyłu zastosowano tradycyjne siedzenia dzielone w układzie 1/3 – 2/3. Niestety, nie mają one dodatkowych regulacji położenia czy kąta oparcia, co zmniejsza użyteczność i komfort Doblo pretendującego do roli minivana.